Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο πρώην διαπραγματευτής των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, γνωστός από την συμφωνία του Ντέιτον την οποία πέτυχε με απειλές και με ψεύτικες υποσχέσεις που έδωσε στους Σέρβους, μεταξύ άλλων δήλωσε : «Ο Κάρατζιτς θα ήταν ένας «άριστος ναζί».
Απάντηση σε αυτή την δήλωση πάει η παροιμία : «Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα».
Αυτή η δήλωση του με έκανε να ανατρέξω στο παρελθόν και να αποκαλύψω -με λίγα λόγια- γεγονότα και πράξεις της αμερικάνικης πολιτικής.
Αυτά και πολλά άλλα έχουν γραφτεί σε εφημερίδες και περιοδικά της χώρας μας.
Ο νεοναζισμός σε αυτή την χώρα είναι η κυρίαρχη ιδεολογία.
Η πολιτική των Κυβερνήσεων των Η.Π.Α. ήταν και είναι μια πολιτική επεμβάσεων σε διάφορες χώρες, πολέμων, βίας, ψεύδους, πολιτικών δολοφονιών και υποκρισίας.
Από το 1898 (δεν ανατρέχουμε στα χρόνια της δημιουργίας αυτού του κράτους δηλαδή πριν το 1898) μέχρι σήμερα, τα κατωτέρω επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.
Σωτήριο έτος 1898
Οι ΗΠΑ εισβάλλουν στο Μεξικό και την Κούβα.
Σωτήριο έτος 1921
Εισβάλλουν στη Νικαράγουα.
Σωτήριο έτος 1945
Βομβαρδισμός της Ιαπωνίας και χρησιμοποίηση για πρώτη φορά της ατομικής βόμβας σε βάρος αμάχων.
Δολοφονία 250.000 ανθρώπων.!!!
Σωτήρια έτη 1950-1953
Σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων Κορεατών.
Σωτήριο έτος 1954
Δολοφονία χιλιάδων πολιτών της Γουατεμάλας.
Σωτήριο έτος 1955
Επιχείρηση της CIA ενάντια στους λαούς της Ινδονησίας και της Καμπότζης.
Σωτήριο έτος 1962
Υποκίνηση της ανατροπής της κυβερνήσεως Λουμούμπα στο Κονγκό και της ανόδου της δικτατορίας η οποία κράτησε 32 χρόνια.
Σωτήριο έτος 1965
Υποστήριξη του Σουχάρτο στην Ινδονησία οδηγεί σε σφαγή ενός εκατομμυρίου Ινδονησίων.
Αλεξιπτωτιστές των ΗΠΑ στη Δομινικανή Δημοκρατία σφάζουν 10.000 ανθρώπους..
Σωτήρια έτη 1967-1974
Υποστήριξη των στρατιωτικών πραξικοπημάτων στη Ελλάδα και Κύπρο.
Ενθάρρυνση των Τούρκων για την εισβολή στη Κύπρο.
Κατάληψη από τους Τούρκους εισβολείς του Βόρειου τμήματος της Κύπρου.
Απώλειες των : Τούρκων Ελλήνων
(περίπου)
ΝΕΚΡΟΙ 494 2.500
Τραυματίες 747 10.000
Πρόσφυγες 40.000-50.000 200.000
ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ 1.619
Σωτήριο έτος 1975
Οι ΗΠΑ αποχωρούν από το Βιετνάμ, αφήνοντας πίσω εκατομμύρια νεκρούς και ανάπηρους.
Σωτήρια έτη 1970-1975
Σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων στην Καμπότζη και το Λάος.
Σωτήρια έτη 1970-1980
Με τη χούντα στη Χιλή έσφαξαν 3.000 και στην Αργεντινή 30.000 ανθρώπους.
Σωτήριο έτος 1983
Εισβάλλουν στο Λίβανο, σφαγή 17.000 ανθρώπων.
Σωτήρια έτη 1983, 1986, 1989
Εισβάλλουν στη Γρενάδα, βομβαρδισμός της Λιβύης, απόβαση στον Παναμά, 1.000 οι νεκροί στη Λιβύη, 5.000 στον Παναμά.
Σωτήριο έτος 1991
Βομβαρδισμός επί εβδομάδων του Ιράκ, νεκροί άμαχοι πολίτες 35.000 και 6.000 υποχωρούντες Ιρακινοί στρατιώτες θάφτηκαν ζωντανοί από αμερικανικά τανκς με ειδικές σκάρες σαν άλετρα τοποθετημένες μπροστά στ΄ άρματα μάχης.
Οι δυτικοί δεν είχαν ούτε ένα στρατιώτη νεκρό.
Θάνατος 750.000 παιδιών λόγω του εμπάργκο.
Σωτήριο έτος 1999
ΗΠΑ και ΝΑΤΟ βομβαρδίζουν ανηλεώς την Γιουγκοσλαβία από 24 Μαρτίου μέχρι 10 Ιουνίου 1999 ημέρες 78.
Η βάρβαρη εγκληματική αυτή πράξη είχε σαν αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους εκατοντάδες άμαχοι και να καταστραφεί οικονομικά η χώρα.
Επίσης λόγω της χρήσης από τους επιτιθέμενους, βλημάτων απεμπλουτισμένου ουρανίου, οι συνέπειες για την υγεία των ανθρώπων και για το περιβάλλον είναι τραγικές και αποτελούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Οι Ηγεσίες των ΗΠΑ και των χωρών μελών του ΝΑΤΟ που συμμετείχαν σε αυτή την εγκληματική πράξη πρέπει κάποτε να λογοδοτήσουν…
Βομβαρδισμοί χωρίς να έχει κηρυχθεί πόλεμος και χωρίς να νομιμοποιείται έστω με απόφαση του Ο.Η.Ε.
Σωτήριο έτος 2001
ΗΠΑ και Ε. Ε. βομβάρδισαν και συνεχίζουν να το κάνουν ανηλεώς το Αφγανιστάν. Εξόντωσαν αμάχους (γέρους, γυναίκες και παιδιά), με σκοπό να συλλάβουν τον λιποτάκτη πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών τους, Μπίν Λάντεν.
Τελικά δεν κατόρθωσαν να τον συλλάβουν !!!
Αυτούς του βομβαρδισμούς με τις τραγικές συνέπειες συνεχίζουν και σήμερα οι «υπερασπιστές» της δημοκρατίας και «προστάτες» των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Το στρατόπεδο Γκουαντανάμο που έχουν οι ΗΠΑ φυλακισμένους τους αιχμάλωτους Ταλιμπάν στο οποίο βασανίζονται καθημερινά από τα αμερικάνικα τσακάλια παραβιάζοντας κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν διαφέρουν, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τα χιτλερικά στρατόπεδα…..
Σωτήριο έτος 2003
Οι ΗΠΑ μαζί με την Αγγλία εισβάλουν στο ΙΡΑΚ γιατί ο Μπούς και η «πλύστρα» του ο Μπλέρ ισχυρίζονταν ότι ο Σαντάμ Χουσεϊν είχε όπλα μαζικής καταστροφής. Εξ αιτίας αυτών υπήρχε κίνδυνος κάποτε να τα χρησιμοποιήσει εναντίον γειτονικών χωρών!!!
Κινδύνευε η παγκόσμια ειρήνη και ο πλανήτης να καταστραφεί !!!
Επίσης ισχυρίζονταν ότι ήθελαν να απαλλάξουν τον Ιρακινό λαό από τον τύραννο…
Αυτή την εισβολή την πραγματοποίησαν χωρίς την έγκριση του Ο.Η.Ε. και με το επιχείρημα ότι το Ιράκ δεν συμμορφωνόταν με το ψήφισμα 1441 του Συμβουλίου Ασφαλείας δηλαδή να δηλώσει το Ιράκ και να καταστρέψει τα όπλα μαζικής καταστροφής που είχε.
Η αλήθεια είναι ότι οι πρώην φίλοι και σύμμαχοι του Σαντάμ Χουσεϊν ήθελαν να βάλουν χέρι στα πετρέλαια του ΙΡΑΚ με συνέπειες καταστροφικές για όλο τον κόσμο και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν είχαν το σθένος να αντιδράσουν σε αντίθεση με τους Λαούς που έχουν ξεσηκωθεί ενάντια στο πόλεμο ή σιωπηλά συμφωνούσαν .
Ακόμη και ο αμερικάνικος λαός έχει ξεσηκωθεί κατά του πολέμου και της χρήσης βίας….
Τώρα μετά από 4 χρόνια πληροφορηθήκαμε ότι το Ιράκ δεν είχε τέτοια όπλα.
Μετά την αποκάλυψη αυτή ο αυτοκράτορας Μπούς δήλωσε ότι οι ΗΠΑ έκαναν λάθος.
Η CIA όμως για την μη ύπαρξη τέτοιων όπλων ισχυρίζεται ότι τον είχε πληροφορήσει !!!
Δήλωσε ότι ήταν λάθος ο ισχυρισμός για την μη ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής με ένα τρόπο σαν να μη είχε γίνει κανένα κακό. Σαν να μη σκοτώνονται, κάθε ημέρα που περνάει στο Ιράκ άνθρωποι κλπ.
Οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν κατά την διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ 17 εκατομμύρια γαλόνια Orange και άφησαν στο Ιράκ και στο Κουβέιτ με την αποχώρησή τους 40 τόνους απεμπλουτισμένου ουρανίου με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα κρούσματα καρκίνου κατά 700%.
Από τη εισβολή σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Πενταγώνου θα σκοτωθούν 10.000 εκ των οποίων τα 5.000 θα είναι παιδιά !!!
8 χώρες στο κόσμο διαθέτουν πυρηνικά εκ των οποίων 10.000 πυρηνικές κεφαλές διαθέτουν οι ΗΠΑ και 400 το Ισραήλ !!!
Οι ΗΠΑ στο οπλοστάσιό τους έχουν τεράστιες ποσότητες χημικών και βιολογικών όπλων και τώρα θα αρχίσουν την παραγωγή πυρηνικών όπλων νέα γενιάς…
Οι ΗΠΑ προκειμένου να προστατέψουν το Ισραήλ, που καταπατεί ή πιο σωστά ποδοπατεί καθημερινά τα ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστινίων, έχουν ασκήσει βέτο σε περισσότερα από 30 ψηφίσματα του ΟΗΕ που αφορούν παραβιάσεις-εγκλήματα του Ισραήλ !!!
Το ψεύδος και η παραπληροφόρηση της διεθνούς κοινής γνώμης, η κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και της νομιμότητας, και τέλος η περιθωριοποίηση του ΟΗΕ από τις ΗΠΑ και τον Μπούς είναι πράξεις που θυμίζουν τον Χίτλερ με την πολιτική του και την Κοινωνία των Εθνών πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όλα τα παραπάνω είναι έργα και πράξεις των Κυβερνήσεων των ΗΠΑ και όχι του Αμερικάνικου λαού.
Εμείς δεν είμαστε κατά των Αμερικανών. Είμαστε με το μέρος αυτών των Αμερικανών που είναι με την ΕΙΡΗΝΗ, την ΦΙΛΙΑ και την ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ των λαών του πλανήτη μας, κατά του ΠΟΛΕΜΟΥ και των επεμβάσεων στα εσωτερικά των χωρών και κατά των εντολών με σκοπό την δολοφονία ηγετών άλλων χωρών.
Να λοιπόν, κύριε Χόλμπρουκ, σε ποιόν ανήκει ο χαρακτηρισμός «άριστος ναζί ή καλύτερα Νεοναζί»
Να το δίδυμο Χόλμπρουκ και Ολμπράϊτ συσκέπτονται...
Συσκέπτονται ... λίγο πριν αρχίσουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να βομβαρδίζουν τη Γιουγκοσλαβία γράφοντας -και όπως πάντα κάνουν- στα παλιά τους παπούτσια τον ΟΗΕ και το Διεθνές Δίκαιο...
Αλήθεια θα αλλάξει πραγματικά η πολιτική των ΗΠΑ τώρα με τον νέο Πρόεδρο τον ΟΜΠΑΜΑ ;
Σημαντικό ερώτημα δύσκολη απάντηση....
Τρίτη 18 Αυγούστου 2009
ΟΙ ΗΠΑ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΡΩΜΗ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΤΟΥ 2008
Να τι γράφαμε το 2007, λίγο μετά τις πυρκαγιές :
Καίνε την πατρίδα μας, την Ελλάδα.
Γιατί ;
Ποιοι είναι οι εμπρηστές ;
Η Κυβέρνηση τους ξέρει ;
Τι είναι τα περί ασύμμετρης απειλής;
Φαντάζεστε και το έγκλημα των πυρκαγιών να έχει τη τύχη που είχε η υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών ;
Οι συνέπειες των πυρκαγιών ήταν :66 νεκροί συμπατριώτες μας και κάποιοι αγνοούμενοι.
Περισσότερα από 3,5 χιλιάδες σπίτια και αποθήκες κατεστραμμένα.
Κάηκαν 5 εκατ. ελαιόδεντρα χιλιάδες στρέμματα αμπέλια και σταφίδας και πορτοκαλιών κλπ..
Κάηκαν ζώα (αιγοπρόβατα, αγελάδες), κτηνοτροφικές μονάδες, μελίσσια, ζωοτροφές. Κάηκαν αυτοκίνητα, τρακτέρ και αγροτικά μηχανήματα.
Κάηκαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους και μεγάλες έκτασης με χόρτα που χρησίμευαν για την διατροφή των ζώων.
Ανεπανόρθωτη καταστροφή του περιβάλλοντος.
Οικονομικές - οικολογικές επιπτώσεις για την χώρα και ειδικά για τις περιοχές που επλήγησαν από τις πυρκαγιές.
Να συνέλθει το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είναι εθνική ανάγκη σήμερα να γίνει ένας μεγάλος σχεδιασμός που θα προκύψει μέσα από ένα εθνικό διάλογο για την σωτηρία του περιβάλλοντος.
Θυμίζουμε ένα απόσπασμα από τις δηλώσεις του Πρόεδρου της Δημοκρατίας ολίγον μετά την καταστροφή της Πάρνηθας από τις πυρκαγιές :
«Είναι ώρα να χαραχθεί μια εθνική πολιτική για το περιβάλλον, με συμμετοχή σε διάλογο όλων των κομμάτων, όλων των φορέων και της κοινωνίας των πολιτών.
Και αναφέρομαι σ' ένα διάλογο δεσμευτικό, ο οποίος θα καταλήξει σε εφαρμογή της νέας εθνικής πολιτικής για την προστασία της φύσης, η οποία θα έχει διαχρονικό χαρακτήρα και δεν θα
επηρεάζεται από πολιτικές αλλαγές».
Η Κυβέρνηση του τόπου άκουσε αυτή την δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας ;
Η αλαζονεία της θα της επιτρέψει να καλέσει τα Κόμματα της αντιπολίτευσης και τους Φορείς σε ένα διάλογο για την χάραξη εθνικής πολιτικής για το περιβάλλον; Θα πάει στο διάλογο με έτοιμη την πολιτική που θα εφαρμοστεί ή η πολιτική αυτή θα προκύψει μέσα από το διάλογο ;
Η λογική «εγώ τα ξέρω όλα», «εγώ αποφασίζω τι θα γίνει» στο σημαντικό αυτό κεφάλαιο που λέγεται περιβάλλον δεν θα βοηθήσει σε τίποτε… Φοβάμαι ότι η Κυβέρνηση τελικά παρά τις πομπώδεις δηλώσεις τίποτε δεν θα κάνει για την αναδάσωση των περιοχών που επλήγησαν από τις πυρκαγιές στην Πάρνηθα, στην Αχαΐα, στην Ηλεία, στην Αρκαδία, στη Λακωνία στην Εύβοια κλπ.
Βλέπετε ότι η εμπειρία είναι αδιάψευστος κριτής.
Για μας τεράστιες είναι ευθύνες για την σημερινή και την αυριανή Κυβέρνηση αν δεν πάρει μέτρα για την προστασία και το ξαναζωντάνεμα των δασών. Αν δεν κάνει νόμους που να προβλέπουν μεταξύ άλλων και τη παραδειγματική τιμωρία των εμπρηστών. ΟΧΙ στη μετατροπή της Πάρνηθας σε "Las Vegas" της Ελλάδος.
Τι έγινε απο τότε μέχρι σήμερα;
Τίποτε ...
ΟΧΙ τίποτε, κτίζεται η Πάρνηθα. Αλήθεια πότε θα επεκταθεί το καζίνο ;
Οι Πυροπαθείς έρμαια της γραφειοκρατίας και των υπουργικών ανταγωνισμών ;
Αλήθεια η Πολιτεία τι έκανε ;
Σε όλο της το μεγαλείο η ανικανότητα των αρμοδίων.
Αυτό πέρασε…
Σήμερα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε παρόμοια κατάσταση ;
Τώρα ήλθαν οι σεισμοί, νέες φωτιές και νέες καταστροφές.
Πού είναι η Κυβέρνηση, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι Διάφοροι Φορείς των πολιτών για να χαράξουν από κοινού μια εθνική πολιτική για την προστασία του περιβάλλοντος;
Μπράβο γιορτάσαμε και την ημέρα του Περιβάλλοντος πανηγυρίζοντας για το έργο μας, δηλαδή, την ανικανότητα μας.
Καμία πρωτοβουλία σημαντική δεν έχει γίνει και όπως φαίνεται δεν πρόκειται να γίνει.
Το Πρωτόκολλο του Κιότο προβλέπει και το εμπόριο της ρύπανσης, δηλαδή, αν μια χώρα μειώσει τις εκπομπές ρύπων κάτω από τα επιτρεπόμενα όρια τότε μπορεί να «πουλήσει» τη μείωση σε άλλη χώρα που έχει υπερβεί και να κάνε συμψηφισμό !!!
Ποια είναι η προστασία του περιβάλλοντος όταν προβλέπεται η εξαγορά της επί πλέον ρύπανσης ;
Αλήθεια εθνική πολιτική που προστατεύει το περιβάλλον, είναι η μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη χωματερή, η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα από την χρήση γεωργικών λιπασμάτων σε διάφορες περιοχές της χώρας και με κίνδυνο την δημόσιας υγείας κλπ ;
Η μόλυνση της θάλασσας, λιμνών και ποταμών από την ρίψη βιομηχανικών λυμάτων κλπ ;
Εγκληματική αδιαφορία εκ μέρος της Πολιτείας.
Η Ελλάδα κατάντησε να κατηγορείται για παραβίαση της Συνθήκης του Κιότο.
Χωματερές χωρίς μελέτη και με αδιαφορία για το περιβάλλον και τους πολίτες.
Μια χώρα των παράνομων χωματερών.
Ένα κράτος χωρίς πρωτοβουλία.
Κεντρική εξουσία είναι ανίκανη να πράξει κάτι για το περιβάλλον κάτι για τους πολίτες της και τ’ αφήνει όλα στη τοπική αυτοδιοίκηση.
Να βγάλει, η τοπική αυτοδιοίκηση, το φίδι από την τρύπα !!!
Κυριακή 16 Αυγούστου 2009
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Ο κ. ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ
Από την προσφώνηση
της Προέδρου της Βουλής κ. ΑΝΝΑΣ ΜΠΕΝΑΚΗ-ΨΑΡΟΥΔΑ (21-2-2005) στο νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια και αναγγελία της εκλογής του :
Η Ελληνική Βουλή εκλέγει Πρόεδρο της Δημοκρατίαςτον κ. Κάρολο Παπούλια
Κύριε Πρόεδρε,
Έχω την εξαιρετική τιμή να σας αναγγείλω επισήμως ότι η Βουλή των Ελλήνων σας εξέλεξε σήμερα σε δημόσια συνεδρίασή της και με τη μεγάλη, πλειοψηφία των 279 ψήφων ως Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Η εκλογή αυτή που έγινε σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος αποτελεί κορυφαία πράξη της Δημοκρατίας, αλλά ταυτόχρονα και επιβράβευση της μέχρι σήμερα διαδρομής σας ως πολιτικού και ανθρώπου".
.........................................................................................................................................................................
"Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία, πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις : "
"Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν, των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης".
"Η χώρα μας εξάλλου θα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά διλήμματα σε πολλούς τομείς: στα εθνικά θέματα δρομολογούνται εξελίξεις που απαιτούν σύμπνοια και νηφαλιότητα, στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα πρέπει να γίνουν τομές και να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για τη βελτίωση της ζωής των, πολιτών, η διαπαιδαγώγηση των νέων θα απαιτήσει αναπροσανατολισμούς στην εκπαίδευση και την κατάρτιση, ο ελληνικός πολιτισμός θα πρέπει να ανακτήσει την ιστορική του πρωτοπορία".
.........................................................................................................................................................................
"Επιτρέψτε μου, κύριε Πρόεδρε, ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων να σας εκφράσω εκ μέρους όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων και των Βουλευτών, αλλά και προσωπικά, τις θερμότερες ευχές για την επιτυχή εκπλήρωση των καθηκόντων σας".
Αλήθεια, όταν τελείωσε αυτή την προσφώνηση της, η τότε κα Πρόεδρος της Βουλής, ο κ. Κάρολος Παπούλιας -σήμερα πρόεδρος της Δημοκρατίας- δεν ρώτησε να πληροφορηθεί λεπτομερώς για όλα αυτά τα φοβερά που του είπε, πως τα γνώριζε και τα έλεγε με τόση βεβαιότητα, πότε θα αρχίσουν να υλοποιούνται κλπ ;
Ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας
κ. Κάρολου Παπούλια
ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΠΕΛΟ ΣΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ
Ε Υ Ρ Ω Σ Υ Ν Τ Α Γ Μ Α - τώρα μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας
Καλοκαίρι 2007 γράφαμε :
Τρία χρόνια μετά το φιάσκο του πρώτου ευρωσυντάγματος, με την απόρριψή του από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς, οι 27 ηγέτες της Ε. Ε. το μελετάνε, σκέπτονται, και το διαμορφώνουν έτσι ώστε να μη αντιδράσουν οι λαοί τους.
Έτσι ώστε να μη χρειαστεί να ζητηθεί η γνώμη των λαών τους !!!
Δεν την χρειάζονται !!!
Είναι όλοι τους τόσο δημοκράτες ώστε τους είναι περιττό να ζητήσουν με δημοψήφισμα την γνώμη των λαών που εκπροσωπούν.
Αυτό το δημοψήφισμα θα μπορούσε γίνει την ίδια ημέρα, σε όλες τις χώρες μέλη της Ε. Ε. με το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ , μετά από σωστή ενημέρωση των πολιτών τους.
Έχουν βρει οι κύριοι, τον τρόπο γι' αυτά τα μεγάλα θέματα που έχουν σχέση με το μέλλον των λαών τους να αποφασίζουν τα Κοινοβούλια.
Και μη ξεχνάμε ότι τα πολιτικά κόμματα άλλα υπόσχονται προεκλογικά και άλλα κάνουν όταν πάρουν την ψήφο του πολίτη.
Χωρίς να έχουν την έγκριση των λαών τους και εν αγνοία των λαών, τους εκχωρούν εξουσίες των λαών τους στις Βρυξέλλες και όλοι πολιτικοί και διάφοροι επιστρατευμένοι τους έχουν βρει το τροπάρι :
"'Το κοινοτικό δίκαιο υπερισχύει του Συντάγματος"' !!!
Πότε και πως έγινε αυτό κύριοι ;
Το περιεχόμενο της "Νέας Ευρωπαϊκής Συνθήκης" είναι στη τράπεζα
των παζαρεμάτων και η εφαρμογή κάποιων όρων της δίνει την
δυνατότητα σε κάποιες χώρες να εξαιρούνται για την τήρησή τους πχ. η Κάρτα των θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ευρωπαίου Πολίτη (ελευθερία, ισότητα, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα) να μη είναι δεσμευτική για την Αγγλία και για την Πολωνία των αδελφών Καζίνσκι (πολύ μεγάλοι δημοκράτες!!!) κλπ. κλπ.
Πάντως ο μεγάλος δημοκράτης και προοδευτικός Χαβιές Σολάνα - που τον ενοχλεί το Βέτο για τα Σκόπια αλλά είναι και υπέρ της Ελλάδας !!!) - δεν κατορθώνει να κερδίσει τον τίτλο του Υπουργού Εξωτερικών της Ε. Ε. -παραμένει ύπατος- που επιθυμούσε.
Όλοι αυτοί οι πρόεδροι, επίτροποι κλπ δεν θα εκλέγονται από τους Λαούς και οι λαοί θα είναι υποχρεωμένοι να υπακούν στις εντολές τους οι οποίες θα γράφονται στα υπόγεια των Βρυξελλών και θα εγκρίνονται με αναδρομική ισχύ απο την Σύνοδο των ηγετών των κρατών μελών της Ε. Ε. την ώρα του Μεγάλου Δείπνου ...
=============================================================
Σήμερα 11 Ιουνίου 2008
ΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ
Η Βουλή μας "συζήτησε" και επικύρωσε την Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας.Το κωμικό είναι ότι κανείς όχι δεν γνωρίζει αλλά και δεν έχει διαβάσει αυτή την συνθήκη η οποία μαζί με τις διάφορες σημειώσεις υπερβαίνει τις 3.000 και πλέον σελίδες.
Ο τρόπος αυτός της κύρωσης της συνθήκης επιβεβαιώνει ότι αγνοούν τον Ελληνικό Λαό οι κυβερνώντες, σήμερα και χθες.
Η αντιπολίτευση ζήτησε την διενέργεια Δημοψηφίσματος αλλά οι κυβερνώντες πέραν βρέχει !!!
Μαζί τους και ο "σοσιαλιστής" Σημίτης, ο οποίος σήμερα, με επιστολή του διαμαρτύρεται προς τον Γιώργο Παπανδρέου, γιατί ξεφεύγει - καιρός δεν είναι ν' αλλάξει ρότα ; - από την πρακτική των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου και των δικών τους κυβερνήσεων, που ήταν η κύρωση των συνθηκών (γενικά) από την Βουλή, δηλαδή, του ζητάει να γράψει το Πασόκ, στα παλιά του τα παπούτσια, τον Λαό.
Για την πρακτική των δικών του κυβερνήσεων μπορεί να μιλάει, Δεν ξεχνά κανείς, αλλά για του Ανδρέα Παπανδρέου καλό είναι η σιωπή...
Ήλθε η ώρα να κάνουν ένα απολογισμό οι του Πασόκ και να χαράξουν μια νέα πορεία κοντά στο Λαό γιατί διαφορετικά ...
Τέλος η υπονόμευση της ηγεσίας.
Τέλος στην αλαζονεία, στην υποκρισία και στα μεγάλα λόγια.
Μετά το ΟΧΙ των λαών της Γαλλίας και της Ολλανδίας, τώρα ήλθε και το ΟΧΙ του Λαού της Ιρλανδίας.
Μετά απο αυτό το φιάσκο χωρίς να χάσουν χρόνο, ο Μεγάλος φίλος των Ελλήνων Σαρκοζί ( η Γαλλία αναλαμβάνει την προεδρία της Ε. Ε. απο την 1η Ιουλίου), ξεχνώντας το ΟΧΙ του Γαλλικού Λαού μαζί με την κα Μέρκελ της Γερμανίας να αντιδράσουν από κοινού στο δημοψήφισμα, δηλαδή, να συνεχίσουν να γράφουν στα παλιά τους παπούτσια την θέληση των λαών και τώρα πιο δυναμικά.
Ίσως σε λίγο, να θελήσουν οιι διορισμένοι στις Βρυξέλλες, να εκλέγουν τον αυτοκράτορα κι αυτός με την σειρά του να διορίζει αυτούς που θα διοικούν τις επαρχίες-κράτη της Ε. Ε.
Σάββατο 15 Αυγούστου 2009
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ
Αυτό τό καταπληκτικό ιστορικό έγγραφο
των περιπετειών του 035 τό 1944 στην
Ελλάδα δέν παρουσιάζει ενδιαφέρο μόνον
Αυτό τό καταπληκτικό ιστορικό έγγραφο
των περιπετειών του 035 τό 1944 στην
Ελλάδα δέν παρουσιάζει ενδιαφέρο μόνον
σάν ιστορία μά είναι πλέον πολύτιμο και
επίκαιρο γιά τά δσα διαφωτίζει σήμερα
αυτή τήν πολυτάραχη αρχαία χώρα.
Υποδιοικητής Ναυτικού RICHARD M. KELLY
Κυκλοφορούντα Αμερικανικά σχέδια προς βοήθεια στην Ελλάδα, υπενθυμίζουν τήν εξέχουσα βοήθεια πού εδόθη στό Ελληνικό Αντάρτικο κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ύπό Αμερικάνικων αποστολών του Γραφείου των Στρατηγικών Υπηρεσιών.
Μιά τέτοια αποστολή ήταν ή Στυγαία, καταλλήλως ονομασθεΐσα εκ της μυθολογίας.
Οι αρχηγοί αύτοΰ του Γραφείου ήσαν δυό εικοσάχρονοι Αμερικανοί, ό ένας απόφοιτος του Γέηλ.
Καθ' όλη τή διάρκεια των τεσσάρων αιματηρών χρόνων της Γερμανικής Κατοχής, ή Ελληνική Γή ήτο ούσιιοδως μία Βρεττανική περιοχή γιά μυστικές επιχειρήσεις. Άλλα τό 1943 καί ιδιαίτερα τό 1944, ή Αμερικανική συμμετοχή στό Ελληνικό Αντάρτικο διά των OSS είχε γίνει πιό έλδηλη. Βίαιοι πολιτικοί ανταγωνισμοί εντός της Ελλάδος, δπου αριστερά καί δεξιά στοιχεία διεκδικούσαν τόν έλεγχο των δυνάμων αντιστάσεως, έπετάχυναν τήν επιρροή των OSS.
Ή Βρεττανική υποστήριξη της Βασιλοφρόνου Κυβερνήσεως στην εξορία είχε κερδίσει τήν πικρή έχθρα των Αντάρτικων Δυνάμεων στίς περιοχές αί. όποίαι ήσαν ισχυρότερες κατά της μοναρχίας. Λόγω του ότι πολλές από αυτές τίς συμμορίες λειτουργούσαν σέ εξέχουσες στρατηγικές περιοχές, ήτο ουσιωδώς τό νά διατηρούν τήν επαφή οί συμμαχικές αποστολές.
Ή καταπληκτική δημοτικότης των Αμερικανών,τους οποίους οί "Ελληνες ήσθάνοντο πώς ένδιαφέροντο μόνο γιά τίς επιχειρήσεις καί τίς πληροφορίες αί οποίαι θά έπετάχυναν την απελευθέρωση καί θά ανακούφιζαν τους ταλαιπωρημένους Έλληνες, τους καθιστούσε παντού καλοδεχούμενους.
Η Στυγαία αποστολή, έγινε κατά τό αποφασιστικό έτος 1944.
Πριν νά εκπληρωθούν οι επικίνδυνες καί πολύτιμες αποστολές των δύο Αμερικάνων ό ένας από τους δύο έτουφεκίσθη καί έπληγώθη σοβαρώς, ό άλλος συνόδευσε την πρώτη συμμαχική ομάδα στην Αθήνα επί τά ίχνη των υποχωρούντων Γερμανών.
Τό όνομα Στυγαία είχε καί μιά άλλη εντελώς δευτερεύουσα σημασία γιά τά μέλη της ομάδας, ήταν τό «Κατάστασις TARFU, οπωσδήποτε προχωρεί».
Ή Στυγαία αποστολή σχεδιασμένη στό Κάιρο, τοποθεσία του συμμαχικού αρχηγείου της Μέσης Ανατολής, είχε ως περιοχή της δράσεως της τό στρατηγικό νησί της Ευβοίας. Αυτό τό στενό επίμηκες καί αραιοκατοικημένο νησί βρίσκεται κοντά στην ανατολική ακτή της Κεντρικής Ελλάδας.
Ηταν πολύ σπουδαίο καί γιά τους Γερμανούς καί γιά τους Συμμάχους.
Γιά τους OSS, ό απότομος σχηματισμός του εδάφους παρουσίαζε ένα ιδεώδεςόρο γιά τήν είσοδο των μυστικών πρακτόρων στην Κεντρική Ελλάδα καίτήν Θεσσαλία.
Γιά τους Γερμανούς, ή Εύβοια είχε καί μιά άλλη καί πιθανά πιό σπουδαία αξία.
Κατά τό 1944,ή Βρεταννική υποβρύχιος καί άεροπορική περίπολος ήλεγχε αρκετά καλά τό Αιγαίο Πέλαγος.
Στά Μεσόγεια οι Ελληνικές δυνάμεις αντιστάσεως έκαναν τά ταξίδια τους άπό τήν Αθήνα έως τήν Θεσσαλονίκη σιδηροδρομικώς καί διά μέσου ολίγων δημόσιων δρόμων οι οποίοι ήταν φοβερά επικίνδυνοι αν δχι αδιάβατοι.Τό μόνο «ασφαλές» εφόδιο καί ό μόνος ασφαλής δρόμος άποχωρήσεως γιά τους Γερμανούς ήταν ό πορθμός ό οποίος χωρίζει τήν Εύβοια άπό τήν Στερεά. Αυτή ή προστατευμένη διάβαση έχρησιμοποιείτο άπό τίς δυνάμεις κατοχής.Ή διακοπή της εχθρικής αυτής κινήσεως ήταν ό κύριος στρατιωτικός σκοπός της νέας αυτής αποστολής. Οι OSS εϊχαν ήδη δύο εξαίρετους "Ελληνες πράκτορες στην Αθήνα δύο στή Θεσσαλονίκη καί έναν στό Βόλο. Έάν ή Στυγαία κατόρθωνε νά εγκατασταθεί στην Εύβοια, οί δι' ασυρμάτου αναφορές συγκατατασόμενες μέ τίς αναφορές των διαφόρων πρακτόρων, θά καθιστούσαν ικανό τό αρχηγείο νά στιγματίσει τήν τοποθέτηση καί τόν ρυθμό των εχθρικών αποστολών, καθ' όλο τό μήκος του δρόμου.
Μέ τέτοιες ακριβείς πληροφορίες, τά Βρεταννικά αεροπλάνα τά προερχόμενα εκ της Αφρικής,θά μπορούσαν νά διαπραγματευθούν αποτελεσματικά μέ τήν Γερμανική Ναυτιλία.
Ό ΤΗ0ΜΑS STIX έξελέγει άπό τόν αρχηγό των Ελλήνων OSS γιά την επιχείρηση της Ευβοίας. Απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Γεηλ τό 38 καί δικηγόρος τό 41, ό STIX είχε προσφερθεί ως εθελοντής στό Αμερικανικό πεδίο Υπηρεσιών καί είχε οδηγήσει νοσοκομειακό αυτοκίνητο γιά τόν "Ογδοο Βρεταννικό Στρατό στίς ιστορικές εκστρατείες της Δυτικής Έρημου.
Ακολούθως προσεχώρησε στον Αμερικανικό στρατό ώς απλός στρατιώτης στό Αρχηγείο της μέσης Ανατολής, στό Κάϊρο.Άφού προβιβάσθηκε σε υπολοχαγό, έκουράσθη άπό τά καθήκοντα του αυτά καί προσεφέρθη εθελοντής στό OSS τό όποιο τόν εδέχθη τόν Φεβρουάριο του 1944.
"Οταν τό αρχηγείο των OSS, στην Εύβοια, ένοιωσε τήν επείγουσα ανάγκη ενός Αμερικάνου αξιωματικού, ή εκχώρηση εδόθη στον TOM STIX.
Πρίν λίγες εβδομάδες, μία μικρά μερίς των OSS ύπό τήν άρχηγίαν των υπολοχαγών Ναυτικού «JOHN ATHENS καί DR. GREEN,είχε κάνει ένα σύντομο ταξίδι άνά τήν Εύβοια.
Βοηθούμενος άπό τίς συστάσεις τους, STIX εξασφάλισε παπούτσια καί στολές γιά χίλιους άνδρες καί τά φόρτωσε μαζί μέ όσα τρόφιμα καί φαρμακευτικές προμήθειες μπόρεσε νά μαζέψει στό Κάϊρο καί τήν Αλεξάνδρεια.
"Οταν ε'ίδε καί ό 'ίδιος τό τί υπέφεραν οι "Ελληνες ευχήθηκε νά ήταν οι προμήθειες πολύ περισσότερες.
Τό ταξίδι στην Εύβοια θά γινόταν μέ μιά μηχανοκίντη ελληνική σκοΰνα ένα άπό τά πολλά καΐκια πού χρησιμοποιούσε ή θαλάσσια μονάδα των OSS στην Ελλάδα.
Φεύγοντας άπό τήν Αλεξάνδρεια στίς αρχές Μαΐου 1944, ό STIX οδηγήθηκε στην Κύπρο.
Οι συχνές βλάβες της μηχανής και ό ενάντιος καιρός αργοπορούσε τίς μικρές αυτές εκστρατείες γιά μερικές εβδομάδες, άλλα τελικά έφθασαν σέ μιά μυστική ναυτική βάση στή Τουρκική ακτή κοντά στην Σμύρνη, ακριβώς απέναντι στην Εύβοια άν διασχσουμε τό Αιγαίο πέλαγος.
Έδω ο υπολογαγός των OSS, αν καί ένδεδυμένος μέ πολιτικά, βρέθηκε αντιμέτωπος μέ τήν συμφορά.
Οι τοπικές τουρκικές αρχές ήσαν αυστηρώς ουδέτερες.
Ό τουρκικός στρατός έκανε γυμνάσια στην περιοχή καί δλοι οι δρόμοι είχαν αποκλεισθεί, Μέ τήν διαταγή νά διεξάγη μία υπόθεση στην Σμύρνη ό STIX αποβιβάσθηκε του πλοίου καί οδηγήθηκε προς ένα εξοχικό δρόμο ό όποιος, τοΰ είχαν πει ήταν ελεύθερος γιά τό πέρασμα του.
Την νύχτα μέσα στό σκοτάδι πετάχτηκαν δύο Τούρκοι στρατιώτες.Άφου ό STIX ήταν άνύμπορος νά απαντήσει στίς ερωτήσεις τους, οδηγήθηκε κατ' εύθείαν ΰπό επιτήρηση καί κατέληξε στην φυλακή τοΰ χωριού.
Ή κατάσταση του ήταν σοβαρή. 'Ώφειλε νά ταξιδεύσει στην Ελλάδα σέ λίγες μέρες.
Αραγε θά ΰποπτέυοντο τό παρουσιαστικό καί τήν ταυτότητα του οι Τούρκοι;
"Λν κάποιος αντιπαθητικός Τοΰρκος τόν έβαζε στό μάτι θά επακολουθούσαν αναμφισβήτητα σοβαρές συνέπειες.Τό λιγώτερο θά τόν φυλάκιζαν καί ή σημαντική αποστολή του θά άπετύγχανε πρίν προλάβει νά φθάσει στην Ελλάδα.
Αυτή ήταν επικίνδυνη περίπτωση. Ό STIX συζήτησε μέ τόν δεσμοφύλακα, πού φλυαρούσε κρατώντας ίνα παληό τηλέφωνο, άλλα δέν βρήκε λύση.
Έδώ ήταν καταφάνερο δτι σχεδόν πάντα οι "Αγγλοι καί οι Αμερικάνοι δέν μπορούσαν νά συννενοηθοΰν μέ τούς Τούρκους γιατί κανείς τους δέν μιλούσε Αγγλικά.
Κουνώντας τά χέρια του ο STIX, άρχισε νά άπειλεΐ δτι θά παραπονιόταν στον Ίνονού.
Μόλις άκουσε τό δνομα τοΰ Τούρκου πρωθυπουργοΰ ό δεσμοφύλακας, τινάχτηκε κατάπληκτος καί μέσα σέ λίγα λεπτά ένας Τοΰρκος υπολοχαγός στεκόταν μπρος από τό κελλί τοΰ SΤΙΧ.
Ευτυχώς ό νεαρός άξιωματικός μιλούσε Γαλλικά καί έτσι ό SΤΙΧ μπόρεσε νά εξηγήσει τήν κατάσταση.
Ακολούθησαν λίγες ώρες ακατανόητων συζητήσεων μεταξύ Τούρκων, καί τελικά ένα κλειδί ξεκλείδωσε τήν κλειδαριά καί ό ΤΟΜ SΤΙΧ αφέθη ελεύθερος.
τΗταν τώρα περασμένα μεσάνυχτα. Ό Τόμ ίδρωνε στή σκέψη τοΰ τί μποροΰσε νά τοΰ είχε συμβεί καί πώς τήν γλύτωσε: καί βιαστικά συνέχισε τό δρόμο του προς τήν Σμύρνη.
Είχε κάνει περίπου πέντε μίλια, όταν έξηναγκάσθη άπό μιά ομάδα Τούρκων οπλισμένων να σταματήση. «Ναμαστε πάλι», σκεφτόταν βγαίνοντας άπό τό αμάξι,και σπάζοντας τό κεφάλι του νά κατεβάση κάποια δικαιολογία πού νά τόν σώσει άπό δεύτερη φυλάκιση.
Προς έντονη ανακούφιση του σύντομα ανακάλυψε δτι αυτή ή δεύτερη σύλληψη του διετάχθη άπό τόν Αρχηγό της Αστυνομίας, ό όποιος τηλεφωνούσε γιά νά εκφράσει τίς δικαιολογίες του γιά τήν ανωμαλία αυτήν πού είχε προξενήσει τόση ταραχή στον Αμερικανό.
Συνεχίζοντας τόν δρόμο προς τήν Σμύρνη, ό SΤΙΧ, είχε κάπως καθησυχάσει αλλά μόνον όταν βγήκε άπό τό Τούρκικο ε'δαφος κάί άφου μπήκε στό καΐκι ένοιωσε τελείως ήσυχος.
Μετά αναμονή μερικών ήμερων, ο SΤΙΧ καί ή όμάδα του άνοιξαν πανιά γιά τήν Εύβοια, μέ μόνη προφύλαξη άπό τά Γερμανικά πλοιάρια πλοιάρια ένα μικρό πολυβόλο τό όποιο τό εχειρίζοντο οί, άνδρες καθ δλη τή διάρκεια της νύκτας.
Ό πρώτος σταθμός του μακρυνοΰ ταξιδιού ήταν στο ελεύθερο άπό Γερμανούς νησί της Σκύρου, στό όποιο φθάσαμε τό απόγευμα της έ'κτης Ιουλίου.
Έδω ή ομάδα συναντήθηκε μέ δύο .γενειοφόρους Αντάρτες. Λίγο αργότερα ή ανώτερη επιτροπή υποδοχής του Αντάρτικου έφθασε μέ μία μεγάλη λέμβο μέ αρχηγό της ομάδος αυτής τόν Βύρωνα,ενα εντυπωσιακό νεαρό καπετάνιο, ύψους 1,84 μέ μία κάπα πού ανέμιζε, μέ ζώνες γεμάτες θήκες άπό φυσίγγια σέ κάθε ώμο κάι μέ περίστροφο "Αγγλου στρατιώτη.
ΤΗταν «πολιτικός κομισάριος» του αντάρτικου συντάγματος της Ευβοίας.
Αργότερα ό SΤΙΧ έμαθε πώς αυτός ό ορμητικός νέος κέρδισε τή φήμη του σάν μέλος δολοφονικής Μονάδος ή οποία έξόντωσε συνεργάτες των κατακτητών στην Αθήνα.
"Ενας άλλος επίσημος ήταν ό ανώτερος άξιωματικός του ναυτικού του τοπικού στόλου των Ανταρτών, πρώην εργάτης στή ναυτική αυλή του BROOKLYN. Αυτός διοικούσε τώρα μιά δωδεκάδα καϊικιών καί ενα Γερμανικό περιπολικό πλοίο πού είχε συλληφθή άπό ‘ενα γκρουπ Ανταρτών, οι οποίοι αιφνιδίασαν τό Γερμανικό πλήρωμα καί τους σκότωσαν κολυμπόντας στή θάλασσα,
Η αντίδραση του STX στή θερμή υποδοχή πού του έκαναν αποδίδεται καλλίτεοα άπό τά 'ίδια του τά λόγια:
" Αυτή ή θερμή υποδοχή με έκανε νά νοιώθω ευχάριστα, και νά βρίσκομαι ελαφρώς σε αμηχανία, αν καί ήξερα πώς δλα αυτά γινόντουσαν επειδή ήμουνα Αμερικανός.
"Ολη μου η άποστολή έξηρτάτο άπό την ικανότητα μου νά τά καταφέρω μέ τό ΕΛΑΣ, τό στρατιωτικό χέρι της οργανώσεως της αντιστάσεως του ΕΑΜ, στό όποια άνηκαν αυτοί οι άνδρες.
Επιπροσθέτως στους δύο ανωτέρους ήταν καί άλλοι δέκα Αντάρτες, όλοι μειδιώντας συνεχώς καί κάνοντας φιλικές χειρονομίες.
Μερικοί φορούσαν κουρελιασμένες στολές, άλλοι πολιτικά.όλοι ‘ομως είχαν γούνινους σκούφους στό κεφάλι ή μπερέ μέ τά αρχικά ΕΛΑΣ. Ό Βύρων είχε παληές στρατιωτικές μπότες, άλλα οι περισσότεροι είχαν κουρελιασμένα πολιτικά παπούτσια. Μερικοί κρατούσαν RIFLES - όπλα μέ ραβδωτήν κάννη-, τά άλλα πιστόλια τά είχαν στή μέση μαζί μέ τη ζώνη των φυσιγγιών καί μιά δυό άλλες ζώνες στους ώμους. Όλοι βγήκαμε στή ξηρά σέ "ενα προστατευόμενο μικρό κολπίσκο όπου ένα σφαγμένο μικρό αρνί ψηνόταν στή σούβλα.
"Οταν ετοιμάστηκε καθίσαμε γύρω στους βράχους καί καταβροχθίσαμε τό αρνί, ντομάτες, μαρούλια, αγγούρια καί κρεμμύδια.
Κλαδιά μέ φύλλα χρησίμευαν καί γιά τραπεζομάντηλο καί γιά πετσέτες.ΤΗταν ένα υπέροχο φαγητό ιδίως μετά τό ταξίδι.
Μετά φύγαμε γιά τό Κυμάσι της Εύβοιας λίγο πρίν άπό τά μεσανυκτα καί φθάσαμε εκεί μέ ένα Αντάρτικο καΐκι στίς 11 π.μ. της επομένης.
Έδώ επίσης η υποδοχή πού μας έγινε ήταν θερμή, αλλά στενοχωρήθηκα γιά τήν φτώχεια πού είδα σέ δλους, ιδιαίτερα στίς γυναίκες καί τά παιδιά, πού τά περισσότερα ήταν ξυπόλητα καί φορούσαν κουρέλια.
"Υστερα άπό ένα σύντομο φαγητό ξεκινήσαμε μέσω ενός ρηχού ποταμού προς τά έσώτερα του νησιού. "Εμεινα κατάπληκτος άπό τήν πλούσια βλάστηση.
Ό Βύρων μέ βεβαίωσε πώς αυτή ήταν η π ιό εύφορη περιοχή του νησιού καί δτι ή συγκομιδή ήταν πολύ καλή.
Έν τούτοις δέν μπορούσαν νά βασίζονται σ' αυτή γιατί συνήθως οι Γερμανοί περνούσαν άπ' έδώ τήν εποχή του θερισμοΰ καί έπαιρναν ή κατέστρεφαν σχεδόν τά πάντα.Τό πρώτο χωριό πού θά περνούσαμε τώρα ήταν τό Ιΐαντούδι.
Οί δρόμοι ήταν γεμάτοι άπό εύθυμο κόσμο πού κουνούσε τά χέρια του καί ξεσπούσε σέ επευφημίες καθώς περνούσαμε.
Τό Γαντούδι βρίσκεται δχι μακρυά άπό τή Λίμνη, μια πόλη 3.000 περίπου κατοίκων δπου μόλις φθάσαμε δλος ό πληθυσμός, είχε βγή για νά μας καλοσωρίσει.
Σημαίες Αμερικάνικες, 'Αγγλικές, Ρωσσικές, Ελληνικές καί του ΕΑΜΤ έπεδυκνείοντο έπιφανως.
Τό πλήθος μέ σήκωσε στά χέρια, μέ περιέλουσε μέ λουλούδια καί μετεφέρθην στο Δημαρχείο.Ποτέ δέν υπήρξα τόσο περήφανος πού ήμουνα Αμερικανός άλλα επίσης αισθανόμουνα άσχημα πού δέν μπορούσα νά κάνω κάτι περισσότερο γι' αύτούς. Περί τους 50 άνδρες ήρθαν μέσα στό Δημαρχείο μαζί μέ μας,καί μέ τό επακόλουθο αναστατωμα ένας Αντάρτης περπάτησε στό όπλο του καί παρ' όλίγο νά εξαλείψει τόν επίτιμο ξένο.
Γνωρίστηκα μέ τόν Δήμαρχο, τόν Παπα καί ένα γέρο ηλίθιο πού ήταν στό ναυτικό μας κατά τόν Ίσπανο-'Άμεοικανικό πόλεμο.
Μετά άπό κάμποσο ούζο οδηγήθηκα στό μπαλκόνι γιά νά βγάλω λόγο.Τά κατάφερα μιά χαρά, καί στό τέλος του λόγου τραγούδησαν τόν ύμνο του ΕΑΜ καί φώναζαν "στά δπλα".
"Υστερα μου έκαναν ένα γΰρο στή πόλη γιά νά δω μερικές άπό τίς κτηνώδεις αντεκδικήσεις των Γερμανών.
"Ενα κατεστραμμένο σπίτι δέν είναι ώραΐο θέαμα, ιδίως δταν ό ιδιοκτήτης σου λέει πως δούλευε επί οκτώ χρόνια στίς Ηνωμένες πολιτείες γιά νά μαζέψει αρκετά χρήματα καί νά γυρίσει νά τό κτίσε.
Καί δταν ή γυναίκα του σου προσφέρει ένα μικρό μπουκέτο λουλούδια είναι πολύ σκληρό νά τό δεχτής καί νά της τό πάρης.
Τήν επομένη φύγαμε μέ τό καΐκι νά συναντήσουμε τόν συνταγματάρχη Λακκιώτη, τόν αρχηγό του Συντάγματος.
Πήγαμε θαλασσίως γιά νά αποφύγουμε τί Γερμανικές συγκεντρώσεις καί αποβιβασθήκαμε στή βόρειο περιοχή του νησιού.
Μετά άπό δύωρη καί δύσκολη αναρρίχηση στά βουνά, φθάσαμε στό Αρχηγείο των Ανταρτών.
Ό Συνταγματάρχης καί τό επιτελείο του είχαν αργοπορήσει μιά μέρα λόγω μίας αψιμαχίας, καί τώρα εύρίσκοντο σέ ένα μεγάλο πεδίο περί τά 400 - 500 μέτρα έξω άπό ενα μικρό μικρούτσικο χωρίο κτισμένο πάνω σέ ένα βουνό.
Ό Συνταγματάρχης ήταν ένας σαραντα-πεντάρης γκριζομάλλης μέ καθαρό καί έξυπνο πρόσωπο καί ντόμπρους τρόπους.
Η στολή του ήταν ένας, απλός χιτών άπό ένα παληό ανοιχτό πουκάμισο μέ τέσσερα κουρελιασμένα κορδόνια.Φορούσε ενα σκούφο μέ ενα φαρδύ άστρο και οϋτε αυτός ούτε κανένας άλλος από τους δικούς του έφερε οποιαδήποτε διακριτικά. Ό Συνταγματάρχης Λακκιώτης ήταν μόνιμος άξιιοματικός του Ελληνικού στρατού καί παλαίμαχος στρατιώτης.
Εξήγησε πώς δλη ή δύναμη πού είχε στο νησί των 120 μιλίων μήκους ήταν περί τους 1.500 άνδρες, οι όποΐοι ήσαν σχεδόν πάντα διασκορπισμένοι σέ μικρά αποσπάσματα. Ή ομάς του αρχηγείου καί οι τακτικές μονάδες ήσαν περί τίς 100.
Ό αρχηγός του ΕΑΜ στό νησί ήταν ο Ζαπάντης, πρώην αρχηγός της ένώσεως των σιδηροδρομικών ο όποιος έφαίνετο οτι ήταν πολύ δραστήριος.
Είχε αναλάβει τήν διοίκηση του αντάρτικου της Ευβοίας.Ό κόσμος συντηρούσε τους Άντάρτεε μέ ένα μικρό φόρο σέ κάθε παραγωγή.
'Απ' δ'τι μπορούσα νά δω οι ιδιωτικοί καί στρατιωτικοί κλάδοι τά πήγαιναν μιά χαρά μαζί, καί ό κόσμος φαινόταν γερός πίσω καί άπ' τούς δυό.
Ό πιό ενδιαφέρουν τύπος άπό τήν ομάδα του Συνταγματάρχη -ήταν ό γιατρός, εξέχων μαιευτήρ πού είχε ιδιωτική κλινική στην Αθήνα.
"Οταν σχηματίστηκε τό ΕΛΑΣ, τά εγκατέλειψε δλα καί ε'φυγε γιά τήν Εύβοια νά βοηθήσει τους Αντάρτες, πού είχαν έλειψει άπό γιατρούς.
Ό εφοδιασμός του ανήρχετο σέ ενα στηθοσκόπιο, μία μικρή ιατρική αποσκευή καί μερικά φιαλίδια φαρμάκων καί μία Ιταλική χειροβομβίδα. Σ' ένα χωρίο λίγα χιλιόμετρα πιό ηέρα τό ΕΛΑΣ είχε ένα μικρό νοσοκομείο μέ 40 κρεββάτια, μέ άλλους τρεις γιατρούς καί δΰο νοσοκόμες. Έκεΐ ήταν εφοδιασμένοι ώστε νά μπορούν νά προσφέρουν κάτι περισσότερο άπό τίς πρώτες βοήθειες, αφού είχαν ένα θερμόμετρο, ένα μπουκάλι ίώδιο καί μερικούς έπιδέσμους .
Δέν είχαν όμως ούτε ιατρικά εργαλεία, ούτε φάρμακα.
Ό Γιατρός εκτίμησε τίς λίγες ιατρικές προμήθειες πού είχα ζητήσει, δανειστεί ή κλέψει άπό τό Κάϊιρο. Αμέσως έκανε ένα ειδικό ταξίδι γιά νά πάει στό εΰσπλαχνο μικρό νοσοκομείο.
Ο.ί Γερμανικές δυνάμεις είχαν συγκεντρωθεί σέ μισή δωδεκάδα άπό τίς κυριώτερες πόλεις της νήσου κυρίως Χαλκίδα, τό κυριώτερο λιμάνι πού έχωρίζετο από τη Βοιωτία μέ ένα πορθμό περίπου πλάτους 30 μέτρων.
'Εδώ υπήρχαν 500 έως 700 Γερμανοί καί περίπου 1.200 προδοτικές ελληνικές ομάδες πού δούλευαν μέ τους Γερμανούς.
*Αλλα αποσπάσματα φρουράς ήταν στρατηγικώς τοποθετημένα γύρω στό νησί, κυρίως στό κέντρο.
Ή ολική Γερμανική δύναμη υπελογίχετο σέ δύο περίπου χιλιάδες καί οι συνδιασμένες εχθρικές δυνάμεις σέ 4.500 περίπου. Τό μεγαλύτερο μέρος της τραχείας υπαίθρου καί οι πολλές άπό τίς μικρές πόλεις ήταν υπό' έλεγχο των Ανταρτών τόν περισσότερο καιρό αλλά οι Γερμανοί μέ τίς καλλίτερα οπλισμένες καί γυμνασμένες ομάδες τους, μπορούσαν νά μετακινούνται εύκολώτερα καί κατά βούλησιν.
Συμπέραινα πώς υπήρχε αρκετή ανησυχία εκ μέρους των ανταρτών γιά επικείμενο γερμανικό αιφνιδιασμό να' άρπάξουν τήν συγκομιδή.
Γιά νά μέ βοηθήσουν νά βάλω μπρός τά της αποστολής μου, τό σύνταγμα μέ άφοδίασε μέ 5 Αντάρτες - φυλακές μου καί προσωπικούς μου βοηθούς.
Ηταν όλοι καταπληκτικοί. Ό υπεύθυνος της ομάδας ήταν ένας αδύνατος καί νευρώδης δεκανεύς πού λεγόταν Στάθης.
Ηταν ήρωας γιατί σύμφωνα μέ δτι μου έλεγαν αφόπλισε κατά τή διάρκεια τοΰ Ιταλικού πολέμου 500 Έητες - ΕΥΤΙΕS μέ ένα μόνο περίστροφο καί μιά μπλόφα.
Σέ φανερή αντίθεση μ' αυτόν ήταν ό Έλατος, ένας να γενειοφόρος γίγας μέ υψος πάνω άπό 1.84μ. 0ι άλλοι ήτανν ό Γιώργος, πρώην ράπτης, ό Βασίλης πρώην υπάλληλος τηλεφωνικής εταιρίας καί ό Ρήγας άλλος πάλι γενειοφόρος, σκληρός άνδρας, πού έγινε καί ο επίσημος μάγειρας μας.
Οι πρώτες μου εντυπώσεις άπό τήν κατάσταση του νησιού μετά άπό ταξίδια δύο εβδομάδων εδώ γύρω ήταν πώς τό ηθικό τοΰ κόσμου καί κυρίως των Ανταρτών, δέν είχε πέσει.
Ό θάνατος καί οι ταλαιπωρίες είχαν γίνει τόσο κοινοτυπία πού φαινόταν πώς δέν τους επηρέαζαν καθόλου. Οι προμήθειες των τροφίμων ήταν επαρκείς γιά νά αποφύγουν τήν πείνα καί ιδιαίτερα εάν κατόρθωναν νά κρατήσουν τήν συγκομιδή άπό τους Γερμανούς.
Φυσικά οι χωρικοί τρώνε πάντα καλλίτερα τό καλοκαίρι όταν ωριμάζουν τά σιτηρά, Ό κόσμος ήταν ντυμένος σάν νά φορούσε το τελευταίο του κοστούμι.
Βέβαια αυτό δέν είχε καί τόση σημασία τό καλοκαίρι αλλά τόν χειμώνα θά ήταν φοβερό.
Τά παπούτσια ήταν μεγαλύτερη ανάγκη καί ήμουν πολύ ευχαριστημένος πού κατάφερα νά κουβαλήσω μαζί μου περί τά 100-150 ζευγάρια. Αυτό τους έκανε μεγάλη εντύπωση.
Τά περισσότερα γυναικόπαιδα ήταν ξυπόλητα καί τό μόνο πού είχαν νά βάλλουν στά πόδια τους ήταν ένα κομμάτι παληό λάστιχο γιά σόλα μέ κατσικίσιο δέρμα γύρω άπό τό πόδι. Ή Ιατρική είχε εκλείψει, μά ο κόσμος φαινόταν αρκετά υγιής, αν εξαιρέσουμε μία ασθένεια του δέρματος πού είχε πλήξει τό 1/3 του πληθυσμού.
Ή αιτία ήταν η έλλειψη του σάπιονος."Ολοι ήλπιζαν γιά ένα καλλίτερο ξέσπασμα μετά τήν άπελευθέρωση καί πίστευαν πώς ol μεγάλοι Σύμμαχοι οι Αμερικάνοι, θά μπορούσαν νά βοηθήσουν.
Στίς 24 Ιουλίου ό Στάθης καί εγώ πήγαμε στό Πύλι νά συναντήσουμε ένα αντάρτικο καΐκι πού μας έφερνε ένα στρατηγό Αντάρτη άπό τή Στερεά γιά νά κάνει γενική επισκόπηση.
Είχαμε γλέντι εκείνο τό βράδυ καί άφοΰ ακούσαμε Ελληνικά τραγούδια επί δύο ώρες συνέχεια έμαθα μέ τή σειρά μου στον Στρατηγό καί τήν παρέα του τό ί? BOOLA B00LA".
Τό άλλο πρωΐ δλο τό στρατόπεδο τό τραγουδούσε σάν νά ήταν όλοι παλαιοί φοιτηταί του YALE, κί εγώ βαπτίσθηκα υπολοχαγός " B00LA".
Ή συζήτηση πού είχα μέ τό στρατηγό Όρέστη ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρουσα.
"Ηξερε Ένα σωρό ιστορίες γιά τόν LINCOLN καί τους Αμερικανούς συγγράφεις UPTON SINCLAIR καί PEARL BUCK.- ήταν οι αγαπημένοι του γιατί έγραφαν πάντα γιά τή γη καί τή ζωή του λαού.
Αργότερα κατά τόν Εμφύλιο πόλεμο πού εξερράγη στην Αθήνα, ό στρατηγός 'Ορέστης διοικούσε τίς δυνάμεις του ΕΑΜ οι οποίες έμάχοντο κατά των Βρεττανικων καί Κυβερνητικών στρατεύματων.
Έκεΐνο τό βράδυ μετά τό γλέντι κοιμήθηκα στην αποβάθρα στό Πύλι.
Άργά πολύ ακούσαμε κάτι τουφεκισμούς προς τή μεριά της Λίμνης άλλα τό πήραμε γιά μιά άπό τίς συνηθισμένες συγκρούσεις Γερμανικού καί Αντάρτικου καϊκιού καί δέν δώσαμε σημασία.
Τήν επομένη έφθασε άπ τή Σμύρνη τό καΐκι μέ τόν διερμηνέα μου τόν Σπύρο και γυρίσαμε πίσω στην βάση μας στό Προκόπιον, πού έβρίσκετο περίπου έξ μίλια άπό τήν άκτή. Τό αμέσως έπόμενο βράδυ οι Γερμανοί βομβάρδησαν τήν αποβάθρα στό Πύλι, όπου είχαμε κοιμηθεί.
ΤΗταν μία εντελώς απροειδοποίητος έπίθεσις.Τό μεθεπόμενο βράδυ είδαμε τίς ρουκέττες καί ακούσαμε βομβαρδισμούς άπό τό Πύλι καί από τη Λίμνη. Τό Πύλι απέχει έξ μίλια άπό τό Προκόπιον στην ανατολική πλευρά του νησιού καί η Λίμνη 15 μίλια άπό εκεί, προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση.
"Οταν ξυπνήσαμε τό ‘αλλο πρωΐ ο ουρανός ήταν σκεπασμένος άπό σύννεφα καπνού άπό τους βομβαρδισμούς πού είχαν γίνει στό Πύλι.
Σχεδόν άμέσιος μετά, ένα μήνυμα μας ήρθε άπό τό Αντάρτικο σύνταγμα; παραγγέλνοντας στους φρουρούς μας νά μετακινηθούν σέ πιό ασφαλές μέρος. Τώρα ήταν σίγουρο πώς οι Γερμανοί είχαν μάθει τήν ακριβή θέση της Αποστολής καί θά μας έπιτίθοντο.
Καθώς δέν είχαμε, μέχρι τότε, επιβεβαιώσεις γιά Γερμανικές άποβιβάσεις στίς άκτές,καί άφοΰ ξέραμε πώς οι, Αντάρτες είχαν μπλοκάρει τόν κύριο δρόμο άπό την Χαλκίδα νόμισα πώς δέν βρισκόμαστε σέ άμεσο κίνδυνο καί έπεισα τόν Στάθη νά αναμένουμε εξελίξεις.
Τό Αρχηγείο μας ήταν σ' ενα εξοχικό σπιτάκι στό Προκόπιο, ιδιοκτησία ενός "Αγγλου μέλους του υπουργικού Συμβουλίου, πού δνομάζετο ΝΟΕΙ ΒΕΚΕR.
ΤΗταν μία πολύ γραφική τοποθεσία, καί κατά τόν Έλληνο-ίταλικό πόλεμο είχε χρησιμοποιηθεί άπό τους Ιταλούς γιά ραδιοφωνικός σταθμός.
Αργότερα κατά τό μεσημέρι λάβαμε πληροφορίες ότι ό εχθρός εϊχε αποβιβασθεί σέ εξι μεριές στίς ακτές του νησιου.
Μεταξύ αυτών ήταν καί τό Πύλι, η Λίμνη καί τό Κυμάσι. Τό Πύλι ήταν μόνον 15 λεπτά άπ' τό Προκόπιον μέ αυτοκίνητο η Λίμνη μόνο 25 λεπτά.
Προσωπικά έπίστευα δτι οι Γερμανοί θά πήγαιναν μάλλον προς βορρά δπου υπήρχε μεγαλύτερη συγκομιδή. Άλλα οί Αντάρτες ανησυχούσαν πολύ μήπως παγιδευθοΰμε, καί δταν ήρθε άλλο έπεΐγον μήνυμα άπό τό σύνταγμα διατάζοντας μας νά μετακινηθούμε, ό Στάθης έσπευσε νά οργανώσει τή φυγή μας στά δάση.
Περπατούσαμε δλη νύκτα μέσ' τά λοφώδη δάση και γυρίσαμε πίσω τα χαράματα πεθαμένοι στην κούραση.
Έκεινο τό πρωΐ στις 10 μια γυναίκα μέ τραγική εμφάνιση - όψη-, έτρεξε νά μας πή πώς ενα απόσπασμα Ελληνικών προδοτικών δυνάμεων καί Γερμανικών στρατευμάτων της πήρε τά τρία παιδιά της.
ΤΗταν φοβερό αλλ' αυτό πού μας τρόμαξε περισσότερο ήταν δτι αυτό έγινε πρίν μιά ώρα 4 χιλιόμετρα πιό πέρα καί έσήμαινε δτι ο εχθρός προχωρούσε προς τό μέρος μας. Αμέσως κρύψαμε όλον τόν βαρύ εφοδιασμό μας στα χαμόκλαδα καί ξεκινήσαμε γρήγορα γιά τό Πύλι. Ελπίζαμε πώς θά καταφέρναμε νά διασχίσουμε τήν κοιλάδα του Πύλι καί νά κριφτουμε στην άλλη πλευρά του βουβού πρίν προλάβει ό εχθρός νά μας φθάσει στό Πύλι. Τρέχοντας ολοταχώς φθάσαμε στά περίχωρα του Πύλι καί περάσαμε τήν κοιλάδα πού έχει έκταση μισοΰ χιλιόμετρου, στίς 11 π.μ. Ό κόσμος έφευγε άπ' τήν πόλη κουβαλώντας δ,τι μπορούσε μαζί του. Άμέσως μόλις φθάσαμε στους θάμνους άντίκρυ στην πόλη, ακούσαμε πολυβολισμούς πού άνήγγελαν τήν είσοδο τών γερμανών στό Πύλι.
Γιά μυστικότητα οι Αντάρτες αποφάσισαν νά αποφύγουμε τά μονοπάτια καί νά σκαρφαλώσουμε κατ' αύθείαν στό βουνό. Αυτό ήταν εύκολη άσκηση, γιά τίς γίδες,άλλα δχι καί γιά μένα πού γιά πρώτη φορά στή ζωή μου πίστεψα πώς δέν θά καταφέρω. Ξεκίνησα κουβαλώντας δύο αποσκευές καί τό όπλο μου άλλα μετά άπό λίγο αναγκάστηκα νά τά εγκαταλείψω δλα - εκτός από τά πιο ουσιώδη- καί νά συνεχίσω μέ τά απολύτους απαραίτητα.
Σκαρφαλώσαμε ίσια πάνιο προς τήν κορυφή πέντε εξαντλητικές ώρες.Στίς 4μ.μ. κατακουρασμένοι, συρθήκαμε μέσα σέ μιά μικρή σπηλιά καί ξαπλώσαμε εκεί. 'Η τροφή μας άπετελεΐτο άπό τρείς κονσέρβες, δύο ρέγγες καί μισό καρβέλι ψωμί καί εμείς είμασταν ένδεκα - τρία αγόρια μας είχαν συναντήσει στό δρόμο-,
Γρόγορα τά μοιραστήκαμε καί οι ένδεκα, αλλά μας έλειπε τό νερό και αυτό ήταν πολύ πιό σοβαρό άπό τό φαί.
Είχαμε μόνο τρία παγούρια και βράζαμε άπό τή ζέστη.
Στείλαμε ενα άπό τά αγόρια πίσω σέ μιά πηγή νά γεμίσει στά ασκιά αλλά είδε τους Γερμανούς καί δέν πρόλαβε νά μας γεμίζει γιατί το βαλε στα πόδια. Ενωρίς τό άλλο πρωΐ ξεκινήσαμε νά βρούμε άλλη πηγή. 'Άν καί μπορούσα νά είχα ορκιστεί ότι αυτό τό βουνό ήταν ψηλότερο καί άπό τό "Εβερεστ", τελικά τά καταφέραμε. "Ολη την ήμερα συναντούσαμε χωριάτες μέ τά παιδιά τους, τά γίδια τους καί δτι άλλο μπορούσαν νά κουβαλήσουν , πού έφευγαν. Φθάσαμε στη πηγή αργά το απόγευμα, δλοι κατατσακισμένοι.
Προς μεγάλη μας ευχαρίστηση ήπιαμε νερό καί πλυθήκαμε καί αισθανόμασταν όλοι τόσο καλά πού οι δυό μικρές ρέγγες χωρισμένες στά 15 μερίδια μας φάνηκαν σάν αληθινό γεύμα.
Τήν νύκτα τήν περάσαμε δλο φόβο- ένας εφιάλτης άπό καπνό καί ζεστές λάμψεις πού ερχόντουσαν άπό τίς φωτιές του δάσους. Ό εχθρός είχε μείνει στό Πύλι μόνο μιά μέρα.
Μά άφοΰ κυκλοφορούσε η φήμη πώς ήξεραν ότι ειμασταν τριγύρω έπρτιπε νά μείνουμε εκεί πάνω.
Ό κόσμος αντιμετώπιζε τήν άθλια κατάσταση του μέ φιλοσοφία.Μιά γυναίκα μόλις είχε μάθει πώς έκαψαν τό σπίτι της."Δέν πειράζει καί τόσο τώρα πιά", ειπε σηκώνοντας τους ωμούς της."Κάνει ζέστη καί μπορούμε νά ζήσουμε στην ύπαιθρο.".
Ό Σπύρος τήν ρώτησε : " Καί τόν χειμώνα,τί θά γίνει;" "Ω έχουμε καιρό μέχρι τότε .Πολλά μπορούν νά συμβούν ποιος ξέρει".
'Ο Στάθης ήταν απασχολημένος,καί γυρίζοντας τήν δεύτερη μέρα απ’ όταν τό σκάσαμε, έφερε ψωμί, κρασί, τυρί, στάρι- ό πρώτο μας κανονικό φαγητό άπό τότε πού φύγαμε άπ' τό Προκόπιον τρεις μέρες πρίν-. Άργά τό απόγευμα εκείνη τήν ημέρα,τά παιδιά έζεψαν κάτι μουλάρια ώστε νά διασώσουμε τά υπάρχοντα μας πρίν τά πάρει ή φωτιά.- Ηταν σέ απόσταση λιγότερη άπό 400 μέτρα, όταν φθάσαμε εκεί -καί κατά τό σούρου—. πο φθάσαμε στά περίχιορα του Πύλι καί ακολουθήσαμε τά μουλάρια στό μονοπάτι προς τό "Εβερεστ, εως τίς δύο τό πρωί.
Τελικά φθάσαμε σ' έ'να διάφωτο στό οποίο αποφασίσαμε νά έγατασταθούμε μέχρι νά σταματήσει η επιδρομή.
Τό διάφωτο απείχε 1 - 1/2 ωρα άπο το Πύλι, καί δέσποζε της θάλασσας. Καί ένω ήταν λιγάκι δύσκολο νά συνηθίσουμε στους 45 βαθμούς γωνία εί'-μαστε αρκετά ευχαριστημένοι που βρεθήκαμε εκεί.
Την επομένη πήγα κάτω στό Πΰλι νά ελέγξω τίς ζημιές.
*Η πόλη κάπνιζε ακόμα καί οι άνθρωποι οπισθοχωρούσαν μέ μιά Εκφραση ολο κατάπληξη στό πρόσωπο τους -οι περισσότεροι έβρισκαν τά υπάρχοντα τους λεηλετημένα ή κατεστραμέ. Άπ' ό'τι συμπεράναμε, περί τά 250 στρατεύματα είχαν σαρώσει τό νησί από τη Λίμνη ώς τό Πύλι.Οι 40ο/ο ήταν Γερμανοί καί οι υπόλοιποι "Ελληνες πρόδόται.
Οι τελευταΐοι είχαν βάλει τίς πυρκαϊές, λεηλατήσει καί εκτελέσει δύο άνδρες.
*0 κόσμος μισούσε αυτούς τους προδότες πολύ περισσότερο από τους Γερμανούς καί είχε δίκηο, άφου μάλιστα ήταν υπεύθυνοι γιά τίς χειρότερες βριομοδουλειές.
Συνολικώς εξι σπίτια στην πόλη κάϊικαν εντελώς- μόνο τά λίγα κεραμίδια καί τά σπασμένα οικιακά σκεύη έδειχναν πώς εκεί είχε υπάρξει ζωή πρίν.
Τό Αντάρτικο σύνταγμα τρελλάθηκε μ' αυτή τη Γερμανική εισβολή. Συγκέντρωσε τίς δυνάμεις του μακρυά προς τον Νότο, όπου προέβλεπε τήν κυριώτερη Γερμανική δύναμη.
Οι Γερμανοί είχαν προχωρήσει καί προς τήν θάλασσα καί προς τά βουνά, αποφεύγοντας τον μπλοκαρισμένο δρόμο της Χαλκίδος, γιά νά σαρώσουν τό νησί μέ μιά τακτική επίθεση. Οί Αντάρτες ήταν πολύ αδύνατοι γιά νά αντισταθούν στή Γερμανική δύναμη, αλλά είχαν λεηλατήσει τίς φάλαγγες τους καί είχαν απομονώσει τά αποσπάσματα των Γερμανών. Αυτές οι τακτικές τους, αν καί ανεπαρκείς νά σώσουν τήν συγκομιδή ή νά εμποδίσουν τίς λεηλασίες είχαν σκοτώσει αρκετούς από τους εχθρούς.
Οι Γερμανοί αραίωσαν μετά μία άσχημη εβδομάδα καί οι Αντάρτες μου ζήτησαν να κάνω ενα ταξίδι ενα γύρω γιά νά υπολογίσω τίς ζημιές. Αυτό ήταν μιά αρκετά λυπηρή δοκιμασία, όχι μόνο γιά τους σωρούς από ερείπια πού συναντούσα σέ κάθε μου βήμα ή τά φαινομενικά άθικτα σπίτια χωρίς τίποτα μέσα εκτός από τά λίγα συντρίμια επίπλων, μά καί γιατί ολο τό χωριό με ακολουθούσε κατά πόδας -οι άνδρες κυλιόντουσαν στο καμμένο στάρι, τό οποίο μόλις είχαν θερίσει, οί γυναίκες μου έδειχναν με στωϊκότητα ένα απανθρακωμένο οικογενειακό λείψανο και μερικές τίς έπιανε υστερία- ολα αυτ’α ήταν αφάνταστα δυσάρεστα για μένα. "Ολος ο κόσμος με κοίταζε σά νά μου ζητούσε βοήθεια αλλά δεν υπήρχε τίποτα άπολύτως που νά μπορούσα εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος να κάνει γι'αυτοΰς εκείνη τή στιγμή.
Κατά τή διάρκεια του ταξιδιού μου στή Βόρειο Εύβοια πού κράτησε μία εβδομάδα, είδα 150 σπίτια τελείως καμμένα. Μισά περίπου από τά υπόλοιπα σπίτια και όλα τά μαγαζιά είχαν λεηλατηθεί τελείως. Το χωριό Σοΰκα είχε καταστραφεί κατά 95ο/ο και τό χωρίο Ροβιές κατά τά 90ο/ο.
Δυτό ήταν ενα τυπικόπαράδειγμα με τόν ανηλεή τρόπο με τόν όποιον πολεμούσαν οι Γερμανοί καί οι "Ελληνες προδόται τίς δυνάμεις άντιστάσείως. Μόλις κάλμαρε λίγο ή κατάσταση από τίς εχθρικές επιθέσεις, όSTIX ήταν έτοιμος νά καταστρώσει τίς επιχειρήσεις των πληροφοριών .Κοντά στην Καστανιώτισσα, σ' ενα λόφο επιβλητικό ο όποιος δέσποζε στό κόλπο του Βόλου - Παγασιτικό- εγκατέστησε ενα στέκι γιά τήν επιτήρηση των πλοίων καί έστελνε καθημερινώς αναφορές σχετικά μέ τήν Γερμανική κίνηση πού έρεε προς Βορράς. Αυτά ήταν κουραστική δουλειά μέ μόνο τυχαία επιβεβαίωση της αποτελεσματικότητας της γιατί οι αεροπορικές επιθέσεις στά πλοία τά οποία ανέφερε, γινόντουσαν πολύ μακρυά στον Βορρά. Κάτι πολύ ικανοποιητικά νέα ήρθαν άπό τό Κάιρο αφού ο SΤΙΧ είχε σημειώσει ενα πελώριο γερμανικό κανονιοφόρο.Αναφερόμενη σ' αύτό τό μήνυμα.ή βάση ειδοποίησε οτι τό πλοίο είχε βυθιστεί άπό Βρεττανικά βομβαρδιστικά--.
Επίσης έλαβε μερικές αποστολές των OSS καί Βρεττανικές αϊ όποίαι εβαινον προς τήν Κεντρική "Ελλάδα.
Ένημέρωσε αυτές τίς ομάδες μέ τίς τελευταίες πληροφορίς πού είχε λάβει από τή Στερεά καί τίς εφοδίασε μέ συνοδείες Ανταρτών γιά να πάνε ασφαλώς στο δρόμο τους.
Κατά την περίοδο αύτη δέν ήρθαν από τήν Ελλάδα όμάδες με ειδήσεις άλλα κάμποσα σακκίδια γεμάτα μέ υλικό είδήσεων έφθασαν σ' αυτόν καί διαβιβάσθηκαν μ' ένα κάΐκι στή Σμύρνη καί κατόπιν στό ΚάΊ'ρο.
Έν τω μεταξύ στό Αρχηγείο των OSS στην Αίγυπτο, ό δεύτερος Αμερικανός μέλος της "Στυγαίας", ετοιμαζόταν νά έρθη νά βοηθήσει τόν STIX. Αυτός ήταν ένας 26αρης νέος μέ τό όνομα JOHN L KALVOKORESIS, ιδιώτης άπό την Νέα Υόρκη, πού υπηρετούσε σάν υπάλληλος πληροφοριών της INTELLIGENCE στην Ελλάδα.Διπλωματούχος του Πανεπιστημίου HARVARD, ό Καλβοκορέσης στρατολογήθηκε γιά τά 0SS άπό τήν ασφάλεια των ναυτικών εργασιών τό 1943 καί εστάλη υπε ρθαλασσίως γιά ειδική αποστολή στην Τουρκία.
"Οταν τελείωσε ή αποστολή του μετεβιβάσθη στό Ελληνικό γραφείο, όπου απέκτησε μία καταπληκτική εικόνα γιά τήν κατάσταση της χώρας των προγόνων του.
Μέ τήν ευκαιρία πού του εδόθη νά φύγη άπό τήν εργασία του γραφείου προσεφέρθη έθελοντικως νά βοηθήση τόν STIX, καί έφθασε μέ ένα κα'ικι στην Εύβοια κατά τά μέσα Αυγούστου.
"Αν καί ίδιώτης, διετάχθη νά φορέση στολή υπολοχαγού ένεκα της αποστολής του. Καί ένω κατήγετο εκ μακρυνών Ελλήνων προγόνων εϊχε μία ιδέα Ελληνικών όταν ξεκίνησε γιά τήν Ευβοια.
Ό STIX τόν δέχτηκε στην ακτή κοντά στό Πύλι μέ ενα μεγάλο άπόσπασμα Ανταρτών, καί ήταν πολύ χαρούμενος πού τόν έβλεπε, καί ακόμα τά λίγα Ελληνικά του νεοφερμένου ήταν μεγάλο προσόν άφοΰ ό διερμηνέας του εϊχε λιποτακτήσει λίγες μέρες πρίν. Ό διερμηνεύς, ένας Κομμουνιστής δογματιστής έφυγε χωρίς νά πή σέ κανέναν τίποτα, και γιά λίγο οί Αντάρτες ήταν αναστατωμένοι, φοβούμενοι πώς μπορούσε νά είχε πάει μέ τους Γερμανούς.
Έν τούτοις έλαβαν αργότερα δυό λέξεις πώς είχε απλώς πάει στό αρχηγείο του Κομμουνιστικού κόμματος.
Μέ τόν ερχομό του Καλβοκορέση καί μερικών ασυρματιστών ή παρατήρησις τών πλοίων έπκτάθη αμέσως.
"Ενας πρώην ασυρματιστής του Ελληνικού ναυτικού ανέλαβε τόν σταθμό πού ήταν κοντά στην Καστανιώτισσα, καί οι δύο Αμερικανοί πήγαν στην κεντρική Εύβοια, όπου ενώθηκαν μέ τό Αντάρτικο Σύνταγμα, την κυριώτερη πηγή της μυστικής υπηρεσίας -INTELLIGENCE- στή νησί.
Τώρα υπήρχε κάθε ένδειξη δτι οι Γερμανοί θά έφευγαν σύντομα άπό τήν Έλλάδα, οί Αντάρτες ηΰξησαν τίς επιδρομές καί τίς ενέδρες στά πόστα των φρουρών καί στους περιπόλους, μέ ικανοποιητικά αποτελέσματα. Λίγο πρίν έγκανιαστεΐ η "Στυγαία" αποστολή, μία μεγάλη ανταρτική επιχείρηση κατά των 'Ελληνικών προδοτικών στρατευμάτων, είχε λάβει χώρα.
Κάποιος Λιάκος, ένας από τους αρχηγούς των προδοτών, είχε εγκαταστήσει τό γενικό Στρατηγείο του στό Ξηροχώρι στό όποιον έπετέθησαν ξαφνικά ένα βράδυ ο.ί. Αντάρτες.
Κατά τήν διάρκεια της φοβερής μάχης πού έπηκολούθησε στούς δρόμους ένας Αντάρτης επετέθη στον Λιάκο, καί παίρνοντας μία Ιταλική χειροβομβίδα, έσκισε τήν κορδέλα καί τήν έμπηξε στό στομάχι του συμπατριώτη του.
"Οταν εκπυρσοκρότησε ή χειροβομβίδα τους σκότωσε καί τους δυό.
Προς αναγνώριση αΰτοΰ του κατορθώματος πού εξανάγκασε τήν αποχώρησιν των προδοτικών δυνάμεων, οι κάτοικοι του χωριοΰ άλλαξαν τό δνομα της Κεντρικής πλατείας τους καί τήν ονόσαν " Πλατεία 1ης Απριλίου". Κατά τά τέλη του Σεπτέμβρη οι Αντάρτες 'έλαβαν μία μυστική πληροφορία ότι μία Γερμανική φρουρά 100 άνδρων σχεδίαζαν νά φύγουν δί' άυτοκινήτων άπό τήν Κύμη για τό Αλιβέρι.
Αμέσως έστεισαν μιά ενέδοα άφοΰ μπλοκάρησαν τόν δρόμο κόβοντας δύο δένδρα. Όταν ή παράταξις των Γερμανών σταμάτησε στην άπόφραξη, οι Αντάρτες όρμηξαν μέ χειροβομβίδες, TOIMY-GUNS,RIFLES καί πιστόλια.
"Εγινε ένας σύντομος μανιώδεις άγων όπου 60 εχθροί σκοτώθηκαν καί 30 πιάστηκαν αιχμάλωτοι.
Ό Καλβοκορέσης είδε τους άίχμαλώοτυς αργότερα.Τούς στοίβαξαν όλους σ' ένα σχολείο καί ό αρχηγός τους πού μιλοΰσε Αγγλικά, παραπονέθηκε στον Αμερικανό δτι αυτός καί οι άνδρες του είχαν εξουσιοδοτηθεί άπό τίς συμβάσεις της Γενεύης γιά νά έχουν εφόδια-κουβέρτες κ.λ.π.-.Ό Κάλβο ήξερε ότι τά Γερμανικά στρατεύματα άπό τό 'ίδιο αυτό απόσπασμα είχαν τελευταία λήστεψει, κάψει καί γυμνώσει αυτήν τήν πόλη, παίρνοντας δλες τίς κουβέρτες και άλλα πολύτιμα μαζί τους.
Του έδωσε μεγάλη χαρά νά βεβαιώσει τόν Γερμανό πώς ήταν πολύ τυχερός πού ζοΰσε ακόμη και νά του πη πώς αυτός μέν σάν Αμερικανός θά έφευγε σε λίγο άπό τήν πόλη άλλα είχε δμως αμφιβολίες γιά τό αν οι "Ελληνες θά άφηναν αυτόν καί τους ομοεθνείς του Γερμανούς, νά ζήσουν πολύ ακόμα. Ποτέ δεν έμάθε τί απέγιναν αυτοί οι εχθροί.........
Τρεις εβδομάδες αργότερα, άπό την ημέρα άφίξεως του Κάλβο, 'εφθάσε στην Εύβοια ό αρχηγός των OSS του Ελληνικοί; γραφείου της INTELLIGENCE, ανυπόμονος νά φύγει τό συντομότερο δυνατόν γιά τήν Αθήνα, ή εκκένωση της οποίας έθειωρεΐτο επικείμενη. Μία ένδειξη οτι τά πράγματα θά διελύοντο σύντομα, ήρθε δταν οι Γερμανοί τραβήχτηκαν άπό τη Νότια Εύβοια.
Ό STIX καί οί επίσημοι των OSS έγνεψαν γεια - χαρά στον Καλβοκορέση, τόν όποιον άφησαν γιά νά άναλάβη την επιτήρηση των πλοίων καί γενικώς τίς δουλειές της 'Στυγαίας" Αποστόλης, καί αυτοί έφυγαν γιά την Νότιο Εύβοια.
Έκεΐ συμμετείχαν στην ταραχώδη απελευθέρωση μερικών εκκενωμένων πόλεων και συνάθροισαν πληροφορίες καθώς περίμεναν την ευκαιρία γιά νά ορμήσουν στην Ελληνική πρωτεύουσα.
Στίς 11 Οκτωβρίου, ενεργώντας σύμφωνα με τίς πληροφορίες πού είχαν πώς η αντίθετη ακτή της Κεντρικής 'Ελλάδος είχε έλευθεριοθεΐ άπό τους Γερμανούς,έφυγαν τά μεσάνυκτα μ' ενα Αντάρτικο καίκι, αποβιβάστηκαν στην Στερεά περί τά 20 μίλια ανατολικά της Αθήνας χαί προχώρησαν προς ένα "άσφαλές" μοναστήρι, όπου θά έμειναν τήν νύκτα.Τά ταραχώδη γεγονότα πού έπηκολούθησαν περιγράφονται ζωντανά άπό τόν ί'διο τόν STIX; " Τήν επομένη ξυπνήσαμε φρέσκοι-φρέσκοι, στο μικρό μοναστήρι πού είχε κτιστεί στην έρημη βουνοπλαγιά καί βρεθήκαμε περιτριγυρισμένοι άπό ένα εύθυμο πλήθος άπό 500 ανθρώπους πού φώναζαν υπέρ των "Αμερικανών". Ό θεός μόνο ξέρει άπό πού ήρθαν καί πώς βρέθηκαν εδώ, αλλά τούτη τή φορά είχαμε πιά συνηθίσει στό νά είμαστε στό κέντρο της προσοχής.Καθώς ανοίξαμε τήν πόρτα γιά νά βγούμε εξω τό πλήθος μας περικύκλωσε,μας σήκωσε στά χέρια του, μας πέταγε λουλούδια,μας φιλούσε καί τέλος μας στεφάνωσε μέ δάφνες.
Τί συγκίνησις ήταν αυτήί
"Οταν έφυγαν οι Γερμανοί ό κόσμος ήταν τόσο φοβισμένος καί ταραγμένος από τά τέσσερα χρόνια του τρόμου καί της πείνας που σχεδόν δέν μπορούσε νά πιστέψει δτι τελείωσαν δλα.
Η αφιξίς μας ήταν οριστική απόδειξη της απελευθέρωσης των καί τό σινιάλο των εκρήξεων ήταν άλλη μία άπόδειξις.
Οι φωνές καί τά γέλια έβγαιναν άπ' τίς καρδιές,καί τά πλατειά χαμόγελα τ' ακολουθούσαν μάτια γεμάτα δάκρυα.Κι'έμεΤς επίσης είμαστε ευτυχείς καί πνιγμένοι άπό συγκίνηση.
Μετά άπό μιά σύντομη ανάπαυση ξεκινήσαμε μέσα σ'ενα αμάξι Ι.Χ.CHEVY του 1934, καί μέ οδηγό τόν JIMMY DURANTE,στολισμένοι καί έμεις καθώς καί τό αυτοκίνητο μέ λουλούδια καί Αμερικάνικες σημαΐες.
Ό οδηγός πατούσε τό γκάζι ενθουσιασμένος καί γύριζε πίσω σέ μας μιλούσε κουνώντας τά χέρια του στό πλήθος. 'Ο δρόμος καθ' δλο τό μήκος του ήταν γέρατος κόσμο πού φώναζε καί πετοΰσε λουλούδια, σταφύλια κλωνάρια άπό έληές καί οτιδήποτε άλλο μπορούσε νά βρή εκείνη την ώρα.
Ε'ίχαμε κυριολεκτικά χαθή κάτιο άπό τά λουλούδια καί αναγκαστήκαμε νά σταματήσουμε καί καθαρίσουμε τό τζάμι ώστε νά μπορούμε νά βλέπουμε.
Μιά φτωχιά γρηούλα,καθώς μας είδε νά περνάμε καί επειδή δέν βρήκε τίποτα νά μας δώσει, πέταξε τήν ποδιά της χάμω στό δρόμο - A LA SIR WAITER RALEIGH-
γιά νά περάσουμε.
Σέ μια πόλη τό πλήθος έκοψε τήν σκεπή του αυτοκινήτου μας άλλα κανείς δέν νοιάστηκε γι’ αυτό. Κατά τό μεσημέρι φθάσαμε σέ ενα σημείο έλεγχου δπου ο δρόμος είχε ίνα ZIG-ZAG μέ άνοιγμα γιά ίνα μόνο αυτοκίνητο. Ενας "Ελληνας ήρθε καί τόν ρωτήσαμε εάν η πόλη ήταν ελεύθερη άπό τόν εχθρό. Μας απάντησε πώς ήταν, άλλα καί υπήρχε ενα Γερμναικό απόσπασμα στό κτίριο πού βρισκόταν στην απέναντι μεριά του δρόμου. Αμέσως ξεκινήσαμε γιά τήν πόλη.
Μάθαμε πόσο τυχεροί είμαστε δταν φθάσανε τά JEEPS μας τήν επομένη.
"Οταν πλησίασαν σ' έκεΐνο το ίδιο σημείο ελέγχου, ειδοποιήθηκαν άπό "Ελληνες δτι οι Γερμανοί έμαθαν πώς ειχαμε φθάσει έκεΐ πρίν είκοσι ώρες καί είχαν στήσει ένα πολυβόλο, πού μόλις έλειψε νά κτυπήση τήν ομάδα των JEEPS Μόλις που πρόλαβαν νά τους ειδοποιήσουν,, καί παρέκλι-ναν προς τήν Αθήνα, άπό άλλον σίγουρο δρόμο. "Ενας άπό τήν ομάδα μας ήξερε τήν Αθήνα καί μας οδήγησε στό σπίτι ενός ηλικιωμένου Αμερικάνου πού είχε ζήσει εκεί επί καταοχής. "Αναψε άπό χαρά μόλις μας είδε καί μας έκανε νά αισθανόμαστε πολύ άνετα.Είχε ενα μεγαλοπρεπές σπίτι γεμάτο βιβλία, εικόνες καί οτιδήποτε θά μπορούσα νά επιθυμούσα νά είχα γιά ένα καλοκαίρι.Εκείνο τό βράδυ ειμασταν έξηντλημένοι άπό τήν κούραση καί άπό τίς συγκινήσεις καί πέσαμε νωρίς νά κοιμηθούμε, αλλά νωρίς τό άλλο πρωΐ ανεβήκαμε στην ταράτόα γιά νά δοΰμε τήν πόλη. Ηταν πολύ ωραία, μέ παλαιά καί υπέρ-μοντέρνα κτίρια καί υπέροχη θάλασσα καθώς καί τά βουνά.Προς έκπληξη μας ανακαλύψαμε δτι τά πρώτα συμμαχικά «στρατεύματα» πού έφθασαν ειμασταν εμείς, καί πραγματικως οι "Αγγλοι δέν φάνηκαν πρίν 36 ώρες.
Ξέραμε πώς άv βγούμε έξω μέ στρατιωτικά ό κόσμος θά έπεφτε επάνω μας γι' αυτό δανειστήκαμε κάτι παληά ρούχα καί τό σκάσαμε άπό τήν πίσω ΐΐόρτα.
Τι υπέροχο θέαμα ήταν αυτό πού είδαμε μόλις άντικρύσαμε τήν πόλη .Παντοΰ υπήρχαν τοπικές καί συμμαχικές σημαίες μέ θριαμβευτικές αψίδες σέ κάθε γωνία καί πινακίδες ζωγραφισμένες σέ κάθε σπίτι, πολλές άπό τίς οποίες ήσαν γραμμένες στά Αγγλικά καί χωρίς πολλά λάθη .Κάτω στην πόλη δεκάδες χιλιάδων άνθρωποι τριγύριζαν εδώ καί εκεί φωνάζοντας τά συνθηματα του κόμματος των, τραγουδούσαν καί έκαναν παρελάσεις πού οργάνωναν εκείνη τή στιγμή. Αμερόληπτα τους πλησιάσαμε δλους καί ο ενθουσιασμός ήταν τόσο συναρπαστικός πού ειμασταν τόσο ευτυχείς δσο καί εκείνοι.
Έκεΐνο τό απόγευμα κάναμε μία βόλτα δέν μπορούσα νά περιμένω άλλο - στην Ακρόπολη.
Είναι μία άπό τίς λιγοστές αρχαιότητες στον κόσμο πού δέν έχει χάσει τίποτα από τήν ωραιότητα της καί τήν είδαμε άκριβώς τήν ώρα του ηλιβασιλέματος.Οι άσπρες κολόνες της φάνηκαν χρυσές άπό τόν ήλιο καί τά γύρω λοφάκια πού τήν περιστοιχίζουν Εγιναν ερυθροκύανα! Να κοιμηθούμε ήταν πρακτικώς άδύνατον. Όι καμπάνες των εκκλησιών κτυπούσαν ολη νύκτα,καί κάθε ώρα ενά μεγάφωνο φώναζε τά τελευταία νέα,
Την επομένη ή «άριστερα» οργάνωσε μία τεράστία παρελαση. Ηταν αδύνατον νά πλησιάσει κανείς την πλατεία, αλλά όταν είπα διακριτικά του αστυφύλακα δτι είμαι Αμερικάνος, με έστειλε σ΄ένα μπαλκόνι ενός κυβερνητικού κτιρίου καί είχα μία υπέροχη θεα. Σέ λίγο έφθασαν μερικά φιρτηγά μέ Αγγλικά στρατεύματα και μέ μιας πετάχτηκαν από τα αυτοκίνητα τους και αναμίχθηκαν μέ το πληθος,
Τους έλειπε όμως η προκαταρτική πείρα,πού εμείς είχαμε, κόίταζαν μέ δυσπιστία ενω γιά ασφάλεια έμεΐς φωνάζαμε καί σπρώχναμε το πλήθος. Αλλά η άνωνυμία μας δέν έμελλε νά κράτηση για πολύ. Τρωγαμε ήσυχοι το φαγητό μας όταν ακούστηκαν φασαρίες από την εξώπορτα.·Τά JEEPS μας είχαν φθάσει ακολουθούμενα από τη μίση πόλη,
Τελικά έπρεπε νά εμφανισθούμε στό μπαλκόνι και νά κάνουμε ομιλίες Εως ΄πτου βραχνιάσουμε και τό πλήθος άρχισε νά εξαφανίζεται σιγά-σιγά από φανερή εξάντληση. ‘Ο εορτασμός συνεχίστηκε επί τεσσεοεις μέρες καί νύχτες. Δέν ήταν μόνο η πείνα, τό κρύο η έλλειψις ρουχισμού ή ακόμη τα βάσανα, άπο τά οποία είχαν δει τά μάτια μου ζωντανές αποδείξεις στό αρχηγείο των SS άλλά επίσης τά ψυχικά βάσανα δπως δηλαδή νά μην ξέρεις πότε έφυγε η οικογένεια σου αν θά γύριζε και πόσοι θα γύριζαν έκεΐνο τό ή το άλλο βράδυ. Αυτά τρέλλαιναν τόν κόσμο.
Ηί πόλις ι δπως όλες οι νεο~απελευθερωμένες,παρουσίαζε τεράστιες αντιθέσεις.
Τό πρώτο βράδυ δύο-τρεΐς δικοί μας πήγαν στό " BAR" ενός μεγάλου ξενοδοχείου. Αστειευόμενος είπα θέλω ένα SCOTCH μέ σόδα, JAMBON καί Ελβετία, καί σχεδόν τινάχτηκα όταν δ BARMAN είιπε " Μάλιστα κύριε", καί μου τά σέρβιρε ολα αύτά. Την επομένη πήγαμε να φάμε έξω καί ριχτήκαμε στά HORS D’ Κ HOEUvRES;, τα μπιφτέκια στις γαρνιτοΰρες και ο λογαριασμός ή /S/ 24.
'Αλλά αυτό ήταν μιά πολύ μικρή εικόνα της καταστάσεως.
Προσπαθήστε νά φανταστείτε τήν Νέα Υόρκη χωρίς φωτά, γκάζι ή νερό χωρίς τηλέφωνα η τρόλλεϋ μέ εννέα στά δέκα καταστείματα κλειστά καί άδεια καί τό δολλάριο μέ ελάχιστη αξία - Τρία δολλάρια είχαν τήν αξία ενός σημερινού PENNY -.'Εκτός αυτών όλοι οι σιδηρόδρομοι τά πλοία καί τά εργοστάσια εύρίσκοντο σέ αδράνεια. .Μέσα σέ λίγες μέρες οι πιό ουσιώδεις υπηρεσίες άρχισαν νά λειτουργούν, αλλά καθώς οι Γερμανοί είχαν λεηλατήσει τά πάντα, από κουζινικά εμπορεύματα μέχρι ατμομηχανές σιδηροδρόμων, άμαξες καί 'άλλα μεταφορικά μέσα, είχαν νά κάνουν υπεράνθρωπη έργσία γιά νά τά κάνουν ολα αυτά νά ξαναλειτουργήσουν.
Με την αναχώρηση του STIX μαζί μέ την ομάδα των 0SS γιά τήν Αθήνα, δ Καλβοκορέσης βρέθηκε νά πολέμα ακόμη στην Κεντρική Εύβοια.
Καθώς οι Γερμανοί καί τά προδοτικά στρατεύματα τραβήχτηκαν άπό τά βόρεια καί νότια σημεία γιά νά συγκεντρώσουν τίς δυνάμεις τους στην Χαλκίδα, καί οι Γερμανοί στην Νότιο Ελλάδα άρχισαν νά μετακινούνται αποφασιστικά προς βορραν,οί εργασίες της INTELLIGENCE αυξήθηκαν καταπληκτικά.
Αναπολώντας τα ο Ι'διος νά τί μας λέει, ό «J. L..Καλβοκορέσης : Βιαζόμουν νά πλησιάσω τό πεδίο δράσεως, έτσι μετακίνησα τήν βάση του ασυρμάτου μου σ' ε'να μικρό βουνοχωριό περί τά επτά μίλια εσωτερικά άπό τήν Χαλκίδα. Αυτή η τοποθεσία ήταν τέλεια γιά νά παρατηρώ δλες τίς κινήσεις των Γερμναικών πλοίιον καθώς ό πορθμός της Χαλκίδος, είχε πλάτος μόνο 30 μέτρα.
Ή παλίρροια ήταν τόσο δυνατή σ' αΰτό τό σημείο ποΰ τά πλοία μποροΰσαν νά τιερνούν άπό εκεί μόνο ωρισμένες ώρες. Κάθε μέρα υπήρχαν αγκυροβολημένα τιλοια περιμένοντας γιά τήν παλίρροια. "Ενα πρωΐ στείλαμε ένα επείγον μήνυμα δτι μία ομάδα άπό 20 πλοία ήσαν αγκυροβολημένα στην Χαλκίδα καί περίμεναν μιά εΰνοι'κή παλίρροια γιά νά περάσουν προς τόν βορρά.
Στην μεσημβρινή επαφή μας επαναλάμβανε τό στόχο καί περιμέναμε άγωγιωδώς κάτι νά συμβή. Κατά τίς 2 μ.μ. γερμανικά αντιαεροπορικά
κανονιοβολούσαν καί έφθασε ή άεροπορία άπό το Κάϊρο. 'Ο βομβαρδισμός αυτό τό ίδιαίτερο απόγευμα βύθισε 12 γερμανικά σκάφη,τά οποία ήσαν δλα φορτωμένα μέ στρατεύματα ή προμήθειες. ΤΗταν η μεγαλύτερη και η μοναδική στρατιωτική επιτυχία της " Στυγαίας" αποστολής,καί μας £δωσε σε δλους μας μεγάλη χαρά καί συγκίνηση. Στί ς 13 του 'Οκτώβρη έλαβα ειδήσεις δτι 100 μίλια νοτίως της Αθήνας ο τόπος είχε ελευθερωθεί άπό τους Γερμναούς.
Ή κατάστασις η δική μας στην Εύβοια διαρκώς καλλιτέρευε καί οι Αντάρτες κινητοποίησαν τους καλλίτερους άνδρες καί μετακινήθηκαν γιά νά αρχίσουν πόλεμο. Μερικά αποσπάσματα προδοτικών στρατευμάτων, έγκαταλελημένα άπό τους Γερμανούς, είχαν περικυκλωθεΐ. Κατάλαβα δτι η Χαλκίς θά έκκενώνετο σΰντομα άπό τόν εχθρό, καί αισθάνθηκα δτι σάν Αμερικανός θά μπορούσα 'ίσως νά επηρεάσω τήν παράδοσιν των προδοτικών μονάδων χωρίς περαιτέρω αιματοχυσία. Γιά νά κατορθώσω αυτό - καί γιά διάφορους άλλους σκοπούς της INTELLIGENCE - θέλησα νά μετακινηθώ δσο τό δυνατό πλησιέστερα στην Χαλκίδα. Άλλα οι Αντάρτες,πού είχαν τίς δικές τους Ιδέες γιά τό πώς θά φερθοΰν μέ τους προδότες, ήθελαν νά μέ εμποδίσουν σέ οποιαδήποτε ενέργεια μου. Το σχέδιό μου ήταν νά κτήσω ένα φυλάκιο επί της ακτής στά μέσα του δρόμου Χαλκίδος-Άλιβερίου.
Οί Αντάρτες είχαν περικυκλώσει τά προδοτικά αποσπάσματα καί στίς δύο αυτές πόλεις καί αισθάνθηκα δτι τό μέρος πού διάλεξα θά ήταν πολύ έπικίνδυνο.
Μέ παρόρμησαν νά τοποθετηθώ σέ ένα έγκαταλελειμένο ορυχείο λιγνίτου κοντά στό Άφράτι καί σέ απόσταση 5 μιλίων άπό τήν Χαλκίδα.
Τό δέχτηκα χωρίς προθυμία καί μετέφερα τους δύο ασυρμάτους πού μου άνηκαν καθώς καί τρεις Αντάρτες, στό σπίτι του MΑΝAGER του ορυχείου Εξακολουθούσα νά ενεργώ άπό τόν εκεί ραδιοφωνικό σταθμό μας.Τό πρωΐ τής17ης 'Οκτωβρίου ξεκίνησα μέ τόν έναν Αντάρτη γιά τό Αλιβέρι καί ανυπομονούσα νά ελέγξω τις έξελίξεις στό εκεί μέτωπο καί εάν δυνατόν νά πείσω τους περικυκλωμένους προδότες να παραδοθοΰν. Φορούσα τήν συνησμένη μου στολή του λοχαγού μέ ενα σήμα Αμερικάνικης σημαίας στον ωμο του χιτώνα μου.
Είχα καί μιά καραμπίνα κρεμασμένη στον ώμο μου ,.αί ό Χρίστος, ό Αντάρτης που μέ ακολουθούσε, κουβαλούσε ενα RIFLE. Μόλις εί'χαμε κάνει 25 υάρδες δρόμο καί ακούσαμε πολλούς πυροβολισμούς και αμέσως μετά είδαμε μία ομάδα 200 περίπου ανδρών πού έτρεχαν στην κορυφή μιας οροσειράς 150 υάρδες μπροστά μας. Έκ πρώτης όψεως δεν καταλάβαμε αν ήταν Αντάρτες, άπό τά κουρελιασμένα, ροΰχα πού φορούσαν,ή όχιι. Καθώς μας είδαν, μερικοί άρχισαν νά πυροβολούν καί δ Χρίστος μου φώναξε πώς ήταν τά Ελληνικά προδοτικά στρατεύματα.Άλλα τώρα πιά είχαμε βρεθεί πολύ στά ανοικτά γιά νά μπορέσουμε νά τό σκάσουμε καθώς ήρχοντο ολοταχώς κατά πάνω μας.
Ηταν πιά αργά. Ελπίζοντας νά εκτρέψουμε τή προσοχή τους άπό τό ραδιό μας καί αν ήταν δυνατόν νά τους πείσουμε νά παραδοθούν,τους φώναξα εγώ στά 'Ελληνικά λέγοντας τους πώς ήμουν Αμερικανός Αξιωματικός καί οτι ήθελα νά διαπραγματευτώ μαζί τους. ταμάτησαν τους πυροβολισμούς καί κάποιος φώναξε διατάζοντας μας νά προχωρήσουμε. Συνεχίσαμε νά προχωρούμε αργά προς αυτούς αλλά δ Χρίστος ήταν δλο ανησυχία. Οταν έφθασα 50 υάρδες μακρυά τους άκουσα έναν πυροβολισμό καί συγχρόνως αισθάνθηκα έναν φοβερό πόνο στό αριστερό πελυρό μου. Βρέθηκα στό έδαφος καί παρατήρησα προς τά αριστερά μου μιά άβαθη τρύπα καί αμέσως κυλίστηκα προς αυτήν.Τά πλαγΊα της τρύπας είχαν μόνο 8 ίντζες ϋψος άλλα δέν υπήρχε άλλο μέρος για νά καλιφθώ, καί πάλι καλά πού βρέθηκε καί αυτό. Τό Χρίστο δέν τόν έβλεπα πουθενά καί αργότερα έμαθα πώς τό έσκασε καί σώθηκε ασφαλώς.
Ξαπλιομένος ανάσκελα άνοιξα τό πουκάμισο μου καί ανακάλυψα μία μικρή τρύπα ακριβώς κάτω άπό τήν καρδιά, καί μιά άλλη λίγο μεγαλύτερη στό δεξί πλευρό κάτω άπό τό στήθος άπ' όπου είχε βγει η σφαίρα. Είχα πολύ λίγο αίμα στίς πληγές μου καί η πρώτη μου αντίδραση ήταν πώς δέν θά ήμουν βαρειά πληγωμένος μέ τέτοιες μικρές τρυπούλες. Άλλα αμέσως μετά άρχισα νά νοιώ'θω αδύνατος καί τό στόμα μου γέμισε αίματα. Μόλις είχα τελειώσει αυτή τή σύντομη επιθεώρηση των πληγών μου όταν 20 περίπου άπό τούς προδότες μέ πεικύκλωσαν κραυγάζοντας κατάρες, απειλές και φοβέρες.
Μερικοί άρχισαν νά μέ κτυπούν στό κεφάλι, άλλοι έσκιζαν βάναυσα τά ρούχα μου.
Μέ απογυμνώσουν κυριολεκτικά αφήνοντας μου μονάχα τό σορτ μου καί το δαχτυλίδι του γάμου μου.
Άπό την δεξιοτεχνία καί τήν γρηγοράδα μέ τήν οποία μέ λήστεψαν,ήταν φανερόδτι οι περισσότεροι άπ' αυτούς είχαν εμπειρία πολλών χρόνων στό νάληστεύουν καί νά βασανίζουν θύματα στους σκοτεινούς δρομίσκους.
Ό αξιωματικός που ήταν επικεφαλής ούρλιαζε συνεχώς πώς εγώ ήμουν·····Βούλγαρος!
Η επίσημη θέσις των προδοτικών στρατευμάτων "Τάγματα Ασφαλείας".ήταν πώς αν καί οργανωμένοι άπό Γερμανούς, ήταν πατριώτες καί όχι συνεργάτες, μέ μόνη αποστολή νά πολεμούν τους Αντάρτες καί τους Βουλγάρους. Προσπάθησα νά τους εξηγήσω πώς ήμουν Αμερικανός αξιωματικός καί έδειξα τό σήμα, μου άλλα δέν μπόρεσα νά τόν πείσω.
Αυτό μέ εξαγρίωσε καί καθοϋς αισθανόμουνα αδυναμία φώναζα πώς "στηνοργή είμαι Αμερικανός". Μετά άπό λίγο άρχισε άν εχη τίς αμφιβολίεςτου καί αισθάνθηκα δτι φαντάστηκε πώς ίσως νa έκανε λάθος που μέ χτύπησαν.
Αποφάσισε νά μέ πάρη στην Χαλκίδα καί πρόσταξε στους άνδρες του νά φέρουν ενα μουλάρι.
Μερικοί άπό αυτούς έσπευσαν νά τό φέρουν αλλά ήξερα δτι δέν υπήρχαν ζώα καί προσπάθηααν νά μέ κάνουν νά σηκωθώ καί νά περπατήσω.
"Ημουν δμως πολύ αδύνατος γιά νά σταθώ στά πόδια μου γι' αυτό μέ έσυραν γιά λίγο καί βλέποντας πώς δέν γίνεται τίποτα μέ άφησαν κάτω στά χόρτα καί έφυγαν.Υπέθεσα πώς ήταν τά προδοτικά στρατεύματα πού είχαν περικυκλωθεί στό Αλιβέρι καί είχαν περάσει τίς Αντάρτικες γραμμές."Εμεινα εκεί στά χόρτα μισή ώρα.
"Εκανε ζέστη μυίγες βούιζαν γύρω άπό τίς πληγές μου καί η κατάστασίς ήταν φοβερή καί συνεχώς χειροτέρευε.Τελικά κάτι γυναίκες πέρασαν άπό δίπλα μου καθώς πήγαιναν νάέπιθεωρήσουν τά σπίτια.Τους φώναξα μέ τήν αδύνατη φωνή μου καί μέ πλησίασαν νά μέ δοΰν.
'Η νεώτερη άπ' τίς δυό είπε; "Ας μήν ανακατευτούμε σ' αυτό".Άλλα η σύντροφος της διεφώνησε :" Είναι χριστιανός πρέπει νά τόν βοηθήσουμε".
Προσπάθησαν νά μέ σηκώσουν καί νά μέ μεταφέρουν προς ενα άπό τά σπίτια άλλα δέν μπορούσα ούτε νά κουνηθώ και τίς είπα νά στείλουν άνδρες για νά με πάρουν από έδώ.
Σέ δέκα λεπτά ήρθαν δύο άνδρες κουβαλώντας ενα κρεββάτι.Μέ πήραν καί με πήγαν σ’ ενα μικρό σπιτάκι. "Οταν μ’ έβαλαν κάτω καί μου έπλυναν τό πρόσωπο κόσμος μαζεύτηκε γύριο μου καί μερικοί με αναγνώρισαν.
"Αρχισαν νά βλαστημοΰν ετσι^ Αυτοί οι πάληό.......σκότωσαν τον υπολοχαγό μας JOHN.;! Άκούγωντάς τους φυσικά δέν πήρα καθόλου θάρρος.
Τώρα είχα τρομερούς πόνους.Φοβερόί σπασμοί τράνταζαν τό σώμα μου. Προσπάθησα νά πάρω κάτι χάπια,αλλά δέν πήγαιναν κάτω. Μπορούσα νά εισπνέω, άλλά δχι καί να εκπνέω καί αυτό ήταν πολύ οδυνηρό. "Εμεινα 6 ώρες σ' αΰτό τό σπίτι.
Μετά από λίγο έφτασαν οί άσυρματισταί μου καί οι Αντάρτες.Χάρηκα πού έμαθα δτι κανείς τους δέν συνελήφθη καί γιά καλή μας τύχη,
'ίσιος λόγω του τραυματισμού μου,κανένα από τά εφόδια του ασυρμάτου μας δέν ανεκαλύφθη από τους προδότες.
Ή ομάς μου είχε πηδήξει από τά παράθυρα της πίσω μεριάς του σπιτιού καί τό είχε σκάσει. "Ενας χοντρός αργοκίνητος σύντροφος είχε σκοντάψει στό κατώφλι του παράθυρου καί έπεσε ξερός κάτω. Ήλθε δύα ώρες αργότερα.Είχε μείνει αναίσθητος στην αυλή καθ'δ'λο τό θόρυβο καί τήν φασαρία.
Οι Αντάρτες κατώρθ(λ)σαν νά φέρουν ενα γιατρό εξ, ώρες αργότερα. "Ηταν ένα σπουδαίο παιδί τόν όποιον γνώριζα καλά. Ευτυχώς του είχαν απομείνει κάτι σουλφαμίδες.ορρός αίματος καί αμυλοζάκχαρο πού του είχα δώσει δταν πρωτοέφτασα στην Εύβοια.
Μου έδωσε άπ'ολα αυτά καί μετά δύο ώρες μου έκαναν μία μορφίνΐ) πού μου χρειαζόταν πολύ.
Αυτού του γιατρού του Καρλατήρα,είχαν κάψει τό σπίτι γιατί έφιλοξένησε τους ATHENS καί GREEN καί μετά τήν απελευθέρωση εφυλακίσθη άπό τήν Έλληνική κυβέρνηση λόγω γης σχέσεως του μέ τό ΕΑΜ.
Κάποια ώρα κατά τό βραδάκι ένας ηλικιωμένος DISTINGUE γιατρός έφθασε από τήν Χαλκίδα, "’Ο αρχηγός των προδοτών είχε προφανώς αποφασίσει νά τά μπαλώσει όσο μπορούσε περισσότερο καί έστειλε τόν καλλίτερο γιατρό της πόλεως.
Μπήκε στό δωμάτιο μέ κοίταξε γιά ενα λεπτό υστέρα κοίταξε τόν Άντάρτη γιατρό μου καί κούνησε τό κεφάλι του μέ έκφραση .
Κατόπιν έσκυψε καί μού κλεισε τά βλέφαρα. Αυτό τό είχα ξαναδεί νά τό κάνουν στό σινεμά, λίγο πριν πεθάνει κάποιος έτσι άρχισα νά αίσθάνωμαι πώς έφτασε ή ώρα μου.
Μετάκουνώντας τό κεφάλι του μέ σοβαρότητα έσκυψε καί μέ φίλησε στό μέτωπο καί χωρίς νά πή λέξη έφυγε.Τό λιγώτερο πού μπορώ νά πώ είναι δτι δέν μου ανύψωσε τό ηθικό.
Έν τω μεταξύ οι ασυρματιστές μου είχαν λάβει ενα μήνυμα. "Ετρεξαν αμέσως μέ τόν PATSEAS JOHN, έναν ‘Ελληνοαμερικανό Νεοϋρκέζο έναν άλλο γιατρό, μία νοσοκόμα καί κάθε είδους προμήθεια.Γιά δύο εβδομάδες ήμουνα πολύ άρρωστος γιά νά μέ μετακινήσουν άπό τό μικρό σπιτάκι του Άφράτι.
Έν τω μεταξύ ό Φατσέας διεπραγματέύετο μέ τά προδοτικά στρατεύματα στην Χαλκίδα καί επέτυχε την παράδοση τους.
Πιθανώς σάν μέρος των όρων παραδόσεως, ο αρχηγός των προδοτών μου έστειλε πίσω δλα τά ροΰχα καί δτι άλλο μου είχαν αρπάζει δταν μέ είχαν κτύπησε ι. Ό Βασίλης, ένας από τους *Αντάρτες μου - Ευβοιώτης-, μέ έπεσκέφθη αργότερα ενώ ήμουν στό νοσοκομείο καί μέ βεβαίωσε πώς έπιασαν τόν τύπο πού μέ είχε πυροβολήσει καί τόν:'κανόνισαν".
Στην Χαλκίδα μετεφέρθην μέ Αγγλικό νοσοκομειακό καί την επομένη μέ πήγαν στην Αθήνα, δπου έμεινα ενα μήνα στον " Ευαγγελισμό".
Οι Γερμανοί είχαν απογυμνώσει αυτό τό νοσοκομείο και δέν υπήρχε ούτε ένα κομμάτι γάζα γιά νά αλλάξω τίς πληγές μου. "Εφυγα άπό τό νοσοκομείο μιά μέρα πρίν νά έκραγή, ο τραγικός εμφύλιος πόλεμος τόν Δεκέμβριο του 1944.
Μία εβδομάδα μετά, αιματηρές αάχες ξέσπασαν σε διάφορα σημεία της πόλεως.
Τρεϊς ημέρες μετά άπό τήν εναρξη του εμφύλιου πόλεμου έφυγα αεροπορικώς γιά τήν Αμερική.
Σφαίρες πετούσαν σ' δλες τίς μεριές της πόλεως καί έχοντας φοβία των δπλων - μετά δσα μου συνέβησαν - έχαιρόμουν πού έφευγα ".
0 υπολοχαγός STIX εβρισκόταν στην Αθήνα καθ' δλη τή διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου καί της δύσκολης περιόδου πού ακολούθησε. Άργότερα έλαβε τό Χάλκινο "Αστρο του Πολέμου για τά κατορθώματα του στην " Στυγαία" Αποστόλη.
Ό Καλβοκορέσης γύρισε στις Ηνωμένες Πολιτείες καί του εδόθη αναρρωτική* άδεια και μία κολακευτική σύσταση από τόν Αρχηγό της INTELLIGENCE, Στρατηγό DONOVAN. ‘Ο ανώτερος χειρουργός των OSS συνεβούλευσε τον Καλβοκορέση να πάη στην Αριζόνα να ξεκουραστεί αν ήθελε νά γίνει καλά., γιατί η υγεία του ήταν σε άσχημη κατάσταση.
Επειδή ήταν ακόμη ιδιώτης καί εμείς ε'ίμασταν ακόμη στον πόλεμο, ο Καλβοκορέσης συνεβουλευθη νά προσφερθεί εθελοντής στον στρατό μέ τήν βεβαίωση δ'τι οπωσδήποτε θά έκηρύσετο ανάπηρος - 4F- λόγω των πληγών του.
Τρεις μήνες αργότερα υφίστατο βασική εκπαίδευση ως πεζικάριος.
Παραδόξως ενώ ακόμη έκπαιδεύετο του άπενερήθη η " Πορφυρή Καρδία" για τά ίδιωτικά του άνδραγαθήματα.
'Αργότερα πήγε στό OCS καί μετεφέρθη στό σώμα Μεταφορών.
‘Οταν τό 1946 αποχωρίστηκε τό στρατό είσεχωρησε στην θεατρική επιχείρηση και άφού έχρημάτισε γιά κάμποσο στό RIVOLI THEATER του BROADWAY, τώρα διευθύνει τό JACKSON THEATER, στό JACKSON ΗEIGHTS, LONG ISLAND.
επίκαιρο γιά τά δσα διαφωτίζει σήμερα
αυτή τήν πολυτάραχη αρχαία χώρα.
Υποδιοικητής Ναυτικού RICHARD M. KELLY
Κυκλοφορούντα Αμερικανικά σχέδια προς βοήθεια στην Ελλάδα, υπενθυμίζουν τήν εξέχουσα βοήθεια πού εδόθη στό Ελληνικό Αντάρτικο κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ύπό Αμερικάνικων αποστολών του Γραφείου των Στρατηγικών Υπηρεσιών.
Μιά τέτοια αποστολή ήταν ή Στυγαία, καταλλήλως ονομασθεΐσα εκ της μυθολογίας.
Οι αρχηγοί αύτοΰ του Γραφείου ήσαν δυό εικοσάχρονοι Αμερικανοί, ό ένας απόφοιτος του Γέηλ.
Καθ' όλη τή διάρκεια των τεσσάρων αιματηρών χρόνων της Γερμανικής Κατοχής, ή Ελληνική Γή ήτο ούσιιοδως μία Βρεττανική περιοχή γιά μυστικές επιχειρήσεις. Άλλα τό 1943 καί ιδιαίτερα τό 1944, ή Αμερικανική συμμετοχή στό Ελληνικό Αντάρτικο διά των OSS είχε γίνει πιό έλδηλη. Βίαιοι πολιτικοί ανταγωνισμοί εντός της Ελλάδος, δπου αριστερά καί δεξιά στοιχεία διεκδικούσαν τόν έλεγχο των δυνάμων αντιστάσεως, έπετάχυναν τήν επιρροή των OSS.
Ή Βρεττανική υποστήριξη της Βασιλοφρόνου Κυβερνήσεως στην εξορία είχε κερδίσει τήν πικρή έχθρα των Αντάρτικων Δυνάμεων στίς περιοχές αί. όποίαι ήσαν ισχυρότερες κατά της μοναρχίας. Λόγω του ότι πολλές από αυτές τίς συμμορίες λειτουργούσαν σέ εξέχουσες στρατηγικές περιοχές, ήτο ουσιωδώς τό νά διατηρούν τήν επαφή οί συμμαχικές αποστολές.
Ή καταπληκτική δημοτικότης των Αμερικανών,τους οποίους οί "Ελληνες ήσθάνοντο πώς ένδιαφέροντο μόνο γιά τίς επιχειρήσεις καί τίς πληροφορίες αί οποίαι θά έπετάχυναν την απελευθέρωση καί θά ανακούφιζαν τους ταλαιπωρημένους Έλληνες, τους καθιστούσε παντού καλοδεχούμενους.
Η Στυγαία αποστολή, έγινε κατά τό αποφασιστικό έτος 1944.
Πριν νά εκπληρωθούν οι επικίνδυνες καί πολύτιμες αποστολές των δύο Αμερικάνων ό ένας από τους δύο έτουφεκίσθη καί έπληγώθη σοβαρώς, ό άλλος συνόδευσε την πρώτη συμμαχική ομάδα στην Αθήνα επί τά ίχνη των υποχωρούντων Γερμανών.
Τό όνομα Στυγαία είχε καί μιά άλλη εντελώς δευτερεύουσα σημασία γιά τά μέλη της ομάδας, ήταν τό «Κατάστασις TARFU, οπωσδήποτε προχωρεί».
Ή Στυγαία αποστολή σχεδιασμένη στό Κάιρο, τοποθεσία του συμμαχικού αρχηγείου της Μέσης Ανατολής, είχε ως περιοχή της δράσεως της τό στρατηγικό νησί της Ευβοίας. Αυτό τό στενό επίμηκες καί αραιοκατοικημένο νησί βρίσκεται κοντά στην ανατολική ακτή της Κεντρικής Ελλάδας.
Ηταν πολύ σπουδαίο καί γιά τους Γερμανούς καί γιά τους Συμμάχους.
Γιά τους OSS, ό απότομος σχηματισμός του εδάφους παρουσίαζε ένα ιδεώδεςόρο γιά τήν είσοδο των μυστικών πρακτόρων στην Κεντρική Ελλάδα καίτήν Θεσσαλία.
Γιά τους Γερμανούς, ή Εύβοια είχε καί μιά άλλη καί πιθανά πιό σπουδαία αξία.
Κατά τό 1944,ή Βρεταννική υποβρύχιος καί άεροπορική περίπολος ήλεγχε αρκετά καλά τό Αιγαίο Πέλαγος.
Στά Μεσόγεια οι Ελληνικές δυνάμεις αντιστάσεως έκαναν τά ταξίδια τους άπό τήν Αθήνα έως τήν Θεσσαλονίκη σιδηροδρομικώς καί διά μέσου ολίγων δημόσιων δρόμων οι οποίοι ήταν φοβερά επικίνδυνοι αν δχι αδιάβατοι.Τό μόνο «ασφαλές» εφόδιο καί ό μόνος ασφαλής δρόμος άποχωρήσεως γιά τους Γερμανούς ήταν ό πορθμός ό οποίος χωρίζει τήν Εύβοια άπό τήν Στερεά. Αυτή ή προστατευμένη διάβαση έχρησιμοποιείτο άπό τίς δυνάμεις κατοχής.Ή διακοπή της εχθρικής αυτής κινήσεως ήταν ό κύριος στρατιωτικός σκοπός της νέας αυτής αποστολής. Οι OSS εϊχαν ήδη δύο εξαίρετους "Ελληνες πράκτορες στην Αθήνα δύο στή Θεσσαλονίκη καί έναν στό Βόλο. Έάν ή Στυγαία κατόρθωνε νά εγκατασταθεί στην Εύβοια, οί δι' ασυρμάτου αναφορές συγκατατασόμενες μέ τίς αναφορές των διαφόρων πρακτόρων, θά καθιστούσαν ικανό τό αρχηγείο νά στιγματίσει τήν τοποθέτηση καί τόν ρυθμό των εχθρικών αποστολών, καθ' όλο τό μήκος του δρόμου.
Μέ τέτοιες ακριβείς πληροφορίες, τά Βρεταννικά αεροπλάνα τά προερχόμενα εκ της Αφρικής,θά μπορούσαν νά διαπραγματευθούν αποτελεσματικά μέ τήν Γερμανική Ναυτιλία.
Ό ΤΗ0ΜΑS STIX έξελέγει άπό τόν αρχηγό των Ελλήνων OSS γιά την επιχείρηση της Ευβοίας. Απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Γεηλ τό 38 καί δικηγόρος τό 41, ό STIX είχε προσφερθεί ως εθελοντής στό Αμερικανικό πεδίο Υπηρεσιών καί είχε οδηγήσει νοσοκομειακό αυτοκίνητο γιά τόν "Ογδοο Βρεταννικό Στρατό στίς ιστορικές εκστρατείες της Δυτικής Έρημου.
Ακολούθως προσεχώρησε στον Αμερικανικό στρατό ώς απλός στρατιώτης στό Αρχηγείο της μέσης Ανατολής, στό Κάϊρο.Άφού προβιβάσθηκε σε υπολοχαγό, έκουράσθη άπό τά καθήκοντα του αυτά καί προσεφέρθη εθελοντής στό OSS τό όποιο τόν εδέχθη τόν Φεβρουάριο του 1944.
"Οταν τό αρχηγείο των OSS, στην Εύβοια, ένοιωσε τήν επείγουσα ανάγκη ενός Αμερικάνου αξιωματικού, ή εκχώρηση εδόθη στον TOM STIX.
Πρίν λίγες εβδομάδες, μία μικρά μερίς των OSS ύπό τήν άρχηγίαν των υπολοχαγών Ναυτικού «JOHN ATHENS καί DR. GREEN,είχε κάνει ένα σύντομο ταξίδι άνά τήν Εύβοια.
Βοηθούμενος άπό τίς συστάσεις τους, STIX εξασφάλισε παπούτσια καί στολές γιά χίλιους άνδρες καί τά φόρτωσε μαζί μέ όσα τρόφιμα καί φαρμακευτικές προμήθειες μπόρεσε νά μαζέψει στό Κάϊρο καί τήν Αλεξάνδρεια.
"Οταν ε'ίδε καί ό 'ίδιος τό τί υπέφεραν οι "Ελληνες ευχήθηκε νά ήταν οι προμήθειες πολύ περισσότερες.
Τό ταξίδι στην Εύβοια θά γινόταν μέ μιά μηχανοκίντη ελληνική σκοΰνα ένα άπό τά πολλά καΐκια πού χρησιμοποιούσε ή θαλάσσια μονάδα των OSS στην Ελλάδα.
Φεύγοντας άπό τήν Αλεξάνδρεια στίς αρχές Μαΐου 1944, ό STIX οδηγήθηκε στην Κύπρο.
Οι συχνές βλάβες της μηχανής και ό ενάντιος καιρός αργοπορούσε τίς μικρές αυτές εκστρατείες γιά μερικές εβδομάδες, άλλα τελικά έφθασαν σέ μιά μυστική ναυτική βάση στή Τουρκική ακτή κοντά στην Σμύρνη, ακριβώς απέναντι στην Εύβοια άν διασχσουμε τό Αιγαίο πέλαγος.
Έδω ο υπολογαγός των OSS, αν καί ένδεδυμένος μέ πολιτικά, βρέθηκε αντιμέτωπος μέ τήν συμφορά.
Οι τοπικές τουρκικές αρχές ήσαν αυστηρώς ουδέτερες.
Ό τουρκικός στρατός έκανε γυμνάσια στην περιοχή καί δλοι οι δρόμοι είχαν αποκλεισθεί, Μέ τήν διαταγή νά διεξάγη μία υπόθεση στην Σμύρνη ό STIX αποβιβάσθηκε του πλοίου καί οδηγήθηκε προς ένα εξοχικό δρόμο ό όποιος, τοΰ είχαν πει ήταν ελεύθερος γιά τό πέρασμα του.
Την νύχτα μέσα στό σκοτάδι πετάχτηκαν δύο Τούρκοι στρατιώτες.Άφου ό STIX ήταν άνύμπορος νά απαντήσει στίς ερωτήσεις τους, οδηγήθηκε κατ' εύθείαν ΰπό επιτήρηση καί κατέληξε στην φυλακή τοΰ χωριού.
Ή κατάσταση του ήταν σοβαρή. 'Ώφειλε νά ταξιδεύσει στην Ελλάδα σέ λίγες μέρες.
Αραγε θά ΰποπτέυοντο τό παρουσιαστικό καί τήν ταυτότητα του οι Τούρκοι;
"Λν κάποιος αντιπαθητικός Τοΰρκος τόν έβαζε στό μάτι θά επακολουθούσαν αναμφισβήτητα σοβαρές συνέπειες.Τό λιγώτερο θά τόν φυλάκιζαν καί ή σημαντική αποστολή του θά άπετύγχανε πρίν προλάβει νά φθάσει στην Ελλάδα.
Αυτή ήταν επικίνδυνη περίπτωση. Ό STIX συζήτησε μέ τόν δεσμοφύλακα, πού φλυαρούσε κρατώντας ίνα παληό τηλέφωνο, άλλα δέν βρήκε λύση.
Έδώ ήταν καταφάνερο δτι σχεδόν πάντα οι "Αγγλοι καί οι Αμερικάνοι δέν μπορούσαν νά συννενοηθοΰν μέ τούς Τούρκους γιατί κανείς τους δέν μιλούσε Αγγλικά.
Κουνώντας τά χέρια του ο STIX, άρχισε νά άπειλεΐ δτι θά παραπονιόταν στον Ίνονού.
Μόλις άκουσε τό δνομα τοΰ Τούρκου πρωθυπουργοΰ ό δεσμοφύλακας, τινάχτηκε κατάπληκτος καί μέσα σέ λίγα λεπτά ένας Τοΰρκος υπολοχαγός στεκόταν μπρος από τό κελλί τοΰ SΤΙΧ.
Ευτυχώς ό νεαρός άξιωματικός μιλούσε Γαλλικά καί έτσι ό SΤΙΧ μπόρεσε νά εξηγήσει τήν κατάσταση.
Ακολούθησαν λίγες ώρες ακατανόητων συζητήσεων μεταξύ Τούρκων, καί τελικά ένα κλειδί ξεκλείδωσε τήν κλειδαριά καί ό ΤΟΜ SΤΙΧ αφέθη ελεύθερος.
τΗταν τώρα περασμένα μεσάνυχτα. Ό Τόμ ίδρωνε στή σκέψη τοΰ τί μποροΰσε νά τοΰ είχε συμβεί καί πώς τήν γλύτωσε: καί βιαστικά συνέχισε τό δρόμο του προς τήν Σμύρνη.
Είχε κάνει περίπου πέντε μίλια, όταν έξηναγκάσθη άπό μιά ομάδα Τούρκων οπλισμένων να σταματήση. «Ναμαστε πάλι», σκεφτόταν βγαίνοντας άπό τό αμάξι,και σπάζοντας τό κεφάλι του νά κατεβάση κάποια δικαιολογία πού νά τόν σώσει άπό δεύτερη φυλάκιση.
Προς έντονη ανακούφιση του σύντομα ανακάλυψε δτι αυτή ή δεύτερη σύλληψη του διετάχθη άπό τόν Αρχηγό της Αστυνομίας, ό όποιος τηλεφωνούσε γιά νά εκφράσει τίς δικαιολογίες του γιά τήν ανωμαλία αυτήν πού είχε προξενήσει τόση ταραχή στον Αμερικανό.
Συνεχίζοντας τόν δρόμο προς τήν Σμύρνη, ό SΤΙΧ, είχε κάπως καθησυχάσει αλλά μόνον όταν βγήκε άπό τό Τούρκικο ε'δαφος κάί άφου μπήκε στό καΐκι ένοιωσε τελείως ήσυχος.
Μετά αναμονή μερικών ήμερων, ο SΤΙΧ καί ή όμάδα του άνοιξαν πανιά γιά τήν Εύβοια, μέ μόνη προφύλαξη άπό τά Γερμανικά πλοιάρια πλοιάρια ένα μικρό πολυβόλο τό όποιο τό εχειρίζοντο οί, άνδρες καθ δλη τή διάρκεια της νύκτας.
Ό πρώτος σταθμός του μακρυνοΰ ταξιδιού ήταν στο ελεύθερο άπό Γερμανούς νησί της Σκύρου, στό όποιο φθάσαμε τό απόγευμα της έ'κτης Ιουλίου.
Έδω ή ομάδα συναντήθηκε μέ δύο .γενειοφόρους Αντάρτες. Λίγο αργότερα ή ανώτερη επιτροπή υποδοχής του Αντάρτικου έφθασε μέ μία μεγάλη λέμβο μέ αρχηγό της ομάδος αυτής τόν Βύρωνα,ενα εντυπωσιακό νεαρό καπετάνιο, ύψους 1,84 μέ μία κάπα πού ανέμιζε, μέ ζώνες γεμάτες θήκες άπό φυσίγγια σέ κάθε ώμο κάι μέ περίστροφο "Αγγλου στρατιώτη.
ΤΗταν «πολιτικός κομισάριος» του αντάρτικου συντάγματος της Ευβοίας.
Αργότερα ό SΤΙΧ έμαθε πώς αυτός ό ορμητικός νέος κέρδισε τή φήμη του σάν μέλος δολοφονικής Μονάδος ή οποία έξόντωσε συνεργάτες των κατακτητών στην Αθήνα.
"Ενας άλλος επίσημος ήταν ό ανώτερος άξιωματικός του ναυτικού του τοπικού στόλου των Ανταρτών, πρώην εργάτης στή ναυτική αυλή του BROOKLYN. Αυτός διοικούσε τώρα μιά δωδεκάδα καϊικιών καί ενα Γερμανικό περιπολικό πλοίο πού είχε συλληφθή άπό ‘ενα γκρουπ Ανταρτών, οι οποίοι αιφνιδίασαν τό Γερμανικό πλήρωμα καί τους σκότωσαν κολυμπόντας στή θάλασσα,
Η αντίδραση του STX στή θερμή υποδοχή πού του έκαναν αποδίδεται καλλίτεοα άπό τά 'ίδια του τά λόγια:
" Αυτή ή θερμή υποδοχή με έκανε νά νοιώθω ευχάριστα, και νά βρίσκομαι ελαφρώς σε αμηχανία, αν καί ήξερα πώς δλα αυτά γινόντουσαν επειδή ήμουνα Αμερικανός.
"Ολη μου η άποστολή έξηρτάτο άπό την ικανότητα μου νά τά καταφέρω μέ τό ΕΛΑΣ, τό στρατιωτικό χέρι της οργανώσεως της αντιστάσεως του ΕΑΜ, στό όποια άνηκαν αυτοί οι άνδρες.
Επιπροσθέτως στους δύο ανωτέρους ήταν καί άλλοι δέκα Αντάρτες, όλοι μειδιώντας συνεχώς καί κάνοντας φιλικές χειρονομίες.
Μερικοί φορούσαν κουρελιασμένες στολές, άλλοι πολιτικά.όλοι ‘ομως είχαν γούνινους σκούφους στό κεφάλι ή μπερέ μέ τά αρχικά ΕΛΑΣ. Ό Βύρων είχε παληές στρατιωτικές μπότες, άλλα οι περισσότεροι είχαν κουρελιασμένα πολιτικά παπούτσια. Μερικοί κρατούσαν RIFLES - όπλα μέ ραβδωτήν κάννη-, τά άλλα πιστόλια τά είχαν στή μέση μαζί μέ τη ζώνη των φυσιγγιών καί μιά δυό άλλες ζώνες στους ώμους. Όλοι βγήκαμε στή ξηρά σέ "ενα προστατευόμενο μικρό κολπίσκο όπου ένα σφαγμένο μικρό αρνί ψηνόταν στή σούβλα.
"Οταν ετοιμάστηκε καθίσαμε γύρω στους βράχους καί καταβροχθίσαμε τό αρνί, ντομάτες, μαρούλια, αγγούρια καί κρεμμύδια.
Κλαδιά μέ φύλλα χρησίμευαν καί γιά τραπεζομάντηλο καί γιά πετσέτες.ΤΗταν ένα υπέροχο φαγητό ιδίως μετά τό ταξίδι.
Μετά φύγαμε γιά τό Κυμάσι της Εύβοιας λίγο πρίν άπό τά μεσανυκτα καί φθάσαμε εκεί μέ ένα Αντάρτικο καΐκι στίς 11 π.μ. της επομένης.
Έδώ επίσης η υποδοχή πού μας έγινε ήταν θερμή, αλλά στενοχωρήθηκα γιά τήν φτώχεια πού είδα σέ δλους, ιδιαίτερα στίς γυναίκες καί τά παιδιά, πού τά περισσότερα ήταν ξυπόλητα καί φορούσαν κουρέλια.
"Υστερα άπό ένα σύντομο φαγητό ξεκινήσαμε μέσω ενός ρηχού ποταμού προς τά έσώτερα του νησιού. "Εμεινα κατάπληκτος άπό τήν πλούσια βλάστηση.
Ό Βύρων μέ βεβαίωσε πώς αυτή ήταν η π ιό εύφορη περιοχή του νησιού καί δτι ή συγκομιδή ήταν πολύ καλή.
Έν τούτοις δέν μπορούσαν νά βασίζονται σ' αυτή γιατί συνήθως οι Γερμανοί περνούσαν άπ' έδώ τήν εποχή του θερισμοΰ καί έπαιρναν ή κατέστρεφαν σχεδόν τά πάντα.Τό πρώτο χωριό πού θά περνούσαμε τώρα ήταν τό Ιΐαντούδι.
Οί δρόμοι ήταν γεμάτοι άπό εύθυμο κόσμο πού κουνούσε τά χέρια του καί ξεσπούσε σέ επευφημίες καθώς περνούσαμε.
Τό Γαντούδι βρίσκεται δχι μακρυά άπό τή Λίμνη, μια πόλη 3.000 περίπου κατοίκων δπου μόλις φθάσαμε δλος ό πληθυσμός, είχε βγή για νά μας καλοσωρίσει.
Σημαίες Αμερικάνικες, 'Αγγλικές, Ρωσσικές, Ελληνικές καί του ΕΑΜΤ έπεδυκνείοντο έπιφανως.
Τό πλήθος μέ σήκωσε στά χέρια, μέ περιέλουσε μέ λουλούδια καί μετεφέρθην στο Δημαρχείο.Ποτέ δέν υπήρξα τόσο περήφανος πού ήμουνα Αμερικανός άλλα επίσης αισθανόμουνα άσχημα πού δέν μπορούσα νά κάνω κάτι περισσότερο γι' αύτούς. Περί τους 50 άνδρες ήρθαν μέσα στό Δημαρχείο μαζί μέ μας,καί μέ τό επακόλουθο αναστατωμα ένας Αντάρτης περπάτησε στό όπλο του καί παρ' όλίγο νά εξαλείψει τόν επίτιμο ξένο.
Γνωρίστηκα μέ τόν Δήμαρχο, τόν Παπα καί ένα γέρο ηλίθιο πού ήταν στό ναυτικό μας κατά τόν Ίσπανο-'Άμεοικανικό πόλεμο.
Μετά άπό κάμποσο ούζο οδηγήθηκα στό μπαλκόνι γιά νά βγάλω λόγο.Τά κατάφερα μιά χαρά, καί στό τέλος του λόγου τραγούδησαν τόν ύμνο του ΕΑΜ καί φώναζαν "στά δπλα".
"Υστερα μου έκαναν ένα γΰρο στή πόλη γιά νά δω μερικές άπό τίς κτηνώδεις αντεκδικήσεις των Γερμανών.
"Ενα κατεστραμμένο σπίτι δέν είναι ώραΐο θέαμα, ιδίως δταν ό ιδιοκτήτης σου λέει πως δούλευε επί οκτώ χρόνια στίς Ηνωμένες πολιτείες γιά νά μαζέψει αρκετά χρήματα καί νά γυρίσει νά τό κτίσε.
Καί δταν ή γυναίκα του σου προσφέρει ένα μικρό μπουκέτο λουλούδια είναι πολύ σκληρό νά τό δεχτής καί νά της τό πάρης.
Τήν επομένη φύγαμε μέ τό καΐκι νά συναντήσουμε τόν συνταγματάρχη Λακκιώτη, τόν αρχηγό του Συντάγματος.
Πήγαμε θαλασσίως γιά νά αποφύγουμε τί Γερμανικές συγκεντρώσεις καί αποβιβασθήκαμε στή βόρειο περιοχή του νησιού.
Μετά άπό δύωρη καί δύσκολη αναρρίχηση στά βουνά, φθάσαμε στό Αρχηγείο των Ανταρτών.
Ό Συνταγματάρχης καί τό επιτελείο του είχαν αργοπορήσει μιά μέρα λόγω μίας αψιμαχίας, καί τώρα εύρίσκοντο σέ ένα μεγάλο πεδίο περί τά 400 - 500 μέτρα έξω άπό ενα μικρό μικρούτσικο χωρίο κτισμένο πάνω σέ ένα βουνό.
Ό Συνταγματάρχης ήταν ένας σαραντα-πεντάρης γκριζομάλλης μέ καθαρό καί έξυπνο πρόσωπο καί ντόμπρους τρόπους.
Η στολή του ήταν ένας, απλός χιτών άπό ένα παληό ανοιχτό πουκάμισο μέ τέσσερα κουρελιασμένα κορδόνια.Φορούσε ενα σκούφο μέ ενα φαρδύ άστρο και οϋτε αυτός ούτε κανένας άλλος από τους δικούς του έφερε οποιαδήποτε διακριτικά. Ό Συνταγματάρχης Λακκιώτης ήταν μόνιμος άξιιοματικός του Ελληνικού στρατού καί παλαίμαχος στρατιώτης.
Εξήγησε πώς δλη ή δύναμη πού είχε στο νησί των 120 μιλίων μήκους ήταν περί τους 1.500 άνδρες, οι όποΐοι ήσαν σχεδόν πάντα διασκορπισμένοι σέ μικρά αποσπάσματα. Ή ομάς του αρχηγείου καί οι τακτικές μονάδες ήσαν περί τίς 100.
Ό αρχηγός του ΕΑΜ στό νησί ήταν ο Ζαπάντης, πρώην αρχηγός της ένώσεως των σιδηροδρομικών ο όποιος έφαίνετο οτι ήταν πολύ δραστήριος.
Είχε αναλάβει τήν διοίκηση του αντάρτικου της Ευβοίας.Ό κόσμος συντηρούσε τους Άντάρτεε μέ ένα μικρό φόρο σέ κάθε παραγωγή.
'Απ' δ'τι μπορούσα νά δω οι ιδιωτικοί καί στρατιωτικοί κλάδοι τά πήγαιναν μιά χαρά μαζί, καί ό κόσμος φαινόταν γερός πίσω καί άπ' τούς δυό.
Ό πιό ενδιαφέρουν τύπος άπό τήν ομάδα του Συνταγματάρχη -ήταν ό γιατρός, εξέχων μαιευτήρ πού είχε ιδιωτική κλινική στην Αθήνα.
"Οταν σχηματίστηκε τό ΕΛΑΣ, τά εγκατέλειψε δλα καί ε'φυγε γιά τήν Εύβοια νά βοηθήσει τους Αντάρτες, πού είχαν έλειψει άπό γιατρούς.
Ό εφοδιασμός του ανήρχετο σέ ενα στηθοσκόπιο, μία μικρή ιατρική αποσκευή καί μερικά φιαλίδια φαρμάκων καί μία Ιταλική χειροβομβίδα. Σ' ένα χωρίο λίγα χιλιόμετρα πιό ηέρα τό ΕΛΑΣ είχε ένα μικρό νοσοκομείο μέ 40 κρεββάτια, μέ άλλους τρεις γιατρούς καί δΰο νοσοκόμες. Έκεΐ ήταν εφοδιασμένοι ώστε νά μπορούν νά προσφέρουν κάτι περισσότερο άπό τίς πρώτες βοήθειες, αφού είχαν ένα θερμόμετρο, ένα μπουκάλι ίώδιο καί μερικούς έπιδέσμους .
Δέν είχαν όμως ούτε ιατρικά εργαλεία, ούτε φάρμακα.
Ό Γιατρός εκτίμησε τίς λίγες ιατρικές προμήθειες πού είχα ζητήσει, δανειστεί ή κλέψει άπό τό Κάϊιρο. Αμέσως έκανε ένα ειδικό ταξίδι γιά νά πάει στό εΰσπλαχνο μικρό νοσοκομείο.
Ο.ί Γερμανικές δυνάμεις είχαν συγκεντρωθεί σέ μισή δωδεκάδα άπό τίς κυριώτερες πόλεις της νήσου κυρίως Χαλκίδα, τό κυριώτερο λιμάνι πού έχωρίζετο από τη Βοιωτία μέ ένα πορθμό περίπου πλάτους 30 μέτρων.
'Εδώ υπήρχαν 500 έως 700 Γερμανοί καί περίπου 1.200 προδοτικές ελληνικές ομάδες πού δούλευαν μέ τους Γερμανούς.
*Αλλα αποσπάσματα φρουράς ήταν στρατηγικώς τοποθετημένα γύρω στό νησί, κυρίως στό κέντρο.
Ή ολική Γερμανική δύναμη υπελογίχετο σέ δύο περίπου χιλιάδες καί οι συνδιασμένες εχθρικές δυνάμεις σέ 4.500 περίπου. Τό μεγαλύτερο μέρος της τραχείας υπαίθρου καί οι πολλές άπό τίς μικρές πόλεις ήταν υπό' έλεγχο των Ανταρτών τόν περισσότερο καιρό αλλά οι Γερμανοί μέ τίς καλλίτερα οπλισμένες καί γυμνασμένες ομάδες τους, μπορούσαν νά μετακινούνται εύκολώτερα καί κατά βούλησιν.
Συμπέραινα πώς υπήρχε αρκετή ανησυχία εκ μέρους των ανταρτών γιά επικείμενο γερμανικό αιφνιδιασμό να' άρπάξουν τήν συγκομιδή.
Γιά νά μέ βοηθήσουν νά βάλω μπρός τά της αποστολής μου, τό σύνταγμα μέ άφοδίασε μέ 5 Αντάρτες - φυλακές μου καί προσωπικούς μου βοηθούς.
Ηταν όλοι καταπληκτικοί. Ό υπεύθυνος της ομάδας ήταν ένας αδύνατος καί νευρώδης δεκανεύς πού λεγόταν Στάθης.
Ηταν ήρωας γιατί σύμφωνα μέ δτι μου έλεγαν αφόπλισε κατά τή διάρκεια τοΰ Ιταλικού πολέμου 500 Έητες - ΕΥΤΙΕS μέ ένα μόνο περίστροφο καί μιά μπλόφα.
Σέ φανερή αντίθεση μ' αυτόν ήταν ό Έλατος, ένας να γενειοφόρος γίγας μέ υψος πάνω άπό 1.84μ. 0ι άλλοι ήτανν ό Γιώργος, πρώην ράπτης, ό Βασίλης πρώην υπάλληλος τηλεφωνικής εταιρίας καί ό Ρήγας άλλος πάλι γενειοφόρος, σκληρός άνδρας, πού έγινε καί ο επίσημος μάγειρας μας.
Οι πρώτες μου εντυπώσεις άπό τήν κατάσταση του νησιού μετά άπό ταξίδια δύο εβδομάδων εδώ γύρω ήταν πώς τό ηθικό τοΰ κόσμου καί κυρίως των Ανταρτών, δέν είχε πέσει.
Ό θάνατος καί οι ταλαιπωρίες είχαν γίνει τόσο κοινοτυπία πού φαινόταν πώς δέν τους επηρέαζαν καθόλου. Οι προμήθειες των τροφίμων ήταν επαρκείς γιά νά αποφύγουν τήν πείνα καί ιδιαίτερα εάν κατόρθωναν νά κρατήσουν τήν συγκομιδή άπό τους Γερμανούς.
Φυσικά οι χωρικοί τρώνε πάντα καλλίτερα τό καλοκαίρι όταν ωριμάζουν τά σιτηρά, Ό κόσμος ήταν ντυμένος σάν νά φορούσε το τελευταίο του κοστούμι.
Βέβαια αυτό δέν είχε καί τόση σημασία τό καλοκαίρι αλλά τόν χειμώνα θά ήταν φοβερό.
Τά παπούτσια ήταν μεγαλύτερη ανάγκη καί ήμουν πολύ ευχαριστημένος πού κατάφερα νά κουβαλήσω μαζί μου περί τά 100-150 ζευγάρια. Αυτό τους έκανε μεγάλη εντύπωση.
Τά περισσότερα γυναικόπαιδα ήταν ξυπόλητα καί τό μόνο πού είχαν νά βάλλουν στά πόδια τους ήταν ένα κομμάτι παληό λάστιχο γιά σόλα μέ κατσικίσιο δέρμα γύρω άπό τό πόδι. Ή Ιατρική είχε εκλείψει, μά ο κόσμος φαινόταν αρκετά υγιής, αν εξαιρέσουμε μία ασθένεια του δέρματος πού είχε πλήξει τό 1/3 του πληθυσμού.
Ή αιτία ήταν η έλλειψη του σάπιονος."Ολοι ήλπιζαν γιά ένα καλλίτερο ξέσπασμα μετά τήν άπελευθέρωση καί πίστευαν πώς ol μεγάλοι Σύμμαχοι οι Αμερικάνοι, θά μπορούσαν νά βοηθήσουν.
Στίς 24 Ιουλίου ό Στάθης καί εγώ πήγαμε στό Πύλι νά συναντήσουμε ένα αντάρτικο καΐκι πού μας έφερνε ένα στρατηγό Αντάρτη άπό τή Στερεά γιά νά κάνει γενική επισκόπηση.
Είχαμε γλέντι εκείνο τό βράδυ καί άφοΰ ακούσαμε Ελληνικά τραγούδια επί δύο ώρες συνέχεια έμαθα μέ τή σειρά μου στον Στρατηγό καί τήν παρέα του τό ί? BOOLA B00LA".
Τό άλλο πρωΐ δλο τό στρατόπεδο τό τραγουδούσε σάν νά ήταν όλοι παλαιοί φοιτηταί του YALE, κί εγώ βαπτίσθηκα υπολοχαγός " B00LA".
Ή συζήτηση πού είχα μέ τό στρατηγό Όρέστη ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρουσα.
"Ηξερε Ένα σωρό ιστορίες γιά τόν LINCOLN καί τους Αμερικανούς συγγράφεις UPTON SINCLAIR καί PEARL BUCK.- ήταν οι αγαπημένοι του γιατί έγραφαν πάντα γιά τή γη καί τή ζωή του λαού.
Αργότερα κατά τόν Εμφύλιο πόλεμο πού εξερράγη στην Αθήνα, ό στρατηγός 'Ορέστης διοικούσε τίς δυνάμεις του ΕΑΜ οι οποίες έμάχοντο κατά των Βρεττανικων καί Κυβερνητικών στρατεύματων.
Έκεΐνο τό βράδυ μετά τό γλέντι κοιμήθηκα στην αποβάθρα στό Πύλι.
Άργά πολύ ακούσαμε κάτι τουφεκισμούς προς τή μεριά της Λίμνης άλλα τό πήραμε γιά μιά άπό τίς συνηθισμένες συγκρούσεις Γερμανικού καί Αντάρτικου καϊκιού καί δέν δώσαμε σημασία.
Τήν επομένη έφθασε άπ τή Σμύρνη τό καΐκι μέ τόν διερμηνέα μου τόν Σπύρο και γυρίσαμε πίσω στην βάση μας στό Προκόπιον, πού έβρίσκετο περίπου έξ μίλια άπό τήν άκτή. Τό αμέσως έπόμενο βράδυ οι Γερμανοί βομβάρδησαν τήν αποβάθρα στό Πύλι, όπου είχαμε κοιμηθεί.
ΤΗταν μία εντελώς απροειδοποίητος έπίθεσις.Τό μεθεπόμενο βράδυ είδαμε τίς ρουκέττες καί ακούσαμε βομβαρδισμούς άπό τό Πύλι καί από τη Λίμνη. Τό Πύλι απέχει έξ μίλια άπό τό Προκόπιον στην ανατολική πλευρά του νησιού καί η Λίμνη 15 μίλια άπό εκεί, προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση.
"Οταν ξυπνήσαμε τό ‘αλλο πρωΐ ο ουρανός ήταν σκεπασμένος άπό σύννεφα καπνού άπό τους βομβαρδισμούς πού είχαν γίνει στό Πύλι.
Σχεδόν άμέσιος μετά, ένα μήνυμα μας ήρθε άπό τό Αντάρτικο σύνταγμα; παραγγέλνοντας στους φρουρούς μας νά μετακινηθούν σέ πιό ασφαλές μέρος. Τώρα ήταν σίγουρο πώς οι Γερμανοί είχαν μάθει τήν ακριβή θέση της Αποστολής καί θά μας έπιτίθοντο.
Καθώς δέν είχαμε, μέχρι τότε, επιβεβαιώσεις γιά Γερμανικές άποβιβάσεις στίς άκτές,καί άφοΰ ξέραμε πώς οι, Αντάρτες είχαν μπλοκάρει τόν κύριο δρόμο άπό την Χαλκίδα νόμισα πώς δέν βρισκόμαστε σέ άμεσο κίνδυνο καί έπεισα τόν Στάθη νά αναμένουμε εξελίξεις.
Τό Αρχηγείο μας ήταν σ' ενα εξοχικό σπιτάκι στό Προκόπιο, ιδιοκτησία ενός "Αγγλου μέλους του υπουργικού Συμβουλίου, πού δνομάζετο ΝΟΕΙ ΒΕΚΕR.
ΤΗταν μία πολύ γραφική τοποθεσία, καί κατά τόν Έλληνο-ίταλικό πόλεμο είχε χρησιμοποιηθεί άπό τους Ιταλούς γιά ραδιοφωνικός σταθμός.
Αργότερα κατά τό μεσημέρι λάβαμε πληροφορίες ότι ό εχθρός εϊχε αποβιβασθεί σέ εξι μεριές στίς ακτές του νησιου.
Μεταξύ αυτών ήταν καί τό Πύλι, η Λίμνη καί τό Κυμάσι. Τό Πύλι ήταν μόνον 15 λεπτά άπ' τό Προκόπιον μέ αυτοκίνητο η Λίμνη μόνο 25 λεπτά.
Προσωπικά έπίστευα δτι οι Γερμανοί θά πήγαιναν μάλλον προς βορρά δπου υπήρχε μεγαλύτερη συγκομιδή. Άλλα οί Αντάρτες ανησυχούσαν πολύ μήπως παγιδευθοΰμε, καί δταν ήρθε άλλο έπεΐγον μήνυμα άπό τό σύνταγμα διατάζοντας μας νά μετακινηθούμε, ό Στάθης έσπευσε νά οργανώσει τή φυγή μας στά δάση.
Περπατούσαμε δλη νύκτα μέσ' τά λοφώδη δάση και γυρίσαμε πίσω τα χαράματα πεθαμένοι στην κούραση.
Έκεινο τό πρωΐ στις 10 μια γυναίκα μέ τραγική εμφάνιση - όψη-, έτρεξε νά μας πή πώς ενα απόσπασμα Ελληνικών προδοτικών δυνάμεων καί Γερμανικών στρατευμάτων της πήρε τά τρία παιδιά της.
ΤΗταν φοβερό αλλ' αυτό πού μας τρόμαξε περισσότερο ήταν δτι αυτό έγινε πρίν μιά ώρα 4 χιλιόμετρα πιό πέρα καί έσήμαινε δτι ο εχθρός προχωρούσε προς τό μέρος μας. Αμέσως κρύψαμε όλον τόν βαρύ εφοδιασμό μας στα χαμόκλαδα καί ξεκινήσαμε γρήγορα γιά τό Πύλι. Ελπίζαμε πώς θά καταφέρναμε νά διασχίσουμε τήν κοιλάδα του Πύλι καί νά κριφτουμε στην άλλη πλευρά του βουβού πρίν προλάβει ό εχθρός νά μας φθάσει στό Πύλι. Τρέχοντας ολοταχώς φθάσαμε στά περίχωρα του Πύλι καί περάσαμε τήν κοιλάδα πού έχει έκταση μισοΰ χιλιόμετρου, στίς 11 π.μ. Ό κόσμος έφευγε άπ' τήν πόλη κουβαλώντας δ,τι μπορούσε μαζί του. Άμέσως μόλις φθάσαμε στους θάμνους άντίκρυ στην πόλη, ακούσαμε πολυβολισμούς πού άνήγγελαν τήν είσοδο τών γερμανών στό Πύλι.
Γιά μυστικότητα οι Αντάρτες αποφάσισαν νά αποφύγουμε τά μονοπάτια καί νά σκαρφαλώσουμε κατ' αύθείαν στό βουνό. Αυτό ήταν εύκολη άσκηση, γιά τίς γίδες,άλλα δχι καί γιά μένα πού γιά πρώτη φορά στή ζωή μου πίστεψα πώς δέν θά καταφέρω. Ξεκίνησα κουβαλώντας δύο αποσκευές καί τό όπλο μου άλλα μετά άπό λίγο αναγκάστηκα νά τά εγκαταλείψω δλα - εκτός από τά πιο ουσιώδη- καί νά συνεχίσω μέ τά απολύτους απαραίτητα.
Σκαρφαλώσαμε ίσια πάνιο προς τήν κορυφή πέντε εξαντλητικές ώρες.Στίς 4μ.μ. κατακουρασμένοι, συρθήκαμε μέσα σέ μιά μικρή σπηλιά καί ξαπλώσαμε εκεί. 'Η τροφή μας άπετελεΐτο άπό τρείς κονσέρβες, δύο ρέγγες καί μισό καρβέλι ψωμί καί εμείς είμασταν ένδεκα - τρία αγόρια μας είχαν συναντήσει στό δρόμο-,
Γρόγορα τά μοιραστήκαμε καί οι ένδεκα, αλλά μας έλειπε τό νερό και αυτό ήταν πολύ πιό σοβαρό άπό τό φαί.
Είχαμε μόνο τρία παγούρια και βράζαμε άπό τή ζέστη.
Στείλαμε ενα άπό τά αγόρια πίσω σέ μιά πηγή νά γεμίσει στά ασκιά αλλά είδε τους Γερμανούς καί δέν πρόλαβε νά μας γεμίζει γιατί το βαλε στα πόδια. Ενωρίς τό άλλο πρωΐ ξεκινήσαμε νά βρούμε άλλη πηγή. 'Άν καί μπορούσα νά είχα ορκιστεί ότι αυτό τό βουνό ήταν ψηλότερο καί άπό τό "Εβερεστ", τελικά τά καταφέραμε. "Ολη την ήμερα συναντούσαμε χωριάτες μέ τά παιδιά τους, τά γίδια τους καί δτι άλλο μπορούσαν νά κουβαλήσουν , πού έφευγαν. Φθάσαμε στη πηγή αργά το απόγευμα, δλοι κατατσακισμένοι.
Προς μεγάλη μας ευχαρίστηση ήπιαμε νερό καί πλυθήκαμε καί αισθανόμασταν όλοι τόσο καλά πού οι δυό μικρές ρέγγες χωρισμένες στά 15 μερίδια μας φάνηκαν σάν αληθινό γεύμα.
Τήν νύκτα τήν περάσαμε δλο φόβο- ένας εφιάλτης άπό καπνό καί ζεστές λάμψεις πού ερχόντουσαν άπό τίς φωτιές του δάσους. Ό εχθρός είχε μείνει στό Πύλι μόνο μιά μέρα.
Μά άφοΰ κυκλοφορούσε η φήμη πώς ήξεραν ότι ειμασταν τριγύρω έπρτιπε νά μείνουμε εκεί πάνω.
Ό κόσμος αντιμετώπιζε τήν άθλια κατάσταση του μέ φιλοσοφία.Μιά γυναίκα μόλις είχε μάθει πώς έκαψαν τό σπίτι της."Δέν πειράζει καί τόσο τώρα πιά", ειπε σηκώνοντας τους ωμούς της."Κάνει ζέστη καί μπορούμε νά ζήσουμε στην ύπαιθρο.".
Ό Σπύρος τήν ρώτησε : " Καί τόν χειμώνα,τί θά γίνει;" "Ω έχουμε καιρό μέχρι τότε .Πολλά μπορούν νά συμβούν ποιος ξέρει".
'Ο Στάθης ήταν απασχολημένος,καί γυρίζοντας τήν δεύτερη μέρα απ’ όταν τό σκάσαμε, έφερε ψωμί, κρασί, τυρί, στάρι- ό πρώτο μας κανονικό φαγητό άπό τότε πού φύγαμε άπ' τό Προκόπιον τρεις μέρες πρίν-. Άργά τό απόγευμα εκείνη τήν ημέρα,τά παιδιά έζεψαν κάτι μουλάρια ώστε νά διασώσουμε τά υπάρχοντα μας πρίν τά πάρει ή φωτιά.- Ηταν σέ απόσταση λιγότερη άπό 400 μέτρα, όταν φθάσαμε εκεί -καί κατά τό σούρου—. πο φθάσαμε στά περίχιορα του Πύλι καί ακολουθήσαμε τά μουλάρια στό μονοπάτι προς τό "Εβερεστ, εως τίς δύο τό πρωί.
Τελικά φθάσαμε σ' έ'να διάφωτο στό οποίο αποφασίσαμε νά έγατασταθούμε μέχρι νά σταματήσει η επιδρομή.
Τό διάφωτο απείχε 1 - 1/2 ωρα άπο το Πύλι, καί δέσποζε της θάλασσας. Καί ένω ήταν λιγάκι δύσκολο νά συνηθίσουμε στους 45 βαθμούς γωνία εί'-μαστε αρκετά ευχαριστημένοι που βρεθήκαμε εκεί.
Την επομένη πήγα κάτω στό Πΰλι νά ελέγξω τίς ζημιές.
*Η πόλη κάπνιζε ακόμα καί οι άνθρωποι οπισθοχωρούσαν μέ μιά Εκφραση ολο κατάπληξη στό πρόσωπο τους -οι περισσότεροι έβρισκαν τά υπάρχοντα τους λεηλετημένα ή κατεστραμέ. Άπ' ό'τι συμπεράναμε, περί τά 250 στρατεύματα είχαν σαρώσει τό νησί από τη Λίμνη ώς τό Πύλι.Οι 40ο/ο ήταν Γερμανοί καί οι υπόλοιποι "Ελληνες πρόδόται.
Οι τελευταΐοι είχαν βάλει τίς πυρκαϊές, λεηλατήσει καί εκτελέσει δύο άνδρες.
*0 κόσμος μισούσε αυτούς τους προδότες πολύ περισσότερο από τους Γερμανούς καί είχε δίκηο, άφου μάλιστα ήταν υπεύθυνοι γιά τίς χειρότερες βριομοδουλειές.
Συνολικώς εξι σπίτια στην πόλη κάϊικαν εντελώς- μόνο τά λίγα κεραμίδια καί τά σπασμένα οικιακά σκεύη έδειχναν πώς εκεί είχε υπάρξει ζωή πρίν.
Τό Αντάρτικο σύνταγμα τρελλάθηκε μ' αυτή τη Γερμανική εισβολή. Συγκέντρωσε τίς δυνάμεις του μακρυά προς τον Νότο, όπου προέβλεπε τήν κυριώτερη Γερμανική δύναμη.
Οι Γερμανοί είχαν προχωρήσει καί προς τήν θάλασσα καί προς τά βουνά, αποφεύγοντας τον μπλοκαρισμένο δρόμο της Χαλκίδος, γιά νά σαρώσουν τό νησί μέ μιά τακτική επίθεση. Οί Αντάρτες ήταν πολύ αδύνατοι γιά νά αντισταθούν στή Γερμανική δύναμη, αλλά είχαν λεηλατήσει τίς φάλαγγες τους καί είχαν απομονώσει τά αποσπάσματα των Γερμανών. Αυτές οι τακτικές τους, αν καί ανεπαρκείς νά σώσουν τήν συγκομιδή ή νά εμποδίσουν τίς λεηλασίες είχαν σκοτώσει αρκετούς από τους εχθρούς.
Οι Γερμανοί αραίωσαν μετά μία άσχημη εβδομάδα καί οι Αντάρτες μου ζήτησαν να κάνω ενα ταξίδι ενα γύρω γιά νά υπολογίσω τίς ζημιές. Αυτό ήταν μιά αρκετά λυπηρή δοκιμασία, όχι μόνο γιά τους σωρούς από ερείπια πού συναντούσα σέ κάθε μου βήμα ή τά φαινομενικά άθικτα σπίτια χωρίς τίποτα μέσα εκτός από τά λίγα συντρίμια επίπλων, μά καί γιατί ολο τό χωριό με ακολουθούσε κατά πόδας -οι άνδρες κυλιόντουσαν στο καμμένο στάρι, τό οποίο μόλις είχαν θερίσει, οί γυναίκες μου έδειχναν με στωϊκότητα ένα απανθρακωμένο οικογενειακό λείψανο και μερικές τίς έπιανε υστερία- ολα αυτ’α ήταν αφάνταστα δυσάρεστα για μένα. "Ολος ο κόσμος με κοίταζε σά νά μου ζητούσε βοήθεια αλλά δεν υπήρχε τίποτα άπολύτως που νά μπορούσα εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος να κάνει γι'αυτοΰς εκείνη τή στιγμή.
Κατά τή διάρκεια του ταξιδιού μου στή Βόρειο Εύβοια πού κράτησε μία εβδομάδα, είδα 150 σπίτια τελείως καμμένα. Μισά περίπου από τά υπόλοιπα σπίτια και όλα τά μαγαζιά είχαν λεηλατηθεί τελείως. Το χωριό Σοΰκα είχε καταστραφεί κατά 95ο/ο και τό χωρίο Ροβιές κατά τά 90ο/ο.
Δυτό ήταν ενα τυπικόπαράδειγμα με τόν ανηλεή τρόπο με τόν όποιον πολεμούσαν οι Γερμανοί καί οι "Ελληνες προδόται τίς δυνάμεις άντιστάσείως. Μόλις κάλμαρε λίγο ή κατάσταση από τίς εχθρικές επιθέσεις, όSTIX ήταν έτοιμος νά καταστρώσει τίς επιχειρήσεις των πληροφοριών .Κοντά στην Καστανιώτισσα, σ' ενα λόφο επιβλητικό ο όποιος δέσποζε στό κόλπο του Βόλου - Παγασιτικό- εγκατέστησε ενα στέκι γιά τήν επιτήρηση των πλοίων καί έστελνε καθημερινώς αναφορές σχετικά μέ τήν Γερμανική κίνηση πού έρεε προς Βορράς. Αυτά ήταν κουραστική δουλειά μέ μόνο τυχαία επιβεβαίωση της αποτελεσματικότητας της γιατί οι αεροπορικές επιθέσεις στά πλοία τά οποία ανέφερε, γινόντουσαν πολύ μακρυά στον Βορρά. Κάτι πολύ ικανοποιητικά νέα ήρθαν άπό τό Κάιρο αφού ο SΤΙΧ είχε σημειώσει ενα πελώριο γερμανικό κανονιοφόρο.Αναφερόμενη σ' αύτό τό μήνυμα.ή βάση ειδοποίησε οτι τό πλοίο είχε βυθιστεί άπό Βρεττανικά βομβαρδιστικά--.
Επίσης έλαβε μερικές αποστολές των OSS καί Βρεττανικές αϊ όποίαι εβαινον προς τήν Κεντρική "Ελλάδα.
Ένημέρωσε αυτές τίς ομάδες μέ τίς τελευταίες πληροφορίς πού είχε λάβει από τή Στερεά καί τίς εφοδίασε μέ συνοδείες Ανταρτών γιά να πάνε ασφαλώς στο δρόμο τους.
Κατά την περίοδο αύτη δέν ήρθαν από τήν Ελλάδα όμάδες με ειδήσεις άλλα κάμποσα σακκίδια γεμάτα μέ υλικό είδήσεων έφθασαν σ' αυτόν καί διαβιβάσθηκαν μ' ένα κάΐκι στή Σμύρνη καί κατόπιν στό ΚάΊ'ρο.
Έν τω μεταξύ στό Αρχηγείο των OSS στην Αίγυπτο, ό δεύτερος Αμερικανός μέλος της "Στυγαίας", ετοιμαζόταν νά έρθη νά βοηθήσει τόν STIX. Αυτός ήταν ένας 26αρης νέος μέ τό όνομα JOHN L KALVOKORESIS, ιδιώτης άπό την Νέα Υόρκη, πού υπηρετούσε σάν υπάλληλος πληροφοριών της INTELLIGENCE στην Ελλάδα.Διπλωματούχος του Πανεπιστημίου HARVARD, ό Καλβοκορέσης στρατολογήθηκε γιά τά 0SS άπό τήν ασφάλεια των ναυτικών εργασιών τό 1943 καί εστάλη υπε ρθαλασσίως γιά ειδική αποστολή στην Τουρκία.
"Οταν τελείωσε ή αποστολή του μετεβιβάσθη στό Ελληνικό γραφείο, όπου απέκτησε μία καταπληκτική εικόνα γιά τήν κατάσταση της χώρας των προγόνων του.
Μέ τήν ευκαιρία πού του εδόθη νά φύγη άπό τήν εργασία του γραφείου προσεφέρθη έθελοντικως νά βοηθήση τόν STIX, καί έφθασε μέ ένα κα'ικι στην Εύβοια κατά τά μέσα Αυγούστου.
"Αν καί ίδιώτης, διετάχθη νά φορέση στολή υπολοχαγού ένεκα της αποστολής του. Καί ένω κατήγετο εκ μακρυνών Ελλήνων προγόνων εϊχε μία ιδέα Ελληνικών όταν ξεκίνησε γιά τήν Ευβοια.
Ό STIX τόν δέχτηκε στην ακτή κοντά στό Πύλι μέ ενα μεγάλο άπόσπασμα Ανταρτών, καί ήταν πολύ χαρούμενος πού τόν έβλεπε, καί ακόμα τά λίγα Ελληνικά του νεοφερμένου ήταν μεγάλο προσόν άφοΰ ό διερμηνέας του εϊχε λιποτακτήσει λίγες μέρες πρίν. Ό διερμηνεύς, ένας Κομμουνιστής δογματιστής έφυγε χωρίς νά πή σέ κανέναν τίποτα, και γιά λίγο οί Αντάρτες ήταν αναστατωμένοι, φοβούμενοι πώς μπορούσε νά είχε πάει μέ τους Γερμανούς.
Έν τούτοις έλαβαν αργότερα δυό λέξεις πώς είχε απλώς πάει στό αρχηγείο του Κομμουνιστικού κόμματος.
Μέ τόν ερχομό του Καλβοκορέση καί μερικών ασυρματιστών ή παρατήρησις τών πλοίων έπκτάθη αμέσως.
"Ενας πρώην ασυρματιστής του Ελληνικού ναυτικού ανέλαβε τόν σταθμό πού ήταν κοντά στην Καστανιώτισσα, καί οι δύο Αμερικανοί πήγαν στην κεντρική Εύβοια, όπου ενώθηκαν μέ τό Αντάρτικο Σύνταγμα, την κυριώτερη πηγή της μυστικής υπηρεσίας -INTELLIGENCE- στή νησί.
Τώρα υπήρχε κάθε ένδειξη δτι οι Γερμανοί θά έφευγαν σύντομα άπό τήν Έλλάδα, οί Αντάρτες ηΰξησαν τίς επιδρομές καί τίς ενέδρες στά πόστα των φρουρών καί στους περιπόλους, μέ ικανοποιητικά αποτελέσματα. Λίγο πρίν έγκανιαστεΐ η "Στυγαία" αποστολή, μία μεγάλη ανταρτική επιχείρηση κατά των 'Ελληνικών προδοτικών στρατευμάτων, είχε λάβει χώρα.
Κάποιος Λιάκος, ένας από τους αρχηγούς των προδοτών, είχε εγκαταστήσει τό γενικό Στρατηγείο του στό Ξηροχώρι στό όποιον έπετέθησαν ξαφνικά ένα βράδυ ο.ί. Αντάρτες.
Κατά τήν διάρκεια της φοβερής μάχης πού έπηκολούθησε στούς δρόμους ένας Αντάρτης επετέθη στον Λιάκο, καί παίρνοντας μία Ιταλική χειροβομβίδα, έσκισε τήν κορδέλα καί τήν έμπηξε στό στομάχι του συμπατριώτη του.
"Οταν εκπυρσοκρότησε ή χειροβομβίδα τους σκότωσε καί τους δυό.
Προς αναγνώριση αΰτοΰ του κατορθώματος πού εξανάγκασε τήν αποχώρησιν των προδοτικών δυνάμεων, οι κάτοικοι του χωριοΰ άλλαξαν τό δνομα της Κεντρικής πλατείας τους καί τήν ονόσαν " Πλατεία 1ης Απριλίου". Κατά τά τέλη του Σεπτέμβρη οι Αντάρτες 'έλαβαν μία μυστική πληροφορία ότι μία Γερμανική φρουρά 100 άνδρων σχεδίαζαν νά φύγουν δί' άυτοκινήτων άπό τήν Κύμη για τό Αλιβέρι.
Αμέσως έστεισαν μιά ενέδοα άφοΰ μπλοκάρησαν τόν δρόμο κόβοντας δύο δένδρα. Όταν ή παράταξις των Γερμανών σταμάτησε στην άπόφραξη, οι Αντάρτες όρμηξαν μέ χειροβομβίδες, TOIMY-GUNS,RIFLES καί πιστόλια.
"Εγινε ένας σύντομος μανιώδεις άγων όπου 60 εχθροί σκοτώθηκαν καί 30 πιάστηκαν αιχμάλωτοι.
Ό Καλβοκορέσης είδε τους άίχμαλώοτυς αργότερα.Τούς στοίβαξαν όλους σ' ένα σχολείο καί ό αρχηγός τους πού μιλοΰσε Αγγλικά, παραπονέθηκε στον Αμερικανό δτι αυτός καί οι άνδρες του είχαν εξουσιοδοτηθεί άπό τίς συμβάσεις της Γενεύης γιά νά έχουν εφόδια-κουβέρτες κ.λ.π.-.Ό Κάλβο ήξερε ότι τά Γερμανικά στρατεύματα άπό τό 'ίδιο αυτό απόσπασμα είχαν τελευταία λήστεψει, κάψει καί γυμνώσει αυτήν τήν πόλη, παίρνοντας δλες τίς κουβέρτες και άλλα πολύτιμα μαζί τους.
Του έδωσε μεγάλη χαρά νά βεβαιώσει τόν Γερμανό πώς ήταν πολύ τυχερός πού ζοΰσε ακόμη και νά του πη πώς αυτός μέν σάν Αμερικανός θά έφευγε σε λίγο άπό τήν πόλη άλλα είχε δμως αμφιβολίες γιά τό αν οι "Ελληνες θά άφηναν αυτόν καί τους ομοεθνείς του Γερμανούς, νά ζήσουν πολύ ακόμα. Ποτέ δεν έμάθε τί απέγιναν αυτοί οι εχθροί.........
Τρεις εβδομάδες αργότερα, άπό την ημέρα άφίξεως του Κάλβο, 'εφθάσε στην Εύβοια ό αρχηγός των OSS του Ελληνικοί; γραφείου της INTELLIGENCE, ανυπόμονος νά φύγει τό συντομότερο δυνατόν γιά τήν Αθήνα, ή εκκένωση της οποίας έθειωρεΐτο επικείμενη. Μία ένδειξη οτι τά πράγματα θά διελύοντο σύντομα, ήρθε δταν οι Γερμανοί τραβήχτηκαν άπό τη Νότια Εύβοια.
Ό STIX καί οί επίσημοι των OSS έγνεψαν γεια - χαρά στον Καλβοκορέση, τόν όποιον άφησαν γιά νά άναλάβη την επιτήρηση των πλοίων καί γενικώς τίς δουλειές της 'Στυγαίας" Αποστόλης, καί αυτοί έφυγαν γιά την Νότιο Εύβοια.
Έκεΐ συμμετείχαν στην ταραχώδη απελευθέρωση μερικών εκκενωμένων πόλεων και συνάθροισαν πληροφορίες καθώς περίμεναν την ευκαιρία γιά νά ορμήσουν στην Ελληνική πρωτεύουσα.
Στίς 11 Οκτωβρίου, ενεργώντας σύμφωνα με τίς πληροφορίες πού είχαν πώς η αντίθετη ακτή της Κεντρικής 'Ελλάδος είχε έλευθεριοθεΐ άπό τους Γερμανούς,έφυγαν τά μεσάνυκτα μ' ενα Αντάρτικο καίκι, αποβιβάστηκαν στην Στερεά περί τά 20 μίλια ανατολικά της Αθήνας χαί προχώρησαν προς ένα "άσφαλές" μοναστήρι, όπου θά έμειναν τήν νύκτα.Τά ταραχώδη γεγονότα πού έπηκολούθησαν περιγράφονται ζωντανά άπό τόν ί'διο τόν STIX; " Τήν επομένη ξυπνήσαμε φρέσκοι-φρέσκοι, στο μικρό μοναστήρι πού είχε κτιστεί στην έρημη βουνοπλαγιά καί βρεθήκαμε περιτριγυρισμένοι άπό ένα εύθυμο πλήθος άπό 500 ανθρώπους πού φώναζαν υπέρ των "Αμερικανών". Ό θεός μόνο ξέρει άπό πού ήρθαν καί πώς βρέθηκαν εδώ, αλλά τούτη τή φορά είχαμε πιά συνηθίσει στό νά είμαστε στό κέντρο της προσοχής.Καθώς ανοίξαμε τήν πόρτα γιά νά βγούμε εξω τό πλήθος μας περικύκλωσε,μας σήκωσε στά χέρια του, μας πέταγε λουλούδια,μας φιλούσε καί τέλος μας στεφάνωσε μέ δάφνες.
Τί συγκίνησις ήταν αυτήί
"Οταν έφυγαν οι Γερμανοί ό κόσμος ήταν τόσο φοβισμένος καί ταραγμένος από τά τέσσερα χρόνια του τρόμου καί της πείνας που σχεδόν δέν μπορούσε νά πιστέψει δτι τελείωσαν δλα.
Η αφιξίς μας ήταν οριστική απόδειξη της απελευθέρωσης των καί τό σινιάλο των εκρήξεων ήταν άλλη μία άπόδειξις.
Οι φωνές καί τά γέλια έβγαιναν άπ' τίς καρδιές,καί τά πλατειά χαμόγελα τ' ακολουθούσαν μάτια γεμάτα δάκρυα.Κι'έμεΤς επίσης είμαστε ευτυχείς καί πνιγμένοι άπό συγκίνηση.
Μετά άπό μιά σύντομη ανάπαυση ξεκινήσαμε μέσα σ'ενα αμάξι Ι.Χ.CHEVY του 1934, καί μέ οδηγό τόν JIMMY DURANTE,στολισμένοι καί έμεις καθώς καί τό αυτοκίνητο μέ λουλούδια καί Αμερικάνικες σημαΐες.
Ό οδηγός πατούσε τό γκάζι ενθουσιασμένος καί γύριζε πίσω σέ μας μιλούσε κουνώντας τά χέρια του στό πλήθος. 'Ο δρόμος καθ' δλο τό μήκος του ήταν γέρατος κόσμο πού φώναζε καί πετοΰσε λουλούδια, σταφύλια κλωνάρια άπό έληές καί οτιδήποτε άλλο μπορούσε νά βρή εκείνη την ώρα.
Ε'ίχαμε κυριολεκτικά χαθή κάτιο άπό τά λουλούδια καί αναγκαστήκαμε νά σταματήσουμε καί καθαρίσουμε τό τζάμι ώστε νά μπορούμε νά βλέπουμε.
Μιά φτωχιά γρηούλα,καθώς μας είδε νά περνάμε καί επειδή δέν βρήκε τίποτα νά μας δώσει, πέταξε τήν ποδιά της χάμω στό δρόμο - A LA SIR WAITER RALEIGH-
γιά νά περάσουμε.
Σέ μια πόλη τό πλήθος έκοψε τήν σκεπή του αυτοκινήτου μας άλλα κανείς δέν νοιάστηκε γι’ αυτό. Κατά τό μεσημέρι φθάσαμε σέ ενα σημείο έλεγχου δπου ο δρόμος είχε ίνα ZIG-ZAG μέ άνοιγμα γιά ίνα μόνο αυτοκίνητο. Ενας "Ελληνας ήρθε καί τόν ρωτήσαμε εάν η πόλη ήταν ελεύθερη άπό τόν εχθρό. Μας απάντησε πώς ήταν, άλλα καί υπήρχε ενα Γερμναικό απόσπασμα στό κτίριο πού βρισκόταν στην απέναντι μεριά του δρόμου. Αμέσως ξεκινήσαμε γιά τήν πόλη.
Μάθαμε πόσο τυχεροί είμαστε δταν φθάσανε τά JEEPS μας τήν επομένη.
"Οταν πλησίασαν σ' έκεΐνο το ίδιο σημείο ελέγχου, ειδοποιήθηκαν άπό "Ελληνες δτι οι Γερμανοί έμαθαν πώς ειχαμε φθάσει έκεΐ πρίν είκοσι ώρες καί είχαν στήσει ένα πολυβόλο, πού μόλις έλειψε νά κτυπήση τήν ομάδα των JEEPS Μόλις που πρόλαβαν νά τους ειδοποιήσουν,, καί παρέκλι-ναν προς τήν Αθήνα, άπό άλλον σίγουρο δρόμο. "Ενας άπό τήν ομάδα μας ήξερε τήν Αθήνα καί μας οδήγησε στό σπίτι ενός ηλικιωμένου Αμερικάνου πού είχε ζήσει εκεί επί καταοχής. "Αναψε άπό χαρά μόλις μας είδε καί μας έκανε νά αισθανόμαστε πολύ άνετα.Είχε ενα μεγαλοπρεπές σπίτι γεμάτο βιβλία, εικόνες καί οτιδήποτε θά μπορούσα νά επιθυμούσα νά είχα γιά ένα καλοκαίρι.Εκείνο τό βράδυ ειμασταν έξηντλημένοι άπό τήν κούραση καί άπό τίς συγκινήσεις καί πέσαμε νωρίς νά κοιμηθούμε, αλλά νωρίς τό άλλο πρωΐ ανεβήκαμε στην ταράτόα γιά νά δοΰμε τήν πόλη. Ηταν πολύ ωραία, μέ παλαιά καί υπέρ-μοντέρνα κτίρια καί υπέροχη θάλασσα καθώς καί τά βουνά.Προς έκπληξη μας ανακαλύψαμε δτι τά πρώτα συμμαχικά «στρατεύματα» πού έφθασαν ειμασταν εμείς, καί πραγματικως οι "Αγγλοι δέν φάνηκαν πρίν 36 ώρες.
Ξέραμε πώς άv βγούμε έξω μέ στρατιωτικά ό κόσμος θά έπεφτε επάνω μας γι' αυτό δανειστήκαμε κάτι παληά ρούχα καί τό σκάσαμε άπό τήν πίσω ΐΐόρτα.
Τι υπέροχο θέαμα ήταν αυτό πού είδαμε μόλις άντικρύσαμε τήν πόλη .Παντοΰ υπήρχαν τοπικές καί συμμαχικές σημαίες μέ θριαμβευτικές αψίδες σέ κάθε γωνία καί πινακίδες ζωγραφισμένες σέ κάθε σπίτι, πολλές άπό τίς οποίες ήσαν γραμμένες στά Αγγλικά καί χωρίς πολλά λάθη .Κάτω στην πόλη δεκάδες χιλιάδων άνθρωποι τριγύριζαν εδώ καί εκεί φωνάζοντας τά συνθηματα του κόμματος των, τραγουδούσαν καί έκαναν παρελάσεις πού οργάνωναν εκείνη τή στιγμή. Αμερόληπτα τους πλησιάσαμε δλους καί ο ενθουσιασμός ήταν τόσο συναρπαστικός πού ειμασταν τόσο ευτυχείς δσο καί εκείνοι.
Έκεΐνο τό απόγευμα κάναμε μία βόλτα δέν μπορούσα νά περιμένω άλλο - στην Ακρόπολη.
Είναι μία άπό τίς λιγοστές αρχαιότητες στον κόσμο πού δέν έχει χάσει τίποτα από τήν ωραιότητα της καί τήν είδαμε άκριβώς τήν ώρα του ηλιβασιλέματος.Οι άσπρες κολόνες της φάνηκαν χρυσές άπό τόν ήλιο καί τά γύρω λοφάκια πού τήν περιστοιχίζουν Εγιναν ερυθροκύανα! Να κοιμηθούμε ήταν πρακτικώς άδύνατον. Όι καμπάνες των εκκλησιών κτυπούσαν ολη νύκτα,καί κάθε ώρα ενά μεγάφωνο φώναζε τά τελευταία νέα,
Την επομένη ή «άριστερα» οργάνωσε μία τεράστία παρελαση. Ηταν αδύνατον νά πλησιάσει κανείς την πλατεία, αλλά όταν είπα διακριτικά του αστυφύλακα δτι είμαι Αμερικάνος, με έστειλε σ΄ένα μπαλκόνι ενός κυβερνητικού κτιρίου καί είχα μία υπέροχη θεα. Σέ λίγο έφθασαν μερικά φιρτηγά μέ Αγγλικά στρατεύματα και μέ μιας πετάχτηκαν από τα αυτοκίνητα τους και αναμίχθηκαν μέ το πληθος,
Τους έλειπε όμως η προκαταρτική πείρα,πού εμείς είχαμε, κόίταζαν μέ δυσπιστία ενω γιά ασφάλεια έμεΐς φωνάζαμε καί σπρώχναμε το πλήθος. Αλλά η άνωνυμία μας δέν έμελλε νά κράτηση για πολύ. Τρωγαμε ήσυχοι το φαγητό μας όταν ακούστηκαν φασαρίες από την εξώπορτα.·Τά JEEPS μας είχαν φθάσει ακολουθούμενα από τη μίση πόλη,
Τελικά έπρεπε νά εμφανισθούμε στό μπαλκόνι και νά κάνουμε ομιλίες Εως ΄πτου βραχνιάσουμε και τό πλήθος άρχισε νά εξαφανίζεται σιγά-σιγά από φανερή εξάντληση. ‘Ο εορτασμός συνεχίστηκε επί τεσσεοεις μέρες καί νύχτες. Δέν ήταν μόνο η πείνα, τό κρύο η έλλειψις ρουχισμού ή ακόμη τα βάσανα, άπο τά οποία είχαν δει τά μάτια μου ζωντανές αποδείξεις στό αρχηγείο των SS άλλά επίσης τά ψυχικά βάσανα δπως δηλαδή νά μην ξέρεις πότε έφυγε η οικογένεια σου αν θά γύριζε και πόσοι θα γύριζαν έκεΐνο τό ή το άλλο βράδυ. Αυτά τρέλλαιναν τόν κόσμο.
Ηί πόλις ι δπως όλες οι νεο~απελευθερωμένες,παρουσίαζε τεράστιες αντιθέσεις.
Τό πρώτο βράδυ δύο-τρεΐς δικοί μας πήγαν στό " BAR" ενός μεγάλου ξενοδοχείου. Αστειευόμενος είπα θέλω ένα SCOTCH μέ σόδα, JAMBON καί Ελβετία, καί σχεδόν τινάχτηκα όταν δ BARMAN είιπε " Μάλιστα κύριε", καί μου τά σέρβιρε ολα αύτά. Την επομένη πήγαμε να φάμε έξω καί ριχτήκαμε στά HORS D’ Κ HOEUvRES;, τα μπιφτέκια στις γαρνιτοΰρες και ο λογαριασμός ή /S/ 24.
'Αλλά αυτό ήταν μιά πολύ μικρή εικόνα της καταστάσεως.
Προσπαθήστε νά φανταστείτε τήν Νέα Υόρκη χωρίς φωτά, γκάζι ή νερό χωρίς τηλέφωνα η τρόλλεϋ μέ εννέα στά δέκα καταστείματα κλειστά καί άδεια καί τό δολλάριο μέ ελάχιστη αξία - Τρία δολλάρια είχαν τήν αξία ενός σημερινού PENNY -.'Εκτός αυτών όλοι οι σιδηρόδρομοι τά πλοία καί τά εργοστάσια εύρίσκοντο σέ αδράνεια. .Μέσα σέ λίγες μέρες οι πιό ουσιώδεις υπηρεσίες άρχισαν νά λειτουργούν, αλλά καθώς οι Γερμανοί είχαν λεηλατήσει τά πάντα, από κουζινικά εμπορεύματα μέχρι ατμομηχανές σιδηροδρόμων, άμαξες καί 'άλλα μεταφορικά μέσα, είχαν νά κάνουν υπεράνθρωπη έργσία γιά νά τά κάνουν ολα αυτά νά ξαναλειτουργήσουν.
Με την αναχώρηση του STIX μαζί μέ την ομάδα των 0SS γιά τήν Αθήνα, δ Καλβοκορέσης βρέθηκε νά πολέμα ακόμη στην Κεντρική Εύβοια.
Καθώς οι Γερμανοί καί τά προδοτικά στρατεύματα τραβήχτηκαν άπό τά βόρεια καί νότια σημεία γιά νά συγκεντρώσουν τίς δυνάμεις τους στην Χαλκίδα, καί οι Γερμανοί στην Νότιο Ελλάδα άρχισαν νά μετακινούνται αποφασιστικά προς βορραν,οί εργασίες της INTELLIGENCE αυξήθηκαν καταπληκτικά.
Αναπολώντας τα ο Ι'διος νά τί μας λέει, ό «J. L..Καλβοκορέσης : Βιαζόμουν νά πλησιάσω τό πεδίο δράσεως, έτσι μετακίνησα τήν βάση του ασυρμάτου μου σ' ε'να μικρό βουνοχωριό περί τά επτά μίλια εσωτερικά άπό τήν Χαλκίδα. Αυτή η τοποθεσία ήταν τέλεια γιά νά παρατηρώ δλες τίς κινήσεις των Γερμναικών πλοίιον καθώς ό πορθμός της Χαλκίδος, είχε πλάτος μόνο 30 μέτρα.
Ή παλίρροια ήταν τόσο δυνατή σ' αΰτό τό σημείο ποΰ τά πλοία μποροΰσαν νά τιερνούν άπό εκεί μόνο ωρισμένες ώρες. Κάθε μέρα υπήρχαν αγκυροβολημένα τιλοια περιμένοντας γιά τήν παλίρροια. "Ενα πρωΐ στείλαμε ένα επείγον μήνυμα δτι μία ομάδα άπό 20 πλοία ήσαν αγκυροβολημένα στην Χαλκίδα καί περίμεναν μιά εΰνοι'κή παλίρροια γιά νά περάσουν προς τόν βορρά.
Στην μεσημβρινή επαφή μας επαναλάμβανε τό στόχο καί περιμέναμε άγωγιωδώς κάτι νά συμβή. Κατά τίς 2 μ.μ. γερμανικά αντιαεροπορικά
κανονιοβολούσαν καί έφθασε ή άεροπορία άπό το Κάϊρο. 'Ο βομβαρδισμός αυτό τό ίδιαίτερο απόγευμα βύθισε 12 γερμανικά σκάφη,τά οποία ήσαν δλα φορτωμένα μέ στρατεύματα ή προμήθειες. ΤΗταν η μεγαλύτερη και η μοναδική στρατιωτική επιτυχία της " Στυγαίας" αποστολής,καί μας £δωσε σε δλους μας μεγάλη χαρά καί συγκίνηση. Στί ς 13 του 'Οκτώβρη έλαβα ειδήσεις δτι 100 μίλια νοτίως της Αθήνας ο τόπος είχε ελευθερωθεί άπό τους Γερμναούς.
Ή κατάστασις η δική μας στην Εύβοια διαρκώς καλλιτέρευε καί οι Αντάρτες κινητοποίησαν τους καλλίτερους άνδρες καί μετακινήθηκαν γιά νά αρχίσουν πόλεμο. Μερικά αποσπάσματα προδοτικών στρατευμάτων, έγκαταλελημένα άπό τους Γερμανούς, είχαν περικυκλωθεΐ. Κατάλαβα δτι η Χαλκίς θά έκκενώνετο σΰντομα άπό τόν εχθρό, καί αισθάνθηκα δτι σάν Αμερικανός θά μπορούσα 'ίσως νά επηρεάσω τήν παράδοσιν των προδοτικών μονάδων χωρίς περαιτέρω αιματοχυσία. Γιά νά κατορθώσω αυτό - καί γιά διάφορους άλλους σκοπούς της INTELLIGENCE - θέλησα νά μετακινηθώ δσο τό δυνατό πλησιέστερα στην Χαλκίδα. Άλλα οι Αντάρτες,πού είχαν τίς δικές τους Ιδέες γιά τό πώς θά φερθοΰν μέ τους προδότες, ήθελαν νά μέ εμποδίσουν σέ οποιαδήποτε ενέργεια μου. Το σχέδιό μου ήταν νά κτήσω ένα φυλάκιο επί της ακτής στά μέσα του δρόμου Χαλκίδος-Άλιβερίου.
Οί Αντάρτες είχαν περικυκλώσει τά προδοτικά αποσπάσματα καί στίς δύο αυτές πόλεις καί αισθάνθηκα δτι τό μέρος πού διάλεξα θά ήταν πολύ έπικίνδυνο.
Μέ παρόρμησαν νά τοποθετηθώ σέ ένα έγκαταλελειμένο ορυχείο λιγνίτου κοντά στό Άφράτι καί σέ απόσταση 5 μιλίων άπό τήν Χαλκίδα.
Τό δέχτηκα χωρίς προθυμία καί μετέφερα τους δύο ασυρμάτους πού μου άνηκαν καθώς καί τρεις Αντάρτες, στό σπίτι του MΑΝAGER του ορυχείου Εξακολουθούσα νά ενεργώ άπό τόν εκεί ραδιοφωνικό σταθμό μας.Τό πρωΐ τής17ης 'Οκτωβρίου ξεκίνησα μέ τόν έναν Αντάρτη γιά τό Αλιβέρι καί ανυπομονούσα νά ελέγξω τις έξελίξεις στό εκεί μέτωπο καί εάν δυνατόν νά πείσω τους περικυκλωμένους προδότες να παραδοθοΰν. Φορούσα τήν συνησμένη μου στολή του λοχαγού μέ ενα σήμα Αμερικάνικης σημαίας στον ωμο του χιτώνα μου.
Είχα καί μιά καραμπίνα κρεμασμένη στον ώμο μου ,.αί ό Χρίστος, ό Αντάρτης που μέ ακολουθούσε, κουβαλούσε ενα RIFLE. Μόλις εί'χαμε κάνει 25 υάρδες δρόμο καί ακούσαμε πολλούς πυροβολισμούς και αμέσως μετά είδαμε μία ομάδα 200 περίπου ανδρών πού έτρεχαν στην κορυφή μιας οροσειράς 150 υάρδες μπροστά μας. Έκ πρώτης όψεως δεν καταλάβαμε αν ήταν Αντάρτες, άπό τά κουρελιασμένα, ροΰχα πού φορούσαν,ή όχιι. Καθώς μας είδαν, μερικοί άρχισαν νά πυροβολούν καί δ Χρίστος μου φώναξε πώς ήταν τά Ελληνικά προδοτικά στρατεύματα.Άλλα τώρα πιά είχαμε βρεθεί πολύ στά ανοικτά γιά νά μπορέσουμε νά τό σκάσουμε καθώς ήρχοντο ολοταχώς κατά πάνω μας.
Ηταν πιά αργά. Ελπίζοντας νά εκτρέψουμε τή προσοχή τους άπό τό ραδιό μας καί αν ήταν δυνατόν νά τους πείσουμε νά παραδοθούν,τους φώναξα εγώ στά 'Ελληνικά λέγοντας τους πώς ήμουν Αμερικανός Αξιωματικός καί οτι ήθελα νά διαπραγματευτώ μαζί τους. ταμάτησαν τους πυροβολισμούς καί κάποιος φώναξε διατάζοντας μας νά προχωρήσουμε. Συνεχίσαμε νά προχωρούμε αργά προς αυτούς αλλά δ Χρίστος ήταν δλο ανησυχία. Οταν έφθασα 50 υάρδες μακρυά τους άκουσα έναν πυροβολισμό καί συγχρόνως αισθάνθηκα έναν φοβερό πόνο στό αριστερό πελυρό μου. Βρέθηκα στό έδαφος καί παρατήρησα προς τά αριστερά μου μιά άβαθη τρύπα καί αμέσως κυλίστηκα προς αυτήν.Τά πλαγΊα της τρύπας είχαν μόνο 8 ίντζες ϋψος άλλα δέν υπήρχε άλλο μέρος για νά καλιφθώ, καί πάλι καλά πού βρέθηκε καί αυτό. Τό Χρίστο δέν τόν έβλεπα πουθενά καί αργότερα έμαθα πώς τό έσκασε καί σώθηκε ασφαλώς.
Ξαπλιομένος ανάσκελα άνοιξα τό πουκάμισο μου καί ανακάλυψα μία μικρή τρύπα ακριβώς κάτω άπό τήν καρδιά, καί μιά άλλη λίγο μεγαλύτερη στό δεξί πλευρό κάτω άπό τό στήθος άπ' όπου είχε βγει η σφαίρα. Είχα πολύ λίγο αίμα στίς πληγές μου καί η πρώτη μου αντίδραση ήταν πώς δέν θά ήμουν βαρειά πληγωμένος μέ τέτοιες μικρές τρυπούλες. Άλλα αμέσως μετά άρχισα νά νοιώ'θω αδύνατος καί τό στόμα μου γέμισε αίματα. Μόλις είχα τελειώσει αυτή τή σύντομη επιθεώρηση των πληγών μου όταν 20 περίπου άπό τούς προδότες μέ πεικύκλωσαν κραυγάζοντας κατάρες, απειλές και φοβέρες.
Μερικοί άρχισαν νά μέ κτυπούν στό κεφάλι, άλλοι έσκιζαν βάναυσα τά ρούχα μου.
Μέ απογυμνώσουν κυριολεκτικά αφήνοντας μου μονάχα τό σορτ μου καί το δαχτυλίδι του γάμου μου.
Άπό την δεξιοτεχνία καί τήν γρηγοράδα μέ τήν οποία μέ λήστεψαν,ήταν φανερόδτι οι περισσότεροι άπ' αυτούς είχαν εμπειρία πολλών χρόνων στό νάληστεύουν καί νά βασανίζουν θύματα στους σκοτεινούς δρομίσκους.
Ό αξιωματικός που ήταν επικεφαλής ούρλιαζε συνεχώς πώς εγώ ήμουν·····Βούλγαρος!
Η επίσημη θέσις των προδοτικών στρατευμάτων "Τάγματα Ασφαλείας".ήταν πώς αν καί οργανωμένοι άπό Γερμανούς, ήταν πατριώτες καί όχι συνεργάτες, μέ μόνη αποστολή νά πολεμούν τους Αντάρτες καί τους Βουλγάρους. Προσπάθησα νά τους εξηγήσω πώς ήμουν Αμερικανός αξιωματικός καί έδειξα τό σήμα, μου άλλα δέν μπόρεσα νά τόν πείσω.
Αυτό μέ εξαγρίωσε καί καθοϋς αισθανόμουνα αδυναμία φώναζα πώς "στηνοργή είμαι Αμερικανός". Μετά άπό λίγο άρχισε άν εχη τίς αμφιβολίεςτου καί αισθάνθηκα δτι φαντάστηκε πώς ίσως νa έκανε λάθος που μέ χτύπησαν.
Αποφάσισε νά μέ πάρη στην Χαλκίδα καί πρόσταξε στους άνδρες του νά φέρουν ενα μουλάρι.
Μερικοί άπό αυτούς έσπευσαν νά τό φέρουν αλλά ήξερα δτι δέν υπήρχαν ζώα καί προσπάθηααν νά μέ κάνουν νά σηκωθώ καί νά περπατήσω.
"Ημουν δμως πολύ αδύνατος γιά νά σταθώ στά πόδια μου γι' αυτό μέ έσυραν γιά λίγο καί βλέποντας πώς δέν γίνεται τίποτα μέ άφησαν κάτω στά χόρτα καί έφυγαν.Υπέθεσα πώς ήταν τά προδοτικά στρατεύματα πού είχαν περικυκλωθεί στό Αλιβέρι καί είχαν περάσει τίς Αντάρτικες γραμμές."Εμεινα εκεί στά χόρτα μισή ώρα.
"Εκανε ζέστη μυίγες βούιζαν γύρω άπό τίς πληγές μου καί η κατάστασίς ήταν φοβερή καί συνεχώς χειροτέρευε.Τελικά κάτι γυναίκες πέρασαν άπό δίπλα μου καθώς πήγαιναν νάέπιθεωρήσουν τά σπίτια.Τους φώναξα μέ τήν αδύνατη φωνή μου καί μέ πλησίασαν νά μέ δοΰν.
'Η νεώτερη άπ' τίς δυό είπε; "Ας μήν ανακατευτούμε σ' αυτό".Άλλα η σύντροφος της διεφώνησε :" Είναι χριστιανός πρέπει νά τόν βοηθήσουμε".
Προσπάθησαν νά μέ σηκώσουν καί νά μέ μεταφέρουν προς ενα άπό τά σπίτια άλλα δέν μπορούσα ούτε νά κουνηθώ και τίς είπα νά στείλουν άνδρες για νά με πάρουν από έδώ.
Σέ δέκα λεπτά ήρθαν δύο άνδρες κουβαλώντας ενα κρεββάτι.Μέ πήραν καί με πήγαν σ’ ενα μικρό σπιτάκι. "Οταν μ’ έβαλαν κάτω καί μου έπλυναν τό πρόσωπο κόσμος μαζεύτηκε γύριο μου καί μερικοί με αναγνώρισαν.
"Αρχισαν νά βλαστημοΰν ετσι^ Αυτοί οι πάληό.......σκότωσαν τον υπολοχαγό μας JOHN.;! Άκούγωντάς τους φυσικά δέν πήρα καθόλου θάρρος.
Τώρα είχα τρομερούς πόνους.Φοβερόί σπασμοί τράνταζαν τό σώμα μου. Προσπάθησα νά πάρω κάτι χάπια,αλλά δέν πήγαιναν κάτω. Μπορούσα νά εισπνέω, άλλά δχι καί να εκπνέω καί αυτό ήταν πολύ οδυνηρό. "Εμεινα 6 ώρες σ' αΰτό τό σπίτι.
Μετά από λίγο έφτασαν οί άσυρματισταί μου καί οι Αντάρτες.Χάρηκα πού έμαθα δτι κανείς τους δέν συνελήφθη καί γιά καλή μας τύχη,
'ίσιος λόγω του τραυματισμού μου,κανένα από τά εφόδια του ασυρμάτου μας δέν ανεκαλύφθη από τους προδότες.
Ή ομάς μου είχε πηδήξει από τά παράθυρα της πίσω μεριάς του σπιτιού καί τό είχε σκάσει. "Ενας χοντρός αργοκίνητος σύντροφος είχε σκοντάψει στό κατώφλι του παράθυρου καί έπεσε ξερός κάτω. Ήλθε δύα ώρες αργότερα.Είχε μείνει αναίσθητος στην αυλή καθ'δ'λο τό θόρυβο καί τήν φασαρία.
Οι Αντάρτες κατώρθ(λ)σαν νά φέρουν ενα γιατρό εξ, ώρες αργότερα. "Ηταν ένα σπουδαίο παιδί τόν όποιον γνώριζα καλά. Ευτυχώς του είχαν απομείνει κάτι σουλφαμίδες.ορρός αίματος καί αμυλοζάκχαρο πού του είχα δώσει δταν πρωτοέφτασα στην Εύβοια.
Μου έδωσε άπ'ολα αυτά καί μετά δύο ώρες μου έκαναν μία μορφίνΐ) πού μου χρειαζόταν πολύ.
Αυτού του γιατρού του Καρλατήρα,είχαν κάψει τό σπίτι γιατί έφιλοξένησε τους ATHENS καί GREEN καί μετά τήν απελευθέρωση εφυλακίσθη άπό τήν Έλληνική κυβέρνηση λόγω γης σχέσεως του μέ τό ΕΑΜ.
Κάποια ώρα κατά τό βραδάκι ένας ηλικιωμένος DISTINGUE γιατρός έφθασε από τήν Χαλκίδα, "’Ο αρχηγός των προδοτών είχε προφανώς αποφασίσει νά τά μπαλώσει όσο μπορούσε περισσότερο καί έστειλε τόν καλλίτερο γιατρό της πόλεως.
Μπήκε στό δωμάτιο μέ κοίταξε γιά ενα λεπτό υστέρα κοίταξε τόν Άντάρτη γιατρό μου καί κούνησε τό κεφάλι του μέ έκφραση .
Κατόπιν έσκυψε καί μού κλεισε τά βλέφαρα. Αυτό τό είχα ξαναδεί νά τό κάνουν στό σινεμά, λίγο πριν πεθάνει κάποιος έτσι άρχισα νά αίσθάνωμαι πώς έφτασε ή ώρα μου.
Μετάκουνώντας τό κεφάλι του μέ σοβαρότητα έσκυψε καί μέ φίλησε στό μέτωπο καί χωρίς νά πή λέξη έφυγε.Τό λιγώτερο πού μπορώ νά πώ είναι δτι δέν μου ανύψωσε τό ηθικό.
Έν τω μεταξύ οι ασυρματιστές μου είχαν λάβει ενα μήνυμα. "Ετρεξαν αμέσως μέ τόν PATSEAS JOHN, έναν ‘Ελληνοαμερικανό Νεοϋρκέζο έναν άλλο γιατρό, μία νοσοκόμα καί κάθε είδους προμήθεια.Γιά δύο εβδομάδες ήμουνα πολύ άρρωστος γιά νά μέ μετακινήσουν άπό τό μικρό σπιτάκι του Άφράτι.
Έν τω μεταξύ ό Φατσέας διεπραγματέύετο μέ τά προδοτικά στρατεύματα στην Χαλκίδα καί επέτυχε την παράδοση τους.
Πιθανώς σάν μέρος των όρων παραδόσεως, ο αρχηγός των προδοτών μου έστειλε πίσω δλα τά ροΰχα καί δτι άλλο μου είχαν αρπάζει δταν μέ είχαν κτύπησε ι. Ό Βασίλης, ένας από τους *Αντάρτες μου - Ευβοιώτης-, μέ έπεσκέφθη αργότερα ενώ ήμουν στό νοσοκομείο καί μέ βεβαίωσε πώς έπιασαν τόν τύπο πού μέ είχε πυροβολήσει καί τόν:'κανόνισαν".
Στην Χαλκίδα μετεφέρθην μέ Αγγλικό νοσοκομειακό καί την επομένη μέ πήγαν στην Αθήνα, δπου έμεινα ενα μήνα στον " Ευαγγελισμό".
Οι Γερμανοί είχαν απογυμνώσει αυτό τό νοσοκομείο και δέν υπήρχε ούτε ένα κομμάτι γάζα γιά νά αλλάξω τίς πληγές μου. "Εφυγα άπό τό νοσοκομείο μιά μέρα πρίν νά έκραγή, ο τραγικός εμφύλιος πόλεμος τόν Δεκέμβριο του 1944.
Μία εβδομάδα μετά, αιματηρές αάχες ξέσπασαν σε διάφορα σημεία της πόλεως.
Τρεϊς ημέρες μετά άπό τήν εναρξη του εμφύλιου πόλεμου έφυγα αεροπορικώς γιά τήν Αμερική.
Σφαίρες πετούσαν σ' δλες τίς μεριές της πόλεως καί έχοντας φοβία των δπλων - μετά δσα μου συνέβησαν - έχαιρόμουν πού έφευγα ".
0 υπολοχαγός STIX εβρισκόταν στην Αθήνα καθ' δλη τή διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου καί της δύσκολης περιόδου πού ακολούθησε. Άργότερα έλαβε τό Χάλκινο "Αστρο του Πολέμου για τά κατορθώματα του στην " Στυγαία" Αποστόλη.
Ό Καλβοκορέσης γύρισε στις Ηνωμένες Πολιτείες καί του εδόθη αναρρωτική* άδεια και μία κολακευτική σύσταση από τόν Αρχηγό της INTELLIGENCE, Στρατηγό DONOVAN. ‘Ο ανώτερος χειρουργός των OSS συνεβούλευσε τον Καλβοκορέση να πάη στην Αριζόνα να ξεκουραστεί αν ήθελε νά γίνει καλά., γιατί η υγεία του ήταν σε άσχημη κατάσταση.
Επειδή ήταν ακόμη ιδιώτης καί εμείς ε'ίμασταν ακόμη στον πόλεμο, ο Καλβοκορέσης συνεβουλευθη νά προσφερθεί εθελοντής στον στρατό μέ τήν βεβαίωση δ'τι οπωσδήποτε θά έκηρύσετο ανάπηρος - 4F- λόγω των πληγών του.
Τρεις μήνες αργότερα υφίστατο βασική εκπαίδευση ως πεζικάριος.
Παραδόξως ενώ ακόμη έκπαιδεύετο του άπενερήθη η " Πορφυρή Καρδία" για τά ίδιωτικά του άνδραγαθήματα.
'Αργότερα πήγε στό OCS καί μετεφέρθη στό σώμα Μεταφορών.
‘Οταν τό 1946 αποχωρίστηκε τό στρατό είσεχωρησε στην θεατρική επιχείρηση και άφού έχρημάτισε γιά κάμποσο στό RIVOLI THEATER του BROADWAY, τώρα διευθύνει τό JACKSON THEATER, στό JACKSON ΗEIGHTS, LONG ISLAND.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΕΤΟΣ 1942
25η Νοέμβρη. Επέτειος της Εθνικής Αντίστασης
- Επιχείρηση Γοργοπόταμος.
Ο ρόλος της Βρεταννικής Αποστολής πάνω στα ελληνικά βουνά δεν ήταν τίποτε άλλο από την προετοιμασία του Ματωμένου Δεκέμβρη και του Εμφύλιου.
Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης. Νέα Υόρκη Νοέμβριος 2008
denniskontarinis@yahoo.com
patrinos12@hotmail.com
Τη νύχτα της 1ης Οκτωβρίου του 1942, πάνω από την περιοχή της Γκιώνας ανοίγουν τα αλεξίπτωτα των Άγγλων σαμποτέρς, που έχουν φτάσει από το Κάϊρο με αντικειμενικό σκοπό την ανατίναξη κάποιας από τις σιδηροδρομικές γέφυρες, που ενώνουν την βόρεια με τη νότια Ελλάδα. Ένα σαμποτάζ που θα έχει σαν σκοπό να δημιουργήσει προβλήματα ανεφοδιασμού στην Αφρικανική Στρατιά (Afrika-Korps) του Ρόμμελ.
Σχεδόν δυό μήνες αργότερα, την 25η Νοεμβρίου το κλιμάκιο αυτό με την συμμετοχή ομάδων ανταρτών του ΕΛΑΣ υπό τον Άρη Βελουχιώτη και του ΕΔΕΣ υπό τον Ναπ. Ζέρβα ανατίναξαν την γέφυρα του Γογοποτάμου.
Οι συνέπειες για την Γερμανία και ιδιαίτερα για την στρατιά του Ρόμμελ, στην Αφρική, υπήρξαν ανυπολόγιστες, αφού έτσι έκλεισε γιά μεγάλο διάστημα η κυριώτερη οδός ανεφοδιασμού για την Γερμανική Αφρικανική Στρατιά.
Παρ΄ όλες τις επεμβάσεις που κατά καιρούς αποτολμήθηκαν προκειμένου να διαστρεβλωθεί η αλήθεια σχετικά με το μεγαλύτερο σαμποτάζ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, όπως έχει χαρακτηρισθεί η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου και έτσι να μειωθεί η καθοριστική συμμετοχή του ΕΛΑΣ σ΄αυτή την επιχείρηση, το ιστορικό της ανατίναξης είναι πλέον γνωστό με κάθε δυνατή λεπτομέρεια.
Το πρωινό της 26ης Νοεμβρίου του 1942 η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου ήταν ένα γεγονός. Ένα γεγονός που συνεκλόνησε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη και καταγράφτηκε στην ιστορία. Κι΄ ήταν η μόνη φορά που οι δυό παρατάξεις, ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ συνεργάστηκαν. Από κει και πέρα τον λόγο θα έχουν οι Άγγλοι.
Τι έγινε όμως από κει και πέρα; Ποιός ο λόγος να παραμείνουν οι Άγγλοι σαμποτέρ πάνω στα ελληνικά βουνά; Ποιός θα ήτανε πλέον ο ρόλος τους ανάμεσα στις αντάρτικες δυνάμεις και των δύο παρατάξεων; Σε τί θα βοηθούσε η παρουσία τους εκεί; Με ποιού το μέρος θα τοποθετούσαν, όχι μόνο τον εαυτό τους αλλά και τις ενισχύσεις που τυχόν θα αποστέλλονταν από την Μέση Ανατολή;
Ο σκοπός της παραμονής των Άγγλων στα βουνά, μετά από την ανατίναξη της γέφυρας, υπήρξε το καθοριστικό σημείο για την εξέλιξη της Εθνικής Αντίστασης και την τύχη της Ελλάδας, αλλά και σημάδεψε ακόμη και την μεταπολεμική πορεία της.
Είναι γεγονός πως όταν στο Στρατηγείο Καΐρου αποφασίστηκε και σχεδιάστηκε η επιχείρηση "Γοργοπόταμος," είχε προβλεφθεί και σχεδιασθεί οπωσδήποτε και η επιστροφή του κλιμακίου των σαμποτέρς από κάποια ελληνική ακτή αφού τελείωνε η επιχείρηση και το Στρατηγείο λάμβανε το σχετικό σήμα του τέλους της αποστολής.
Ένα άλλο γεγονός είναι ότι το Στρατηγείο Καΐρου δεν είχε ακριβή εικόνα του αντιστασιακού αγώνα που διεξήγετο τότε στα ελληνικά βουνά. Κι΄ ακόμη πιο ανακριβής ήταν η εικόνα που είχαν οι Άγγλοι για τον ΕΛΑΣ, του οποίου γνώριζαν την ύπαρξη αλλά αγνοούσαν τη δύναμή του. Γνώριζαν φυσικά πως στην περιοχή του Βάλτου της Ηπείρου είχε κάμει πριν λίγο καιρό την εμφάνισή του ο Ζέρβας. Και τούτο το γνώριζαν διότι ήσαν αυτοί οι ίδιοι, οι Άγγλοι, που με εκβιασμό και απειλές τον είχαν υποχρεώσει να βγει στο βουνό. Όχι τόσο για να ενοχλεί τους Γερμανοϊταλούς, αλλά περισσότερο για αντιπερισπασμό στο ΕΑΜικό κίνημα.
Σ΄αυτόν λοιπόν, στον Ζέρβα, μοιραία στηρίχτηκαν οι Άγγλοι και σε κάποιον πράκτορά τους, στην Αθήνα ονόματι Σεφεριάδης, ο οποίος όμως δεν είχε καμμιά συγκεκριμένη επαφή με τον αρχηγό του ΕΔΕΣ, αλλά γνώριζε και ελάχιστα για τον ΕΛΑΣ.
Έτσι το κλιμάκιο των Άγγλων σαμποτέρς, αλλά και το Στρατηγείο Καΐρου δεν είχαν κανένα συγκεκριμμένο στοιχείο που θα βρουν τους ανθρώπους, που υποτίθεται θα έπρεπε να τους περιμένουν πάνω στα ελληνικά βουνά.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά, αφού η έλλειψη συντονισμού στοίχισε την απώλεια πολύτιμου χρόνου και παρ΄ολίγον να ναυαγήσει και αυτή τούτη η επιχείρηση.
Στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, ο Ζέρβας δεν ήταν σε θέση να παρατάξει περισσότερους από 60 άντρες κι΄ αυτούς ανέτοιμους για μια τέτοια επιχείρηση. Απόδειξη τούτου είναι ότι, κατά την διάρκειά της κι΄ ενώ το όλο εγχείρημα της ανατίναξης βρισκόταν στο πλέον κρίσιμο σημείο, οι άντρες του Ζέρβα δεν κατάφεραν να εξουδετερώσουν το ιταλικό φυλάκιο στη νότια πλευρά της γέφυρας, που ήταν και η αποστολή τους και η κατάσταση σώθηκε την τελευταία στιγμή από την επέμβαση των εφεδρικών δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Άλλωστε η ολική δύναμη του ΕΔΕΣ τότε δεν ξεπερνούσε τους τριακόσιους άνδρες. Ένας αριθμός, που δεν ήταν δυνατόν να εμπνεύσει καμμιά εμπιστοσύνη στους Άγγλους – και ιδιαίτερα η ανύπαρκτη μαχητική τους ικανότητα – όχι μόνο για την επιχείρηση του Γοργοποτάμου, αλλά ακόμη και για τις οποιεσδήποτε εξελίξεις στο μέλλον. Εξ΄ άλλου ο περιορισμένος χώρος της περιοχής όπου εκινείτο ο Ζέρβας, αλλά και ο έλεγχος των γύρω περιοχών από τις πολυάριθμες δυνάμεις του ΕΛΑΣ, δεν άφηναν για τον Ζέρβα πολλά περιθώρια στρατολογίας.
Αντίθετα, ο ΕΛΑΣ, διέθετε μιά αριθμητική δύναμη μερικών χιλιάδων μαχητών, οι οποίοι κάτω από την αυστηρή καθοδήγηση του Άρη Βελουχιώτη, αλλά και άλλων εμπείρων αξιωματικών και καπετανέων, είχαν αναδειχτεί σε φοβερούς πολεμιστές, γνώστες ιδιαίτερα του ανταρτοπολέμου. Παράλληλα οι περιοχές τις οποίες ήλεγχε το αριστερό κίνημα, δηλαδή στη συγκεκριμμένη περίπτωση ο ΕΛΑΣ, ήσαν πάρα πολλές : Ρούμελη, Θεσσαλία, ένα μέρος της Ηπείρου, Μακεδονία, Θράκη, αλλά και τα περισσότερα από τα νησιά ακόμη, ήσαν υπό τον έλεγχο των αριστερών δυνάμεων. Επίσης στις πόλεις το ΚΚΕ είχε καταφέρει όχι μόνο να εντάξει στις τάξεις του το μεγαλύτερο μέρος του λαού, αλλά είχε οργανώσει και οχυρώσει συνοικίες στις οποίες οι Γερμανοί δεν τολμούσαν να πατήσουν.
Είναι γεγονός ότι την χρονική περίοδο που το κλιμάκιο των Άγγλων σαμποτέρς βρισκόταν στα ελληνικά βουνά η Ελλάδα ήταν κλεισμένη στην κομμουνιστική αγκαλιά.
Ο Μάγερ και ο Γουντχάουζ είναι οι πρώτοι που θα έχουν μια πλήρη και αντικειμενική εικόνα της πραγματικότητας που επικρατούσε τότε στα ελληνικά βουνά. Και φυσικά ήταν μέσα στα καθήκοντά τους να ενημερώσουν το Κάϊρο και κατά συνέπεια και το Λονδίνο. Είναι η στιγμή που ο Τσώρτσιλ θα καταλάβει ότι θα πρέπει να ετοιμαστει για κάποια δυναμική επέμβαση. Έτσι αποφασίζεται η παραμονή στην Ελλάδα του κλιμακίου των σαμποτέρς και η μετονομασία τους σε Βρετανική Αποστολή.
Στα σχέδια του Τσώρτσιλ, πολύ πριν από τη διάσκεψη της Γιάλτας – εκεί που τόσο αναίσχυντα μοιράστηκε πάνω σ΄ένα κομμάτι χαρτί ο κόσμος και η τύχη του – υπήρχε η κυριαρχία της Αγγλίας στην Ελλάδα και ένας πολιτικοστρατιωτικός έλεγχος επ' αυτής. Για να γίνει όμως αυτό το σχέδιο πραγματικότητα, έπρεπε με κάθε τρόπο να απαλλαγεί η Ελλάδα από τον κομμουνιστικό κλοιό. Με οποιοδήποτε τρόπο. Και πάνω σ΄αυτό το σχέδιο ο Τσώρτσιλ δεν θα διστάσει μπροστά σε τίποτα. Και την απόφασή του αυτή θα την δείξει δυό χρόνια αργότερα , στην Αθήνα, τον Δεκέμβρη του ΄44.
Για την ώρα γνωρίζει πολύ καλά πως το τέλος του πολέμου είναι ακόμη μακρυά και το μόνο που χρειάζεται είναι ένα γερό “μάτι” πάνω στα βουνά της Ελλάδας και πλάϊ στον Άρη Βελουχιώτη και τους αντάρτες του, με ό,τι αυτό μπορεί να αποφέρει. Και αυτό το “μάτι”θα είναι ο αρχηγός της αποστολής των σαμποτέρς, ο Έντυ Μάγερ.
Ο Μάγερ θα ανταποκριθεί τέλεια στον ρόλο που θα του ανατεθεί για την παρεμπόδιση του έργου του ΕΛΑΣ πάνω στα βουνά
Σε μυστική του έκθεση με την κωδική ένδειξη Χ.85-L.S της 12ης Αυγούστου 1943 προς το στρατηγείο του Καϊρου θα γράψει.:
“Σύμφωνα με τις τελευταίες οδηγίες σας, έδωσα εντολή στους Άγγλους και Έλληνες πράκτορες που εργάζονται κάτω από τη διοίκησή μου, να τορπιλίσουν το έργο του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ και να εμποδίζουν την σταθεροποίηση των θέσεών τους που θα οδηγούσε σε εξασφάλιση μιας δεσπόζουσας επιρροής τους στην Ελλάδα...”
Στην ίδια έκθεσή του, ο Μάγερ, λίγο παρακάτω γράφει :
“Η πολιτική και στρατιωτική οργάνωση του ΕΔΕΣ παρουσιάζει αξιοσημείωτη πρόοδο. Είναι επιβεβλημένο να του χορηγηθεί πολεμικό υλικό και να τον ενισχύσουμε ηθικά. Κατά την γνώμη μου, η οργάνωση αυτή θα μας είναι χρήσιμη αφ΄ενός μεν ως αντιστάθμισμα προς τον ΕΛΑΣ, αφ΄ετέρου δε, όταν θα έχει ενισχυθεί, θα μπορεί ενδεχομένως να αξιοποιηθεί και εναντίον του. Μια ημέρα θα καταστεί αναγκαίο να διαλυθεί ο ΕΛΑΣ...” (ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ MAΣ Ζακ Ντε Λωναί. Λωζάνη 1967)
Παρ΄όλα αυτά, ο Μάγερ θ΄αποτολμήσει να δει κάποια στιγμή το δίκιο του αριστερού κινήματος και σ΄ ένα από τα σημειώματά του προς την κυβέρνηση του Λονδίνου θα προσπαθήσει να μιλήσει “...για ζήτημα δημοψηφίσματος μετά τον πόλεμο, σαν καθολικό αίτημα των αντιστασιακών...” Όμως αυτό θα είναι το τέλος του ως αρχηγού της Βρεταννικής Αποστολής στην Ελλάδα
Πολύ σύντομα ο Μάγερ θα αντικατασταθεί από τον Κρις Γουντχαουζ, όταν θα θελήσει να δείξει ευαισθησία και τιμιότητα προς τους μαχητές του ΕΛΑΣ, αρετές που δεν συμβιβάζονται με τις απαιτήσεις και τους σκοπούς του Τσώρτσιλ. Γιατί ο Τσώρτσιλ έχει ήδη αρχίσει να σχεδιάζει την ένοπλη επέμβαση στην Ελλάδα.
Ο Γουντχάουζ υπακούοντας στις προσταγές του Λονδίνου θ΄αρχίσει να κινεί τα νήματα γιά τον αλληλοσπαραγμό των ανταρτών των δύο παρατάξεων, πολύ πιο δυναμικά από τον Μάγερ. Ο ίδιος σε διάλεξη που έδωσε στο Μόναχο το 1958 θα μιλήσει καθαρά γιά “…διπλή πολιτική της αγγλικής κυβέρνησης στην Ελλάδα και το πόσο μοιραία υπήρξε η πολιτική αυτή για την τύχη της χώρας μετά τον πόλεμο...”
Ο ΕΛΑΣ και γενικά το αριστερό κίνημα στην Ελλάδα, στερούμενο ικανής πολιτικής ηγεσίας, θα πέσει σε όλες τις παγίδες που θα φροντίσει έντεχνα να στήσει ο Γουντχάουζ. Ο Ζέρβας απλά θα δεχτεί να παίξει το παιγνίδι των Άγγλων. Ουσιαστικά ο Εμφύλιος έχει ήδη αρχίσει. Όμως οι Άγγλοι συνεχίζουν να προετοιμάζονται για το μεγάλο χτύπημα που θα δοθεί μετά την απελευθέρωση της χώρας. Ο Δεκέμβριος και ο Εμφύλιος πρέπει να προετοιμαστούν έντεχνα και με κάθε λεπτομέρεια. Και οι τελευταίες αυτές λεπτομέρειες θα συμπληρωθούν δυό χρόνια αργότερα στο Συνέδριο του Λιβάνου.
Η παρουσία των Άγγλων ανάμεσα στους αντάρτες μετά την επιχείρηση Γοργοπόταμος θα μπορούσε να πει κανείς ότι έβλαψε συνολικά την υπόθεση της Αντίστασης. Και μάλιστα την έβλαψε πάρα πολύ. Φυσικά αυτό ήταν μέσα στα σχέδια των Άγγλων.
Από τις ενισχύσεις που κατά καιρούς έφταναν πάνω στα βουνά από το Στρατηγείο του Καΐρου, ο ΕΛΑΣ δεν βοηθήθηκε καθόλου. Οι παρακλήσεις του Άρη Βελουχιώτη για πολεμική ενίσχυση δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Αντίθετα στον Ζέρβα δόθηκε άφθονο πολεμικό υλικό, όχι φυσικά για να ενοχλήσει με κάποιες επεμβάσεις τον κατακτητή, αλλά οπωσδήποτε για να χρησιμοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή ενάντια στον ΕΛΑΣ.
Είναι γνωστό ότι οι άνδρες του Ζέρβα ήσαν μισθοφόροι των Άγγλων και μάλιστα ο μισθός τους κατεβάλετο σε χρυσές λίρες Αγγλίας. Αντίθετα, οι άνδρες του Άρη Βελουχιώτη, έδωσαν αναρίθμητες μάχες ενάντια στον κατακτητή με οπλισμό όχι μόνο περασμένης τεχνολογίας αλλά και πρωτόγονο.Ξυπόλητοι, γυμνοί και πεινασμένοι πολεμούσαν τους Γερμανοϊταλούς ασταμάτητα. Ιδανικό τους η απελευθέρωση της χώρας από τον κατακτητή και όχι οι λίρες της Αγγλίας.
Εν τω μεταξύ, μετά την επιχείρηση του Γοργοποτάμου, μέσα στους δυό στρατούς κατοχής, Γερμανούς και Ιταλούς, επικρατεί η αντίληψη ότι η επόμενη επιχείρηση θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι κάποια απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στα Βαλκάνια. Και φυσικά σαν πιο πιθανό σημείο υπολογίζεται η Ελλάδα. Οι ίδιες σκέψεις υπάρχουν την ίδια στιγμή και στο Στρατηγείο Καΐρου. Όμως η συντριβή των Γερμανών στο Στάλινγκραντ και η αιχμαλωσία της Στρατιάς του Φον Πάουλους θα υποχρεώσει το Στρατηγείο Καΐρου να αναθεωρήσει τα σχέδιά του. Πρέπει να προλάβουν την κάθοδο των Ρώσσων στην Ευρώπη. Η επόμενη απόφαση θα είναι οι γαλλικές ακτές, η Νορμανδία. Επομένως το ελληνικό αντάρτικο κίνημα για τους συμμάχους παύει πλέον να έχει κάποια πρωταρχική σπουδαιότητα και να παίζει κάποιο ρόλο ανάγκης για τις μετέπειτα πολεμικές εξελίξεις. Έτσι στον Τσώρτσιλ δίδεται η ευκαιρία να κινηθεί άνετα για την διάλυσή τους, ακόμη και με στρατιωτική επέμβαση, αν χρειαστεί.
Τον Ιούλιο του ΄43 οι συμμαχικές δυνάμεις θα αποβιβασθούν στην Σικελία. Δύο μήνες αργότερα η Ιταλία θα συνθηκολογήσει. Το ένα σκέλος του φασισμού σβύνει πλέον οριστικά.
Ένα χρόνο αργότερα ο πόλεμος φαίνεται να βαδίζει οριστικά προς το τέλος του. Ο Τσώρτσιλ θα στραφεί πλέον ανενόχλητος να προετοιμάσει τον Ματωμένο Δεκέμβρη και στη συνέχεια τον Εμφύλιο. Η Ελλάδα για μια ακόμη φορά θα πέσει θύμα των συμφερόντων αυτών, που τόσο αφελώς πίστευε πάντοτε για “συμμάχους” και “φίλους.” .
- Επιχείρηση Γοργοπόταμος.
Ο ρόλος της Βρεταννικής Αποστολής πάνω στα ελληνικά βουνά δεν ήταν τίποτε άλλο από την προετοιμασία του Ματωμένου Δεκέμβρη και του Εμφύλιου.
Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης. Νέα Υόρκη Νοέμβριος 2008
denniskontarinis@yahoo.com
patrinos12@hotmail.com
Τη νύχτα της 1ης Οκτωβρίου του 1942, πάνω από την περιοχή της Γκιώνας ανοίγουν τα αλεξίπτωτα των Άγγλων σαμποτέρς, που έχουν φτάσει από το Κάϊρο με αντικειμενικό σκοπό την ανατίναξη κάποιας από τις σιδηροδρομικές γέφυρες, που ενώνουν την βόρεια με τη νότια Ελλάδα. Ένα σαμποτάζ που θα έχει σαν σκοπό να δημιουργήσει προβλήματα ανεφοδιασμού στην Αφρικανική Στρατιά (Afrika-Korps) του Ρόμμελ.
Σχεδόν δυό μήνες αργότερα, την 25η Νοεμβρίου το κλιμάκιο αυτό με την συμμετοχή ομάδων ανταρτών του ΕΛΑΣ υπό τον Άρη Βελουχιώτη και του ΕΔΕΣ υπό τον Ναπ. Ζέρβα ανατίναξαν την γέφυρα του Γογοποτάμου.
Οι συνέπειες για την Γερμανία και ιδιαίτερα για την στρατιά του Ρόμμελ, στην Αφρική, υπήρξαν ανυπολόγιστες, αφού έτσι έκλεισε γιά μεγάλο διάστημα η κυριώτερη οδός ανεφοδιασμού για την Γερμανική Αφρικανική Στρατιά.
Παρ΄ όλες τις επεμβάσεις που κατά καιρούς αποτολμήθηκαν προκειμένου να διαστρεβλωθεί η αλήθεια σχετικά με το μεγαλύτερο σαμποτάζ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, όπως έχει χαρακτηρισθεί η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου και έτσι να μειωθεί η καθοριστική συμμετοχή του ΕΛΑΣ σ΄αυτή την επιχείρηση, το ιστορικό της ανατίναξης είναι πλέον γνωστό με κάθε δυνατή λεπτομέρεια.
Το πρωινό της 26ης Νοεμβρίου του 1942 η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου ήταν ένα γεγονός. Ένα γεγονός που συνεκλόνησε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη και καταγράφτηκε στην ιστορία. Κι΄ ήταν η μόνη φορά που οι δυό παρατάξεις, ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ συνεργάστηκαν. Από κει και πέρα τον λόγο θα έχουν οι Άγγλοι.
Τι έγινε όμως από κει και πέρα; Ποιός ο λόγος να παραμείνουν οι Άγγλοι σαμποτέρ πάνω στα ελληνικά βουνά; Ποιός θα ήτανε πλέον ο ρόλος τους ανάμεσα στις αντάρτικες δυνάμεις και των δύο παρατάξεων; Σε τί θα βοηθούσε η παρουσία τους εκεί; Με ποιού το μέρος θα τοποθετούσαν, όχι μόνο τον εαυτό τους αλλά και τις ενισχύσεις που τυχόν θα αποστέλλονταν από την Μέση Ανατολή;
Ο σκοπός της παραμονής των Άγγλων στα βουνά, μετά από την ανατίναξη της γέφυρας, υπήρξε το καθοριστικό σημείο για την εξέλιξη της Εθνικής Αντίστασης και την τύχη της Ελλάδας, αλλά και σημάδεψε ακόμη και την μεταπολεμική πορεία της.
Είναι γεγονός πως όταν στο Στρατηγείο Καΐρου αποφασίστηκε και σχεδιάστηκε η επιχείρηση "Γοργοπόταμος," είχε προβλεφθεί και σχεδιασθεί οπωσδήποτε και η επιστροφή του κλιμακίου των σαμποτέρς από κάποια ελληνική ακτή αφού τελείωνε η επιχείρηση και το Στρατηγείο λάμβανε το σχετικό σήμα του τέλους της αποστολής.
Ένα άλλο γεγονός είναι ότι το Στρατηγείο Καΐρου δεν είχε ακριβή εικόνα του αντιστασιακού αγώνα που διεξήγετο τότε στα ελληνικά βουνά. Κι΄ ακόμη πιο ανακριβής ήταν η εικόνα που είχαν οι Άγγλοι για τον ΕΛΑΣ, του οποίου γνώριζαν την ύπαρξη αλλά αγνοούσαν τη δύναμή του. Γνώριζαν φυσικά πως στην περιοχή του Βάλτου της Ηπείρου είχε κάμει πριν λίγο καιρό την εμφάνισή του ο Ζέρβας. Και τούτο το γνώριζαν διότι ήσαν αυτοί οι ίδιοι, οι Άγγλοι, που με εκβιασμό και απειλές τον είχαν υποχρεώσει να βγει στο βουνό. Όχι τόσο για να ενοχλεί τους Γερμανοϊταλούς, αλλά περισσότερο για αντιπερισπασμό στο ΕΑΜικό κίνημα.
Σ΄αυτόν λοιπόν, στον Ζέρβα, μοιραία στηρίχτηκαν οι Άγγλοι και σε κάποιον πράκτορά τους, στην Αθήνα ονόματι Σεφεριάδης, ο οποίος όμως δεν είχε καμμιά συγκεκριμένη επαφή με τον αρχηγό του ΕΔΕΣ, αλλά γνώριζε και ελάχιστα για τον ΕΛΑΣ.
Έτσι το κλιμάκιο των Άγγλων σαμποτέρς, αλλά και το Στρατηγείο Καΐρου δεν είχαν κανένα συγκεκριμμένο στοιχείο που θα βρουν τους ανθρώπους, που υποτίθεται θα έπρεπε να τους περιμένουν πάνω στα ελληνικά βουνά.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά, αφού η έλλειψη συντονισμού στοίχισε την απώλεια πολύτιμου χρόνου και παρ΄ολίγον να ναυαγήσει και αυτή τούτη η επιχείρηση.
Στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, ο Ζέρβας δεν ήταν σε θέση να παρατάξει περισσότερους από 60 άντρες κι΄ αυτούς ανέτοιμους για μια τέτοια επιχείρηση. Απόδειξη τούτου είναι ότι, κατά την διάρκειά της κι΄ ενώ το όλο εγχείρημα της ανατίναξης βρισκόταν στο πλέον κρίσιμο σημείο, οι άντρες του Ζέρβα δεν κατάφεραν να εξουδετερώσουν το ιταλικό φυλάκιο στη νότια πλευρά της γέφυρας, που ήταν και η αποστολή τους και η κατάσταση σώθηκε την τελευταία στιγμή από την επέμβαση των εφεδρικών δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Άλλωστε η ολική δύναμη του ΕΔΕΣ τότε δεν ξεπερνούσε τους τριακόσιους άνδρες. Ένας αριθμός, που δεν ήταν δυνατόν να εμπνεύσει καμμιά εμπιστοσύνη στους Άγγλους – και ιδιαίτερα η ανύπαρκτη μαχητική τους ικανότητα – όχι μόνο για την επιχείρηση του Γοργοποτάμου, αλλά ακόμη και για τις οποιεσδήποτε εξελίξεις στο μέλλον. Εξ΄ άλλου ο περιορισμένος χώρος της περιοχής όπου εκινείτο ο Ζέρβας, αλλά και ο έλεγχος των γύρω περιοχών από τις πολυάριθμες δυνάμεις του ΕΛΑΣ, δεν άφηναν για τον Ζέρβα πολλά περιθώρια στρατολογίας.
Αντίθετα, ο ΕΛΑΣ, διέθετε μιά αριθμητική δύναμη μερικών χιλιάδων μαχητών, οι οποίοι κάτω από την αυστηρή καθοδήγηση του Άρη Βελουχιώτη, αλλά και άλλων εμπείρων αξιωματικών και καπετανέων, είχαν αναδειχτεί σε φοβερούς πολεμιστές, γνώστες ιδιαίτερα του ανταρτοπολέμου. Παράλληλα οι περιοχές τις οποίες ήλεγχε το αριστερό κίνημα, δηλαδή στη συγκεκριμμένη περίπτωση ο ΕΛΑΣ, ήσαν πάρα πολλές : Ρούμελη, Θεσσαλία, ένα μέρος της Ηπείρου, Μακεδονία, Θράκη, αλλά και τα περισσότερα από τα νησιά ακόμη, ήσαν υπό τον έλεγχο των αριστερών δυνάμεων. Επίσης στις πόλεις το ΚΚΕ είχε καταφέρει όχι μόνο να εντάξει στις τάξεις του το μεγαλύτερο μέρος του λαού, αλλά είχε οργανώσει και οχυρώσει συνοικίες στις οποίες οι Γερμανοί δεν τολμούσαν να πατήσουν.
Είναι γεγονός ότι την χρονική περίοδο που το κλιμάκιο των Άγγλων σαμποτέρς βρισκόταν στα ελληνικά βουνά η Ελλάδα ήταν κλεισμένη στην κομμουνιστική αγκαλιά.
Ο Μάγερ και ο Γουντχάουζ είναι οι πρώτοι που θα έχουν μια πλήρη και αντικειμενική εικόνα της πραγματικότητας που επικρατούσε τότε στα ελληνικά βουνά. Και φυσικά ήταν μέσα στα καθήκοντά τους να ενημερώσουν το Κάϊρο και κατά συνέπεια και το Λονδίνο. Είναι η στιγμή που ο Τσώρτσιλ θα καταλάβει ότι θα πρέπει να ετοιμαστει για κάποια δυναμική επέμβαση. Έτσι αποφασίζεται η παραμονή στην Ελλάδα του κλιμακίου των σαμποτέρς και η μετονομασία τους σε Βρετανική Αποστολή.
Στα σχέδια του Τσώρτσιλ, πολύ πριν από τη διάσκεψη της Γιάλτας – εκεί που τόσο αναίσχυντα μοιράστηκε πάνω σ΄ένα κομμάτι χαρτί ο κόσμος και η τύχη του – υπήρχε η κυριαρχία της Αγγλίας στην Ελλάδα και ένας πολιτικοστρατιωτικός έλεγχος επ' αυτής. Για να γίνει όμως αυτό το σχέδιο πραγματικότητα, έπρεπε με κάθε τρόπο να απαλλαγεί η Ελλάδα από τον κομμουνιστικό κλοιό. Με οποιοδήποτε τρόπο. Και πάνω σ΄αυτό το σχέδιο ο Τσώρτσιλ δεν θα διστάσει μπροστά σε τίποτα. Και την απόφασή του αυτή θα την δείξει δυό χρόνια αργότερα , στην Αθήνα, τον Δεκέμβρη του ΄44.
Για την ώρα γνωρίζει πολύ καλά πως το τέλος του πολέμου είναι ακόμη μακρυά και το μόνο που χρειάζεται είναι ένα γερό “μάτι” πάνω στα βουνά της Ελλάδας και πλάϊ στον Άρη Βελουχιώτη και τους αντάρτες του, με ό,τι αυτό μπορεί να αποφέρει. Και αυτό το “μάτι”θα είναι ο αρχηγός της αποστολής των σαμποτέρς, ο Έντυ Μάγερ.
Ο Μάγερ θα ανταποκριθεί τέλεια στον ρόλο που θα του ανατεθεί για την παρεμπόδιση του έργου του ΕΛΑΣ πάνω στα βουνά
Σε μυστική του έκθεση με την κωδική ένδειξη Χ.85-L.S της 12ης Αυγούστου 1943 προς το στρατηγείο του Καϊρου θα γράψει.:
“Σύμφωνα με τις τελευταίες οδηγίες σας, έδωσα εντολή στους Άγγλους και Έλληνες πράκτορες που εργάζονται κάτω από τη διοίκησή μου, να τορπιλίσουν το έργο του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ και να εμποδίζουν την σταθεροποίηση των θέσεών τους που θα οδηγούσε σε εξασφάλιση μιας δεσπόζουσας επιρροής τους στην Ελλάδα...”
Στην ίδια έκθεσή του, ο Μάγερ, λίγο παρακάτω γράφει :
“Η πολιτική και στρατιωτική οργάνωση του ΕΔΕΣ παρουσιάζει αξιοσημείωτη πρόοδο. Είναι επιβεβλημένο να του χορηγηθεί πολεμικό υλικό και να τον ενισχύσουμε ηθικά. Κατά την γνώμη μου, η οργάνωση αυτή θα μας είναι χρήσιμη αφ΄ενός μεν ως αντιστάθμισμα προς τον ΕΛΑΣ, αφ΄ετέρου δε, όταν θα έχει ενισχυθεί, θα μπορεί ενδεχομένως να αξιοποιηθεί και εναντίον του. Μια ημέρα θα καταστεί αναγκαίο να διαλυθεί ο ΕΛΑΣ...” (ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ MAΣ Ζακ Ντε Λωναί. Λωζάνη 1967)
Παρ΄όλα αυτά, ο Μάγερ θ΄αποτολμήσει να δει κάποια στιγμή το δίκιο του αριστερού κινήματος και σ΄ ένα από τα σημειώματά του προς την κυβέρνηση του Λονδίνου θα προσπαθήσει να μιλήσει “...για ζήτημα δημοψηφίσματος μετά τον πόλεμο, σαν καθολικό αίτημα των αντιστασιακών...” Όμως αυτό θα είναι το τέλος του ως αρχηγού της Βρεταννικής Αποστολής στην Ελλάδα
Πολύ σύντομα ο Μάγερ θα αντικατασταθεί από τον Κρις Γουντχαουζ, όταν θα θελήσει να δείξει ευαισθησία και τιμιότητα προς τους μαχητές του ΕΛΑΣ, αρετές που δεν συμβιβάζονται με τις απαιτήσεις και τους σκοπούς του Τσώρτσιλ. Γιατί ο Τσώρτσιλ έχει ήδη αρχίσει να σχεδιάζει την ένοπλη επέμβαση στην Ελλάδα.
Ο Γουντχάουζ υπακούοντας στις προσταγές του Λονδίνου θ΄αρχίσει να κινεί τα νήματα γιά τον αλληλοσπαραγμό των ανταρτών των δύο παρατάξεων, πολύ πιο δυναμικά από τον Μάγερ. Ο ίδιος σε διάλεξη που έδωσε στο Μόναχο το 1958 θα μιλήσει καθαρά γιά “…διπλή πολιτική της αγγλικής κυβέρνησης στην Ελλάδα και το πόσο μοιραία υπήρξε η πολιτική αυτή για την τύχη της χώρας μετά τον πόλεμο...”
Ο ΕΛΑΣ και γενικά το αριστερό κίνημα στην Ελλάδα, στερούμενο ικανής πολιτικής ηγεσίας, θα πέσει σε όλες τις παγίδες που θα φροντίσει έντεχνα να στήσει ο Γουντχάουζ. Ο Ζέρβας απλά θα δεχτεί να παίξει το παιγνίδι των Άγγλων. Ουσιαστικά ο Εμφύλιος έχει ήδη αρχίσει. Όμως οι Άγγλοι συνεχίζουν να προετοιμάζονται για το μεγάλο χτύπημα που θα δοθεί μετά την απελευθέρωση της χώρας. Ο Δεκέμβριος και ο Εμφύλιος πρέπει να προετοιμαστούν έντεχνα και με κάθε λεπτομέρεια. Και οι τελευταίες αυτές λεπτομέρειες θα συμπληρωθούν δυό χρόνια αργότερα στο Συνέδριο του Λιβάνου.
Η παρουσία των Άγγλων ανάμεσα στους αντάρτες μετά την επιχείρηση Γοργοπόταμος θα μπορούσε να πει κανείς ότι έβλαψε συνολικά την υπόθεση της Αντίστασης. Και μάλιστα την έβλαψε πάρα πολύ. Φυσικά αυτό ήταν μέσα στα σχέδια των Άγγλων.
Από τις ενισχύσεις που κατά καιρούς έφταναν πάνω στα βουνά από το Στρατηγείο του Καΐρου, ο ΕΛΑΣ δεν βοηθήθηκε καθόλου. Οι παρακλήσεις του Άρη Βελουχιώτη για πολεμική ενίσχυση δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Αντίθετα στον Ζέρβα δόθηκε άφθονο πολεμικό υλικό, όχι φυσικά για να ενοχλήσει με κάποιες επεμβάσεις τον κατακτητή, αλλά οπωσδήποτε για να χρησιμοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή ενάντια στον ΕΛΑΣ.
Είναι γνωστό ότι οι άνδρες του Ζέρβα ήσαν μισθοφόροι των Άγγλων και μάλιστα ο μισθός τους κατεβάλετο σε χρυσές λίρες Αγγλίας. Αντίθετα, οι άνδρες του Άρη Βελουχιώτη, έδωσαν αναρίθμητες μάχες ενάντια στον κατακτητή με οπλισμό όχι μόνο περασμένης τεχνολογίας αλλά και πρωτόγονο.Ξυπόλητοι, γυμνοί και πεινασμένοι πολεμούσαν τους Γερμανοϊταλούς ασταμάτητα. Ιδανικό τους η απελευθέρωση της χώρας από τον κατακτητή και όχι οι λίρες της Αγγλίας.
Εν τω μεταξύ, μετά την επιχείρηση του Γοργοποτάμου, μέσα στους δυό στρατούς κατοχής, Γερμανούς και Ιταλούς, επικρατεί η αντίληψη ότι η επόμενη επιχείρηση θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι κάποια απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στα Βαλκάνια. Και φυσικά σαν πιο πιθανό σημείο υπολογίζεται η Ελλάδα. Οι ίδιες σκέψεις υπάρχουν την ίδια στιγμή και στο Στρατηγείο Καΐρου. Όμως η συντριβή των Γερμανών στο Στάλινγκραντ και η αιχμαλωσία της Στρατιάς του Φον Πάουλους θα υποχρεώσει το Στρατηγείο Καΐρου να αναθεωρήσει τα σχέδιά του. Πρέπει να προλάβουν την κάθοδο των Ρώσσων στην Ευρώπη. Η επόμενη απόφαση θα είναι οι γαλλικές ακτές, η Νορμανδία. Επομένως το ελληνικό αντάρτικο κίνημα για τους συμμάχους παύει πλέον να έχει κάποια πρωταρχική σπουδαιότητα και να παίζει κάποιο ρόλο ανάγκης για τις μετέπειτα πολεμικές εξελίξεις. Έτσι στον Τσώρτσιλ δίδεται η ευκαιρία να κινηθεί άνετα για την διάλυσή τους, ακόμη και με στρατιωτική επέμβαση, αν χρειαστεί.
Τον Ιούλιο του ΄43 οι συμμαχικές δυνάμεις θα αποβιβασθούν στην Σικελία. Δύο μήνες αργότερα η Ιταλία θα συνθηκολογήσει. Το ένα σκέλος του φασισμού σβύνει πλέον οριστικά.
Ένα χρόνο αργότερα ο πόλεμος φαίνεται να βαδίζει οριστικά προς το τέλος του. Ο Τσώρτσιλ θα στραφεί πλέον ανενόχλητος να προετοιμάσει τον Ματωμένο Δεκέμβρη και στη συνέχεια τον Εμφύλιο. Η Ελλάδα για μια ακόμη φορά θα πέσει θύμα των συμφερόντων αυτών, που τόσο αφελώς πίστευε πάντοτε για “συμμάχους” και “φίλους.” .
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ... ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΡΕΜΠΡΕΝΙΤΣΑ
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΡΕΜΠΡΕΝΙΤΣΑ
: Από τον Lewis Mckenzie στρατηγό ε.α.
Ήταν ο πρώτος διοικητής της ειρηνευτικής
: Από τον Lewis Mckenzie στρατηγό ε.α.
Ήταν ο πρώτος διοικητής της ειρηνευτικής
δύναμης του ΟΗΕ στο Σαράγιεβο.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην «Globe and Mail», την Τετάρτη, 14 Ιουλίου, 2005. (ακριβής μετάφραση στα ελληνικά ).
Αυτή η εβδομάδα στιγματίζεται από την 10η επέτειο της μεγαλύτερης αποτυχίας των Ηνωμένων Εθνών από την ημέρα της ίδρυσης τους το 1945. Την γενοκτονία στην Ρουάντα, που είναι αδιαφιλονίκητα η Νο 1.γενοκτονία. Με μεγάλη φασαρία όμως οι εκδηλώσεις επικεντρώθηκαν στην σφαγή των «πλέον» των 8.000 Βοσνίων ανδρών και αγοριών από τον στρατηγό του σερβικού στρατού στην Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995, Ράτκο Μλάντιτς,
Για την συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ, οι αιτίες και οι ευθύνες για την καταστροφή στην Σρεμπρένιτσα ήταν απούσες.
Προτιμήθηκε η απλουστευμένη εξήγηση: Το άσπρο και το μαύρο γεγονός, στο οποίο οι Σέρβοι ήταν αποκλειστικά οι μαύροι και οι κατηγορούμενοι.
Σαν ένας εξ εκείνων που έπαιξε ένα ταπεινό ρόλο σε κάποια από τα συμβάντα που προηγήθηκαν της σφαγής, είναι πιθανόν μια μικρή αναδρομή από μένα να δώσει κάποια σύνδεση με τα γεγονότα
Νωρίς το 1993, μετά την αποστράτευση μου από τον καναδικό στρατό μου ζητήθηκε να παρουσιαστώ στον ΟΗΕ, και προτού κάποιες επιτροπές του κογκρέσου των ΗΠΑ αποφασίσουν για το τι θα κάνουν τελικά με την Βοσνία.
Λίγους μήνες πριν, ο διάδοχος μου στην δύναμη προστασίας των Ηνωμένων Εθνών, στρατηγός Φιλίπ Μοριγιόν, είχε -αντίθετα με τις συμβουλές των ανωτέρων του στα Ηνωμένα Έθνη- ακολουθήσει την οδό προς την Σρεμπρένιτσα, συνοδευόμενος από ένα μικρό σώμα Καναδών στρατιωτών.
Και είπε στους πολίτες της Σρεμπρένιτσα ότι βρίσκονται κάτω από την προστασία των Η.Ε. Οι άνθρωποι του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη ήταν έξαλλοι με την ενέργεια του στρατηγού Μοριγιόν, αλλά με τα ΜΜΕ στην πλευρά του στρατηγού, αναγκάστηκαν να συστήσουν το σχέδιο «Ασφαλής Ουρανός» (ή «ασφαλής παράδεισος») για έξι περιοχές στην Βοσνία, συμπερι-λαμβανομένης της Σρεμπρένιτσα
Αναρωτήθηκα τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό το σχέδιο.
Ένας βουλευτής των ΗΠΑ με ρώτησε πόσες δυνάμεις θα χρειάζονταν να υπερασπιστώ τους «Ασφαλείς Ουρανούς». «Περίπου 135.000 άνδρες» του απάντησα. Έπρεπε να είναι τόσοι πολλοί διότι οι Σέρβοι είχαν ισχυρό πυροβολικό. Ο νέος διοικητής του ΟΗΕ για τις δυνάμεις εδάφους, Βέλγος Φρανσις Μπρικεμόντ, είπε ότι συμφωνεί με τις εκτιμήσεις μου, αλλά ήταν έτοιμος να προσπαθήσει να υπερασπισθεί τις περιοχές και με 65,000 πρόσθετους άνδρες.
Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Μπούτρος Γκάλη, πήγε στο συμβούλιο ασφάλειας και συνέστησε την αποστολή 27,000 επιπλέον ανδρών. Το συμβούλιο ασφαλείας ενέκρινε 12.000 στρατιώτες και 6 μήνες μετά, είχαν προστεθεί στην UNPROFOR λιγότεροι από 2,000 στρατιώτες, για την εφαρμογή του σχεδίου «Ασφαλής Ουρανός».
Μετά από αυτό, το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, άλλαξε την φρασεολογία στην απόφαση για τον «Ασφαλή Ουρανό», από το: «Ο ΟΗΕ θα υπερασπισθεί τους Ασφαλείς Ουρανούς» με το «με την επιτόπια παρουσία του, ο ΟΗΕ θα αποτρέψει τις επιθέσεις στους Ασφαλείς Ουρανούς» Με άλλα λόγια, ένα καχεκτικό, μικρό, ελαφρά οπλισμένο σώμα του ΟΗΕ, θα θυσιάζονταν σαν αρνιά στην Σρεμπρένιτσα για να αποτρέψουν τον σερβικό στρατό.
Δεν πήρε πολύ καιρό στους Βοσνίους Μουσουλμάνους να καταλάβουν ότι ο ΟΗΕ δεν ήταν σε κατάσταση να κρατήσει την υπόσχεση του στο σχέδιο «Σρεμπρένιτσα».
Με κάποια βοήθεια απ τους απ΄ έξω, είχαν αρχίσει να προωθούν εκατοντάδες μαχητές και όπλα μέσα στον «ασφαλή-ελεύθερο- ουρανό». Όταν οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι μαχητές εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν καλύτερα. άρχισαν τα ριψοκίνδυνα τολμήματα έξω από την Σρεμπρένιτσα, πυρπολώντας σέρβικα χωριά και σκοτώνοντας τους κάτοικους των.
Μετά ξανάμπαιναν στην ασφαλή από τον ΟΗΕ πόλη της Σρεμπρένιτσα (Ασφαλή Ουρανό). Αυτές οι επιθέσεις έφτασαν στο κατακόρυφο το 1994 και συνεχίστηκαν μέχρι τις αρχές του 1995, ακόμη και μετά την αντικατάσταση της μικρής καναδικής δύναμης πεζικού, που ήταν εκεί επί ένα χρόνο, με μια μεγαλύτερη Ολλανδική δύναμη.
(Σημείωση της Σύνταξης : Οι Μουσουλμάνοι είχαν μετατρέψει την Σρεμπρένιτσα με τις ευλογίες του ΟΗΕ σε οχυρό επιθέσεων κατά των Σερβοβόσνιων).
Οι Βόσνιοι Σέρβοι μπορεί να είχαν βαρύτερα όπλα, αλλά οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι είχαν καλύτερη εκπαίδευση πεζικού (καταδρομών), που ταίριαζε καλύτερα στο γεωγραφικό ανάγλυφο της περιοχής γύρω από ην Σρεμπρένιτσα. Όταν έλιωσε το χιόνι, την άνοιξη του 1995, έγινε προφανές στον Νάσερ Οριτς, τον άνδρα που ηγούνταν στις Βοσνιομουσουλμανικές δυνάμεις, ότι ο βοσνιοσερβικός στρατός θα κτυπούσε την Σρεμπρένιτσα., για να τον σταματήσει από τις επιθέσεις του στα σερβικά χωρία.
Έτσι αυτός και μεγάλος αριθμός των μαχητών του, γλίστρησαν έξω από την Σρεμπρένιτσα. Η πόλη αφέθηκε χωρίς άμυνα εσκεμμένα, με την στρατηγική ότι, εάν οι Σέρβοι επιτεθούν σε μια πόλη ανοχύρωτη, τότε σίγουρα θα γίνονταν αιτία ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, δικαιολογημένα πλέον, να κάνουν αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά των Σέρβων. Έτσι λοιπόν ο σερβοβοσνιακός στρατός μπήκε στην Σρεμπρένιτσα σαν να έκανε περίπατο.
Το τι ακολούθησε μετά, είναι συζητήσιμο μόνο κατά κλίμακα. Οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι, οι άνδρες και τα μεγαλύτερα αγόρια, χωρίστηκαν από τους γέρους, τα παιδιά και τις γυναίκες, που προωθήθηκαν προς την ασφάλεια στην κατεύθυνση της Τούζλα.
Είναι ένα δυσάρεστο σημείο, αλλά πρέπει να ειπωθεί ότι, εάν σχεδιάζεις γενοκτονία, δεν αφήνεις τις γυναίκες να φύγουν, αφού αυτές είναι το κλειδί και η αδιάκοπη σύνδεση με την ομάδα που θέλεις να εξοντώσεις. Πολλοί από αυτούς, άντρες και νεαροί, εκτελέστηκαν και αφήκαν σε μαζικούς τάφους
Τα στοιχεία που δόθηκαν στην Χάγη, στο δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου, αμφισβητούν σοβαρά τον αριθμό «πάνω από» 8.000 Βόσνιοι Μουσουλμάνοι σφαγιάστηκαν.
Ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει και «πάνω από» 5.000 που είχαν καταχωρηθεί ως αγνοούμενοι.
Πάνω από 2.000 πτώματα βρέθηκαν σε τάφους γύρω από την Σρεμπρένιτσα και περιλαμβάνουν και τα πτώματα των στρατιωτών από τις εντατικές μάχες των τριών ετών γύρω από την πόλη.
Τα μαθηματικά δεν βοηθάνε καθόλου τον αριθμό των 8.000 εκτελεσμένων.
Ο Νάσερ Οριτς, ο αρχηγός των Βοσνίων Μουσουλμάνων στην Σρεμπρένιτσα, είναι αυτό τον καιρό στο δικαστήριο της Χάγης κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου, διαπραχθέντα κατά την διάρκεια της «υπεράσπισης» της Σρεμπρένιτσα. Τα υπάρχοντα στοιχεία δείχνουν ότι είναι υπεύθυνος για την δολοφονία πολλών Σέρβων πολιτών, στα περίχωρα της Σρεμπρένιτσα, όπως και ο σερβοβοσνιακός στρατός έκανε με την σφαγή των Βοσνίων Μουσουλμάνων μέσα στην Σρεμπρένιτσα.
Τα δυο λάθη ποτέ δεν κάνουν ένα σωστό, αλλά αυτές οι στιγμές της ιστορίας είναι ντροπή για όλους μας, γιατί εξ αιτίας της δικής μας αδιαφορίας, δεν θα έπρεπε να κοιταχτούν απομονωμένα, χωρίς την αιτία που τα δημιούργησε.
Σημείωση :
Για τους ξεχασιάρηδες που γρήγορα κάνουν πως δεν θυμούνται διότι έτσι βολεύονται, για τους μισθοφόρους, και λοιπούς όλων των αποχρώσεων :
Καλούνται οι ειδικοί να μας εξηγήσουν αν ευσταθεί ο χαρακτηρισμός «γενοκτονία» σε αυτά που συνέβησαν κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της Γιουγκοσλαβίας (γιατί ήταν εμφύλιος πόλεμος) που προκάλεσε η διάλυσή της από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη και κύρια από την Γερμανία.
Στην Γιουγκοσλαβία δεν υπήρξε σύγκρουση εθνοτήτων και είναι διαστρέβλωση της αλήθειας η κατηγορία κατά των Σέρβων για γενοκτονία -ισχυρισμός της Κάρλα Ντε Πόντε εισαγγελέα του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης*- ή αλλιώς Δικαστηρίου σκοπιμότητας και όχι δικαιοσύνης.
* η προκατάληψή ή η εμπάθεια της σε βάρος των Σέρβων ήταν και είναι τέτοια, ώστε όλα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από την συμμορία των Βόσνιων Μουσουλμάνων στη Βοσνία και αργότερα από την συμμορία των Κοσσοβάρων στο Κόσσοβο που τις προστάτευαν τα μπουμπούκια της Ε. Ε. και των ΗΠΑ, τα κάλυψε αυτή με την ρομφαία της «δικαιοσύνης» .
Για την συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ, οι αιτίες και οι ευθύνες για την καταστροφή στην Σρεμπρένιτσα ήταν απούσες.
Προτιμήθηκε η απλουστευμένη εξήγηση: Το άσπρο και το μαύρο γεγονός, στο οποίο οι Σέρβοι ήταν αποκλειστικά οι μαύροι και οι κατηγορούμενοι.
Σαν ένας εξ εκείνων που έπαιξε ένα ταπεινό ρόλο σε κάποια από τα συμβάντα που προηγήθηκαν της σφαγής, είναι πιθανόν μια μικρή αναδρομή από μένα να δώσει κάποια σύνδεση με τα γεγονότα
Νωρίς το 1993, μετά την αποστράτευση μου από τον καναδικό στρατό μου ζητήθηκε να παρουσιαστώ στον ΟΗΕ, και προτού κάποιες επιτροπές του κογκρέσου των ΗΠΑ αποφασίσουν για το τι θα κάνουν τελικά με την Βοσνία.
Λίγους μήνες πριν, ο διάδοχος μου στην δύναμη προστασίας των Ηνωμένων Εθνών, στρατηγός Φιλίπ Μοριγιόν, είχε -αντίθετα με τις συμβουλές των ανωτέρων του στα Ηνωμένα Έθνη- ακολουθήσει την οδό προς την Σρεμπρένιτσα, συνοδευόμενος από ένα μικρό σώμα Καναδών στρατιωτών.
Και είπε στους πολίτες της Σρεμπρένιτσα ότι βρίσκονται κάτω από την προστασία των Η.Ε. Οι άνθρωποι του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη ήταν έξαλλοι με την ενέργεια του στρατηγού Μοριγιόν, αλλά με τα ΜΜΕ στην πλευρά του στρατηγού, αναγκάστηκαν να συστήσουν το σχέδιο «Ασφαλής Ουρανός» (ή «ασφαλής παράδεισος») για έξι περιοχές στην Βοσνία, συμπερι-λαμβανομένης της Σρεμπρένιτσα
Αναρωτήθηκα τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό το σχέδιο.
Ένας βουλευτής των ΗΠΑ με ρώτησε πόσες δυνάμεις θα χρειάζονταν να υπερασπιστώ τους «Ασφαλείς Ουρανούς». «Περίπου 135.000 άνδρες» του απάντησα. Έπρεπε να είναι τόσοι πολλοί διότι οι Σέρβοι είχαν ισχυρό πυροβολικό. Ο νέος διοικητής του ΟΗΕ για τις δυνάμεις εδάφους, Βέλγος Φρανσις Μπρικεμόντ, είπε ότι συμφωνεί με τις εκτιμήσεις μου, αλλά ήταν έτοιμος να προσπαθήσει να υπερασπισθεί τις περιοχές και με 65,000 πρόσθετους άνδρες.
Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Μπούτρος Γκάλη, πήγε στο συμβούλιο ασφάλειας και συνέστησε την αποστολή 27,000 επιπλέον ανδρών. Το συμβούλιο ασφαλείας ενέκρινε 12.000 στρατιώτες και 6 μήνες μετά, είχαν προστεθεί στην UNPROFOR λιγότεροι από 2,000 στρατιώτες, για την εφαρμογή του σχεδίου «Ασφαλής Ουρανός».
Μετά από αυτό, το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, άλλαξε την φρασεολογία στην απόφαση για τον «Ασφαλή Ουρανό», από το: «Ο ΟΗΕ θα υπερασπισθεί τους Ασφαλείς Ουρανούς» με το «με την επιτόπια παρουσία του, ο ΟΗΕ θα αποτρέψει τις επιθέσεις στους Ασφαλείς Ουρανούς» Με άλλα λόγια, ένα καχεκτικό, μικρό, ελαφρά οπλισμένο σώμα του ΟΗΕ, θα θυσιάζονταν σαν αρνιά στην Σρεμπρένιτσα για να αποτρέψουν τον σερβικό στρατό.
Δεν πήρε πολύ καιρό στους Βοσνίους Μουσουλμάνους να καταλάβουν ότι ο ΟΗΕ δεν ήταν σε κατάσταση να κρατήσει την υπόσχεση του στο σχέδιο «Σρεμπρένιτσα».
Με κάποια βοήθεια απ τους απ΄ έξω, είχαν αρχίσει να προωθούν εκατοντάδες μαχητές και όπλα μέσα στον «ασφαλή-ελεύθερο- ουρανό». Όταν οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι μαχητές εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν καλύτερα. άρχισαν τα ριψοκίνδυνα τολμήματα έξω από την Σρεμπρένιτσα, πυρπολώντας σέρβικα χωριά και σκοτώνοντας τους κάτοικους των.
Μετά ξανάμπαιναν στην ασφαλή από τον ΟΗΕ πόλη της Σρεμπρένιτσα (Ασφαλή Ουρανό). Αυτές οι επιθέσεις έφτασαν στο κατακόρυφο το 1994 και συνεχίστηκαν μέχρι τις αρχές του 1995, ακόμη και μετά την αντικατάσταση της μικρής καναδικής δύναμης πεζικού, που ήταν εκεί επί ένα χρόνο, με μια μεγαλύτερη Ολλανδική δύναμη.
(Σημείωση της Σύνταξης : Οι Μουσουλμάνοι είχαν μετατρέψει την Σρεμπρένιτσα με τις ευλογίες του ΟΗΕ σε οχυρό επιθέσεων κατά των Σερβοβόσνιων).
Οι Βόσνιοι Σέρβοι μπορεί να είχαν βαρύτερα όπλα, αλλά οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι είχαν καλύτερη εκπαίδευση πεζικού (καταδρομών), που ταίριαζε καλύτερα στο γεωγραφικό ανάγλυφο της περιοχής γύρω από ην Σρεμπρένιτσα. Όταν έλιωσε το χιόνι, την άνοιξη του 1995, έγινε προφανές στον Νάσερ Οριτς, τον άνδρα που ηγούνταν στις Βοσνιομουσουλμανικές δυνάμεις, ότι ο βοσνιοσερβικός στρατός θα κτυπούσε την Σρεμπρένιτσα., για να τον σταματήσει από τις επιθέσεις του στα σερβικά χωρία.
Έτσι αυτός και μεγάλος αριθμός των μαχητών του, γλίστρησαν έξω από την Σρεμπρένιτσα. Η πόλη αφέθηκε χωρίς άμυνα εσκεμμένα, με την στρατηγική ότι, εάν οι Σέρβοι επιτεθούν σε μια πόλη ανοχύρωτη, τότε σίγουρα θα γίνονταν αιτία ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, δικαιολογημένα πλέον, να κάνουν αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά των Σέρβων. Έτσι λοιπόν ο σερβοβοσνιακός στρατός μπήκε στην Σρεμπρένιτσα σαν να έκανε περίπατο.
Το τι ακολούθησε μετά, είναι συζητήσιμο μόνο κατά κλίμακα. Οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι, οι άνδρες και τα μεγαλύτερα αγόρια, χωρίστηκαν από τους γέρους, τα παιδιά και τις γυναίκες, που προωθήθηκαν προς την ασφάλεια στην κατεύθυνση της Τούζλα.
Είναι ένα δυσάρεστο σημείο, αλλά πρέπει να ειπωθεί ότι, εάν σχεδιάζεις γενοκτονία, δεν αφήνεις τις γυναίκες να φύγουν, αφού αυτές είναι το κλειδί και η αδιάκοπη σύνδεση με την ομάδα που θέλεις να εξοντώσεις. Πολλοί από αυτούς, άντρες και νεαροί, εκτελέστηκαν και αφήκαν σε μαζικούς τάφους
Τα στοιχεία που δόθηκαν στην Χάγη, στο δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου, αμφισβητούν σοβαρά τον αριθμό «πάνω από» 8.000 Βόσνιοι Μουσουλμάνοι σφαγιάστηκαν.
Ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει και «πάνω από» 5.000 που είχαν καταχωρηθεί ως αγνοούμενοι.
Πάνω από 2.000 πτώματα βρέθηκαν σε τάφους γύρω από την Σρεμπρένιτσα και περιλαμβάνουν και τα πτώματα των στρατιωτών από τις εντατικές μάχες των τριών ετών γύρω από την πόλη.
Τα μαθηματικά δεν βοηθάνε καθόλου τον αριθμό των 8.000 εκτελεσμένων.
Ο Νάσερ Οριτς, ο αρχηγός των Βοσνίων Μουσουλμάνων στην Σρεμπρένιτσα, είναι αυτό τον καιρό στο δικαστήριο της Χάγης κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου, διαπραχθέντα κατά την διάρκεια της «υπεράσπισης» της Σρεμπρένιτσα. Τα υπάρχοντα στοιχεία δείχνουν ότι είναι υπεύθυνος για την δολοφονία πολλών Σέρβων πολιτών, στα περίχωρα της Σρεμπρένιτσα, όπως και ο σερβοβοσνιακός στρατός έκανε με την σφαγή των Βοσνίων Μουσουλμάνων μέσα στην Σρεμπρένιτσα.
Τα δυο λάθη ποτέ δεν κάνουν ένα σωστό, αλλά αυτές οι στιγμές της ιστορίας είναι ντροπή για όλους μας, γιατί εξ αιτίας της δικής μας αδιαφορίας, δεν θα έπρεπε να κοιταχτούν απομονωμένα, χωρίς την αιτία που τα δημιούργησε.
Σημείωση :
Για τους ξεχασιάρηδες που γρήγορα κάνουν πως δεν θυμούνται διότι έτσι βολεύονται, για τους μισθοφόρους, και λοιπούς όλων των αποχρώσεων :
Καλούνται οι ειδικοί να μας εξηγήσουν αν ευσταθεί ο χαρακτηρισμός «γενοκτονία» σε αυτά που συνέβησαν κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της Γιουγκοσλαβίας (γιατί ήταν εμφύλιος πόλεμος) που προκάλεσε η διάλυσή της από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη και κύρια από την Γερμανία.
Στην Γιουγκοσλαβία δεν υπήρξε σύγκρουση εθνοτήτων και είναι διαστρέβλωση της αλήθειας η κατηγορία κατά των Σέρβων για γενοκτονία -ισχυρισμός της Κάρλα Ντε Πόντε εισαγγελέα του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης*- ή αλλιώς Δικαστηρίου σκοπιμότητας και όχι δικαιοσύνης.
* η προκατάληψή ή η εμπάθεια της σε βάρος των Σέρβων ήταν και είναι τέτοια, ώστε όλα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από την συμμορία των Βόσνιων Μουσουλμάνων στη Βοσνία και αργότερα από την συμμορία των Κοσσοβάρων στο Κόσσοβο που τις προστάτευαν τα μπουμπούκια της Ε. Ε. και των ΗΠΑ, τα κάλυψε αυτή με την ρομφαία της «δικαιοσύνης» .
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
